Caño island; een dag met een gouden randje ……..

We worden wakker om vijf uur van de Independence day optocht die de kinderen hebben deze morgen, een soort optocht waarbij ze zelf gemaakte constructies meezeulen. Gelukkig oefenen de trommelaars van te voren nog even zodat ze niet uit het ritme trommelen. Voor diegenen die nog wilden slapen gaat dat niet meer lukken, horen zien vergaat !

Onze eerste volle dag in Drake Bay gaan we op dolfijnen en walvissenjacht. Felix heeft dat gisterenavond geregeld. Inbegrepen in de tour is ook het snorkelen en een lunch op een verlaten strandje. Gelukkig schijnt het zonnetje uitbundig en lijkt het of de golfslag minder is dan gisteren. We melden ons op het strand en we schepen ons weer op de gebruikelijke manier in spullen op het hoofd en al wadend door het water aan boord klimmen…… We zitten met een gemengd gezelschap aan boord; 4 spanjaarden en 4 nederlanders en de gids. Rustig varen we de baai uit naar islas Caño waar een marine national park is.

We zijn de baai nog niet uit of de eerste dolfijnen doemen naast de boot op; in dit geval de spotted dolphin die niet zo springerig is als de tuimelaar maar gezellig met ons mee zwemt.

Naarmate we verder de zee op gaan, het is ongeveer 1,5 uur varen richting , neemt de swell ( deining) toe. Gelukkig is captain iglo erg vaardig en weet ons voor extreme zeeziekte te behoeden. Al gauw spotten we een merkwaardig tafereeltje midden op zee……. De boot wordt er voor stil gelegd en ondanks het hoog voyeuristische karakter worden er diverse opnames gemaakt; twee parende greenback schildpadden hadden onze onverdeelde aandacht.

Na een tijdje gingen we er weer vandoor om niet erg veel later de boot weer op stationair te zetten om nu een bultrug walvis met haar jong te bekijken.

We kwamen ogen te kort. Nadat moeder en jong er vandoor gingen vervolgden wij onze weg…..en ja hoor opnieuw dolfijnen, nu de roughtoot dolphin die met ongekende snelheid langs de boot schieten……

Even later doemt Caño eiland op en gaan we een aantal mensen op het eiland zetten.

Wel eerst onze gegevens op een boarding lijst zetten tbv de rangers die het nationale park bewaken. Uiteindelijk zijn alleen de nederlanders die willen snorkelen met de gids, de spanjaarden verkiezen ervoor om op het smalle stukje strand te blijven. Samen met de gids gaan we naar de eerste duikplek; valt een beetje tegen de stroming is behoorlijk en we kunnen niet echt dicht bij het rif komen dus zijn er wel vissen maar….( verwend als we zijn) we hebben het wel spectaculairder mee gemaakt.

Bovendien is het water niet kraakhelder dus dat maakt het spotten alleen maar moeilijk. Toch zien we een schorpioenvis, maanvissen, parrot vis,etc.

Na twee duikpogingen gedurende ochtend halen we onze spaanse passagiers weer op om richting onze lunchplek te vertrekken. Full speed ahead, en dan gebeurt het……helaas was de wormholetraveler er geen getuige van maar Marina hoort nu tot de happy few die een manta ray uit de golven heeft zien springen, wat een ongelovelijk schouwspel is. Het is niet iedereen gegund en zelfs in de Lonley Planet wordt je tot de meest fortuinlijke reiziger gerekend.

Niet veel later hebben we opnieuw een close encounter met een bultrug mama en kid.

De geheugenkaartjes in de fototoestellen beginnen langzamerhand te smeulen. En als we dan ook nog een groep bottle nose dolphins tegenkomen wordt onze gids echt lyrisch dit is een dag met een gouden rand… De wormholetraveler hoopt dat dat na de lunch nog steeds gezegd kan worden. Terwijl de thunderstorms links en rechts van ons wegdrijven en boven land flink uitregenen snellen wij naar het lunch strandje waar we op de gebruikelijke manier landen. De gids heeft een soort buffet, arroz met allerlei groenten en blt sandwiches uitgestald en daar kunnen wij op aanvallen. Inderdaad een dag met een goud randje vindt ook de wormholetraveler ! Als iedereen voldaan is wordt alles weer opgeruimd en worden we verzocht in een halve cirkel om de gids te gaan zitten. We krijgen uitleg van hem wat we tot nu toe gezien hebben met aanschouwelijk onderwijs. Hij heeft allerlei boeken bij zich met plaatjes… geweldig.

Na een verplichte siesta wordt alles weer ingepakt en aanvaarden we de terugreis. Dat het een dag met een platinum randje is beseffen we nog niet maar dat zal snel genoeg gebeuren. We zijn nog geen twee minuten onderweg of de roughtooth dolfijn doet opnieuw zijn opwachting……..het beest vergeld ons en we proberen er weer plaatjes van te schieten en te filmen. Amechtig van al dit natuurgeweld leunen we achterover in de boot en genieten van deze prachtige tocht en dan gebeurt het; de gids en de kaptiein raken in vervoering, naast ons duiken een soort orca’s op, pseudo orca’s, ze zijn kleiner dan de zwart witte orca maar zeker groter dan de dolfijn.

We worden met een escorte van wel 10-15 van die beesten terug gebracht naar Drake Bay wat een mooi gezicht. De gids legt uit dat het zeldzaam is dat we ze kunnen zien en is er duidelijk opgewonden over. Kortom een briljante dag die door moeder natuur op een fantastische wijze wordt afgesloten. Na een routineuze landing op het strand biedt de wormholetraveler de gids aan om diens spullen te helpen dragen. Dat wordt in dank aanvaard…..een half uur later zwetend als een otter meldt de wormholetraveler zich weer bij Marina die relaxed een sigaretje rookt met de locals op het strand. Ach de spulletjes (het gewicht van twee volle samsonites) moesten boven op de berg afgelverd worden en daar had de wormholetraveler niet geheel op gerekend. ‘s Avonds uit eten met onze reismaatjes voor de komende 4 dagen in een locaal restaurantje (Soda) waar regelmatig de stroom uitvalt maar waar we heerlijk eten. Pura Vida !!!