Crossing the Panama Canal

Uiteindelijk is het dan zo ver, de aanleiding tot onze vakantie….we gaan het Panama kanaal bevaren vaandaag. Tijdens een gezellige oudejaarsavond waar ons gevraagd werd wat ga je dit jaar realiseren was ons antwoord: “het panama kanaal oversteken” Van het een komt het ander en al gauw waren we aan het plannen en was het idee geboren om Panama en Costa Rica te bezoeken. Uiteindelijk is daar dan deze reis uitgekomen waarbij we in Costa Rica begonnen zijn en in Panama op het kanaal eindigen. Deze ochtend kunnen we relaxed beginnen want het levensritme in Panama begint later dan die in Costa Rica; vanaf een een uur of acht in de morgen worden mensen actief. We moeten ons om 09:00 melden bij de Pacific Queen die afgemeerd ligt in de Marina de Flamenco aan de Amador Causoway.

Na eerste een ontbijtje (muffins en koffie) gescoord te hebben vangen we een taxi en worden we netjes op de plek van bestemming afgeleverd. Gewapend met onze voucher checken we in en krijgen een heus oranje bandje om de pols wat ons toegang verschaft tot de Pacific Queen.

De kunst is natuurlijk om een zo goed mogelijk plekje te krijgen waarbij je een goed overzicht hebt van de sluizen en alle acties die bij het passeren van de sluizen genomen worden. Dat is wel aan ons besteed: de wormholetraveler heeft een strategische positie ingenomen aan de zijkant waarbij hij direct contact maakt met twee Amerikanen. Marina is op onderzoek uitgegaan om te bekijken wat de beste positie is tijdens de sluis passage.

Na het strategisch plan opgezet te hebben besluiten we voorlopig de zij-positie te bekleden waarbij we mooie foto’s kunnnen maken van al het scheepvaartverkeer en havenactiviteiten.

Inmiddels is de gids begonnen met uitleg over de sluizen en het proces hoe het werkt, dit zal hij de gehele dag doen tot het einde van de tour

Zodra de sluizen in zicht komen zal Marina de boegpositie veroveren waarna de traveler met zijn gear zich zal aansluiten en deze positie verdedigen. Tja lieve lezertjes het leven van de moderne toerist is niet gemakkelijk ! Wat is dat Panama kanaal nou eigenlijk ? Het Panamakanaal is een ruim 81 km lang kanaal. Het loopt door de landengte van Panama en verbindt de Caraïbische Zee met de Grote Oceaan. Het kanaal is een belangrijke ader in het intercontinentale transport omdat men niet meer om Zuid-Amerika heen hoeft te varen. Een schip varend van New York naar San Francisco legt via het kanaal een afstand af van 9500 kilometer, dat is minder dan de helft van de 22.500 kilometer via Kaap Hoorn. Het 81 km lange Panamakanaal varieert in breedte tussen de 70 en 300 meter. De sluizen zijn 305 meter (1000 voet) lang en 33,53 meter (110 voet) breed. Er kunnen schepen geschut worden met een maximale breedte van 32,3 meter. Schepen met deze omvang worden wel aangeduid als Panamax-schepen. Aan beide kanten van de sluis ligt een tandradspoor. Vier elektrisch aangedreven locomotieven (2 links en 2 rechts), ook wel muilezels genoemd,

houden een schip in de achtereenvolgende sluizen in het midden bij het invaren en tijdens het vullen en ledigen van de sluis. De schepen bewegen op zich op eigen kracht maar komen bij de beperkte snelheid in de sluizen en door de bochten in het kanaal aan manoeuvreerbaarheid tekort, vandaar dat grotere schepen door de autoriteiten worden verplicht om voor 3.000 dollar per uur Panamese sleepboten te huren.

Deze speciaal gebouwde sleepboten worden met kabels achter de grote schepen bevestigd en zijn voorzien van Z-drive-aandrijving, wat inhoudt dat de beide schroeven alle kanten uit kunnen worden gericht waardoor ze de grote schepen optimaal kunnen afstoppen en richten tijdens de doorgang.
Het bijzondere aan het Panamakanaal is dat het schip als het ware over de bergrug geheveld wordt. Het gemiddelde waterniveau van de Atlantische Oceaan (met een lager niveau door een hogere massadichtheid wegens kouder en zoutrijker water) en de Stille Oceaan (hoger wegens warmer en zoutarmer) verschilt op zich minder dan 30 cm, maar de getijden zijn flink verschillend, de Stille Oceaan heeft ter plaatse ongeveer 3 meter getijwisseling terwijl de Atlantische oceaan aan de andere kant minder dan 1 meter getijwisseling heeft. Het Lago Gatún in Panama is hoger dan beide oceanen (het wateroppervlak ervan ligt ca. 26 meter boven zeeniveau). Dat meer is dan ook het (zoetwater)reservoir dat de sluiscomplexen voedt. In het oorspronkelijke ontwerp was het de bedoeling een doorgaande verbinding te realiseren, net als bij het Suezkanaal, maar door de getijdewerking is dat nautisch onmogelijk en is er in principe altijd minstens een sluis nodig.
Vertrekkende van de Atlantische Oceaan en varende naar het zuiden ontmoet een schip eerst de drie Gatúnsluizen. Vervolgens vaart het 42 km op het Lago Gatún en door de Gaillardkloof, het smalste stuk van het kanaal. Via de Centennial Bridge, de Pedro Miguelsluis

, het Miraflores-meer en de twee sluizen van Miraflores

gaat de reis langs de haven van Balboa. Men vaart vervolgens onder de Bridge of the Americas door, die onderdeel uitmaakt van de Pan-Amerikaanse Snelweg, die Noord- en Zuid-Amerika met elkaar verbindt,

waarna de doortocht eindigt in de Stille Oceaan. De totale tijd om door het kanaal te varen schommelt tussen de 8 en de 11 uren. Het Panamakanaal is de enige plek ter wereld waar de kapitein het volledige gezag over zijn schip moet overdragen tijdens de passage.

Wij zullen vandaag in omgekeerde richting tot na de Gaillardkloof varen en daar aan wal gaan en met een bus teruggebracht worden naar onze opstapplaats. Dat houdt in dat we vandaag de Miraflores sluizen en de Pedro Miguelsluis door zullen gaan. Aangezien wij niet samen met Panamax formaat boten in een sluis mogen moeten we wachten tot de inmiddels aan boord gekomen loods toestemming krijgt van de verkeersleiding om op te stomen naar de sluis.

Na meer dan een uur wachten komt dan het verlossende sein we mogen opstomen…

inmiddels heeft Marina de boegpositie veroverd en de traveller heeft zich bij haar aangesloten.

Door de rugzakken en gear wat gespreid neer te zetten hebben we alle ruimte om te fotograferen en we gedogen zelfs dat medereizigers zo af en toe ook even een foto vanaf die positie mogen nemen.

We gooien het zelfs op een accooordje met een naast ons zittend gezin om bij toerbeurt te gaan lunchen waarbij de achterblijvers de ingenomen stellingen zullen verdedigen tegen eventuele bezetters van die plekjes. In de tussentijd heeft Marina het aangepapt met de loods en de kaptein en de administrateur van het Panamakanaal. Gevolg Marina stuurt de boot en heeft zelfs de radio bemachtigd waarmee ze in direct contact staat met de verkeersleiding.

Gelukkig gebeurt er niets….je moet er niet aandenken als de Pacific Queen dwars komt te liggen en het scheepvaart verkeer geblokkeerd is voor de komende dagen. Met een inkomstenstroom derving van zo’n 5 miljoen dollar per dag zou onze aansprakelijkheidsverzekering toch wel gaan kraken. Na de lunch gaat het dan echt gebeuren we worden geschut in de sluizen en varen uiteindelijk richting de Gaillardkloof.

Het schutten is echt spectaculair met een sneltreinvaart wordt het waternivo op peil gebracht en de deuren gaan open en we varen de nieuwe sluis binnen om het proces nog een keer te ondergaan.

En weer een bladzijde die de Wormholetraveler en Marina hebben gelezen van het boek dat de wereld heet. Gewillig poseren we voor de camera en voort gaat de reis.

We zien behoorlijke aardschuivingen die onmiddelijk worden aangepakt door de authoriteiten (het kanaal mag niet geblokkeerd raken).

We komen nog een paar Panamax schepen tegen die toch wel erg groot zijn als je er naast vaart in de nauwe kloof.

Terwijl we aan het laatste deel van onze boottocht begonnen komt het met bakken uit de hemel. We geven onze vip locatie op en verhuizen naar de lounge die overdekt is en als enig nadeel ook gekoeld wordt. Daar wachten we rustig af tot we afgemeerd zijn en naar buiten mogen om naar onze bus te gaan. We hebben zoals zo vaak deze vakantie geluk gehad met het weer; onder prachtige omstandigheden hebbben we het kanaal mogen bevaren en begon het pas te regenen aan het einde van de tour. Vol van indrukken keren we terug naar Panama city waar we onze Last Night in Panama gaan beleven. Terug gekomen in de Casco Viejo gaan we naar ons nieuwe hotel Casa Antigua waar we inchecken en de gereed staande fles bubbels op ons ruime balkon met een prachtig uitzicht op de baai leegdrinken.

We besluiten nog eenmaal te gaan eten in La Finca del Mar alwaar we een mooie avond hebben. Het is er stampvol maar we kunnnen aan de bar gezeten op ons gemak alles overzien. We sluiten in stijl af met cocktails en een een goed visgerecht.

Daarna is het terug naar het hotel waar het nog lang onrustig was…..vrijdagavond in casco Viejo is stapavond, vanaf ons balkonnetje hebben we het kunnnen observeren. Uiteindelijk zijn we gaan slapen met de wetenschap dat we drie en een halve week in het paradijs geleefd hebben en dat we morgen weer back to reality zullen vliegen. Pura Vida