We moeten vandaag een behoorlijk stukje reizen; we gaan op weg naar de Kiso vallei naar het plaatsje Tsumago waar we een nacht zullen overnachten. De Kiso Vallei was onderdeel van de oude Nakasendo Trail uit de Edo periode. Deze weg is bekend vanwege zijn oude poststadjes en liep van Kyoto door de bergen naar Edo (het huidige Tokyo) en werd gebruikt door de Samurai en de kooplieden. Een andere belangrijke weg in die tijd van Kyoto naar Edo was de Tokaido route. Deze weg liep langs de kust van de Pacific Ocean. Samurai en plaatselijke heersers (Daimyo’s) waren verplicht eens in de twee jaar een aantal maanden in Edo te “verblijven” op verzoek van de Shogun. Niet alleen kostte dat de heren veel geld, maar zo regelde de Shogun ook dat hij ze in de gaten kon houden en aan de macht kon blijven.
We maken een tussenstop in Kiso Fukushima waar we onze koffers tijdelijk bij de tourist information mogen opslaan. Gelukkig spreekt de dame in kwestie wat engels wat de communicatie vergemakkelijkt.
Alvorens in dit stadje rond te wandelen nemen we een bakje koffie in de locale kroeg. De man heeft zelf ooit een beer geschoten en deze staat pontificaal opgesteld in zijn zaak.
Het is een goede waarschuwing want het gebied waar we straks zullen logeren is bear country….
De wandeling in het stadje brengt ons niet heel veel moois en we zijn het er over eens, we hadden beter door kunnen rijden naar onze eindbestemming Tsumago. Tsumago heeft zich verplicht alles nog in de oude originele stijl te behouden. Oude herbergen, huizen en pakhuizen mogen niet worden gesloopt. Toch lijkt het niet op een openlucht museum omdat er gewoon mensen wonen en werken zoals al eeuwen het geval is.
Na opnieuw de trein gepakt te hebben richting Tsumago besluiten we niet het laatste stuk per bus maar per taxi te doen. Dat blijkt een goede zet; de taxichauffeur accepteert vier passagiers met bagage en afgeladen rijden we richting ons logeeradres.
Bij aankomst blijkt dat het een volledig Japanse stijl ingerichte herberg is, dus shoe’s off en het strenge slipper regime en het bed is inmiddels gereduceerd tot een matje met wat dekens en kersenpit kussens.
Ook hier hebben we een onsen tot onze beschikking. Waar we dan ook dankbaar gebruik van maken. Ons verblijf hier is all inclusive dus diner en ontbijt worden door onze gastvrouw verzorgd. We wandelen nog even rond in de omgeving en schieten gauw wat plaatjes.
Scherp 18:00 u worden we aan tafel verwacht en stipt op dat tijdstip arriveren wij in de dining room. De wormholetraveler moet even z’n adem inhouden als blijkt dat er geen stoelpoten aan de stoelen zit en de tafel maar dertig cm hoog is. Het diner ziet er geweldig uit en het smaakt fantastisch, zelfs de gebakken sprinkhanen.
‘S avonds drinken we nog wat Schotse Whisky op de kamer om alvast onszelf te verdoven….
Na een onrustige nacht waarbij heupen en nek getest worden, staan we op voor een japans ontbijt.
We gaan vandaag vanuit Tsumago een mooie wandeling van 7 km maken naar Magome, jammer dat het regenachtig is maar dat mag de pret niet drukken. We laten de koffers vooruitsturen naar Magome alwaar we ze weer oppikken bij de vvv.
De hike blijkt een best pittige te zijn waar in totaal 600 hoogtemeters overwonnen moeten worden.
Daarnaast gaat het door bear country, waar we steeds als we een beerrijke passage hebben, we hard een bel moeten luiden. De wormholetraveler wil eigenlijk niet de bel luiden zodat eventuele beren gespot kunnen worden maar zijn reisgezelschap is op dat vlak minder avontuurlijk.
Gelukkig wordt het steeds droger en op 2/3 van de trail is er een uitspanning waar gratis thee en snoepjes geserveerd worden door een oude japanner die bijhoudt waar je vandaan komt en of je het gastenboek beschrijft. Daarnaast maakt hij een foto van ons voor z’n plakboek.
Aan het eind van de trail gaat er een alarm af maar we hebben geen enkel benul waarvoor. Dan op de laatste meters voordat we het dorp Magone bereiken breekt er een onweer los en we realiseren ons dat het alarm daarvoor was. We weten net op tijd een koffietent te bereiken waar we heerlijke koffie en sandwiches krijgen. Masuya wordt gerund door een oude Japanse vrouw, ze helpt ons met aan te geven waar de bushalte is en waar de vvv is. In de plensbui gaat ze op zoek naar een tijdschema wat ze daarna aan ons ter beschikking stelt.
De weergoden zijn met ons als we op zoek gaan naar de vvv om onze koffers op te halen. We dalen af in het ook zeer goed geconserveerde Magome wat langs een steile heuvel is gebouwd.
Uiteindelijk weten we die te traceren en met koffers gaan we richting de bushalte waar Marina en Linda een toevallig aanwezige taxichauffeur weten te verleiden ons vieren met bagage mee te nemen naar het station tegen een bodemprijs. Op het station aangekomen pakken we de trein richting Matsumoto waar we weer twee nachten zullen verblijven. De reis gaat voorspoedig en bij aankomst in Matsumoto blijkt het hotel dicht bij het station te zijn en zelfs de Mac en Starbucks Matsumoto ontdekt hebben.
Matsumoto stikt van de barretjes en restaurants dus is het niet moeilijk een diner plekje te vinden.
Na deze pittige dag gaan we vroeg richting de kamer om morgen optimaal van Matsumoto te genieten
