De wekker gaat om zes uur en de traveler rolt onder de klamboe vandaan en spoelt zich snel af in de bamboe badkamer. Na een snel, maar uitgebreid ontbijt worden de Traveler & Co opgehaald door de vaste chauffeur die de bus op een postzegel kan manoevreren. Nu ook weer, ziet hij kans de bus over een modderig smal pad langs een rijstveld, achteruit tot bij de ingang van het resort te rijden. We hebben een lange reis voor de boeg en moeten om 12:15 u in Ha Long Bay zijn, waar dan de boot van Indochina Sails vertrekt voor een mini-cruise. De Traveler & Co gaan in stijl reizen op het grootste houten jonk in Ha Long Bay.
De Ha Longbaai is een baai bij de stad Hạ Long in het noorden van Vietnam in de Golf van Tonkin, nabij de grens met China. De baai heeft een kustlijn van 120 kilometer en het gebied beslaat zo’n 1500 vierkante kilometer. Vịnh Hạ Long betekent in het Vietnamees Baai van de dalende Chinese draak.
In de baai liggen 1969 kalkstenen eilanden, elk met dichte begroeiing op de top. De kalkstenen monolieten rijzen spectaculair op uit de oceaan. Verschillende van de eilanden zijn hol, met enorme grotten.
Bij enkele van de eilanden bevinden zich drijvende dorpen van vissers die in de ondiepe wateren 200 soorten vis en 450 soorten weekdieren vangen. Op sommige eilanden leven dieren, zoals kippen, apen en leguanen. De baai heeft een rol gespeeld in de James Bond film Tomorrow never dies maar in het echt zijn de opnames in Thailand gemaakt daar er door de Vietnamese overheid geen toestemming werd gegeven.
Het zal krap worden op tijd te zijn, want het verkeer werkt niet altijd mee en een ongeluk zit in een klein hoekje. Na 4 uur rijden begint het landschap te veranderen; de traveler spot steeds meer logistieke bedrijven en er komen meer en meer rivieren. Met nog zo’n 10 minuten te gaan scheurt de bus een gigantische hangbrug over en komen we precies om 12:15 u aan op de kade. Gelukkig, geen probleem, de boot ligt er nog en door snel in te checken en onze bagage ter hand van de ground crew te stellen, kunnen we uiteindelijk zonder stress aan boord van de launchboot gaan. Bij aankomst bij onze jonk worden we welkom geheten door twee gemaskerde bemanningsleden wat onmiddelijk het reisgezelschap uitbundig doet reageren.
Een soort spreekstalmeester heet ons welkom en neemt in gebroken Engels de veiligheidsregels met ons door.
Daarna wordt het cruiseprogramma verklaard waarbij de onderdelen tot op de halve minuut geprogrammmeerd zijn; we gaan gelijk lunchen aan boord en daarna wordt een drijvend dorp bezocht. We installeren ons in de hut en na een kleding change gaan we aan tafel voor de lunch.
Het geheel is prima verzorgd en na een uitgebreide lunch kunnen we ons inschepen voor een bezoek aan het drijvende vissersdorp. We worden er heen geroeid, de omgeving is prachtig.
We zien van alles en nog wat:
De vissersboten voorzien van halogeen lichten om vissen aan te trekken,
mega kwallen die in de beschutting van de eiland baaien welig kunnen tieren
en vissen in allerlei groottes.
Ook hier staan de bevolkingsaantallen van de drijvende dorpen onder druk. De jeugd trekt weg naar de stad en er is geen aanwas. Vroeger was het water behoorlijk vervuild omdat de dorpelingen hun overledenen een zeemansgraf gaven in de baai waardoor het water ondrinkbaar werd en zelfs de visstand in de baai achteruit ging.
Na dit bezoek keren we terug naar de boot waar we eerst happy hour hebben waarbij de Traveler zowaar een Stingray uit het water ziet springen en bij navraag blijken er vele in dit gebied rond te zwemmen. Nadat het schip op een beschutte plek voor anker gaat gaan we ons klaar maken voor het diner. De traveler en zijn reiskornuiten genieten met volle teugen; ze laten zich het diner smaken.
Na afloop is er nog gelegenheid om op inktvis te gaan vissen, hetgeen de traveler en consorten zich geen twee keer laat zeggen. Veel wordt er niet gevangen behalve andere passagiers die door Marina aan de haak geslagen worden.
Het is laat als de kajuit opgezocht wordt en we moeten weer vroeg op voor de Tai Chi sessie en het bezoek aan een grot en een strand de volgende ochtend.
De volgende ochtend gaat de wekker om zes uur en worden we op het bovendek verwacht in sportkleding want we krijgen een cursus Tai Chi van een heuse meester
De traveler die overigens een gevorderd Tai Chi master is, besluit als toeschouwer te fungeren, terwijl Marina als actieve deelnemer de soepele bewegingen van de master imiteert.
Ondertussen ontrolt zich een spectaculair landschap aan het oog van de Traveler; zover het oog reikt begroeide monolieten die in de ochtendmist mysterieus opdoemen en voor hele mooie kodak momentjes zorgen.
Na de intensieve Tai Chi training is er 10 minuten tijd om te verfrissen en te verkleden, daarna gaan we per launchboot naar een nabij gelegen eiland, wat we kunnen beklimmen en waar we een grot kunnen bekijken
en een strandje kunnen bezoeken. Natuurlijk wordt er gezwommen, met de traveler op de uitkijk…..
Gelukkig zijn we als eerste aan land gegaan, want alle cruise schepen in de omgeving hadden hetzelfde plan; gevolg files en wachtrijen op de trappen richting grot, strand
en launchboten. Vooral de hoogbejaarde toeristen hebben moeite met het programma, gevolg is dat diverse mensen constant voor dusdanige vertraging zorgen dat de begeleiders van de boot enigzins paniekerig reageren en er chaotische toestanden ontstaan.
Gelukkig weet het gezelschap van de traveler zich hieraan te ontrekken en na een uur op het eiland vertoefd te hebben gaat het weer op huis (boot) aan. Daar kunnen we aanschuiven voor de brunch wat we maar wat graag doen. We hebben er al weer een heel programma op zitten en hebben trek. Inmiddels gaat de boot weer richting haven waar de bus op ons wacht om ons naar Hanoi te brengen.
Na een heerlijke brunch nemen we afscheid van de bemanning en gaan we van boord. De bus is er stipt op tijd en brengt ons in 4 uur terug naar Hanoi. Waarna we weer als vanouds naar het hotel gebracht worden en waar we eventuele overtollige koffers mogen stallen.
Daar hebben we tot 20:30 de tijd om ons te vermaken en het avondeten te nuttigen want we dienen om 20:30 op het station te zijn want we gaan met de nachttrein naar Sapa wat op 1600 m gelegen is in de bergen van Vietnam, tegen de Chinese grens.
We besluiten nog even een tempel in de buurt te bekijken en de omgeving van de Japanse brug te verkennen, om uiteindelijk in een locaal restaurant een vroeg diner te hebben, daar er straks in de trein geen restauratie mogelijkheden zijn.
Een heftig programma maar ja de Traveler wil zoveel mogelijk van het mooie Vietnam zien.
Druk druk zeg ! Nou zo luxe hebben wij niet rondgevaren in Halong Bay 😉. Mooie reis maken jullie !