Na een goede nachtrust hebben Yulia Erik en Norma, de moeder van Erik ons ontbijt voorbereid; we beginnen met een bord vol met vers fruit, mango, pappaya, guave, ananas en meloen wat weggespoeld kan worden met onbeperkt fruit sap en koffie. Daarnaast huevo in allerlei vormen; tortilla, batidus, frito, revuelto en cocido en als vulmiddel een tosti. De traveler kan na zo’n ontbijt de hele wereld aan. De dames gaan op water jacht want drinkwater is een schaars goed en winkels met levensmiddelen zijn sowieso op een hand te tellen. De traveller blijft thuis om het fort te verdedigen en Erik P checked of de auto er nog staat in de parkeergarage. De auto blijkt volledig ingebouwd te zijn door een paar mooie exemplaren antieke auto’s.
Ook zitten de wielen er nog aan en is het niet verder beschadigd.
De traveller heeft inmiddels geconstateerd dat vandaag de omringende appartementen vrij gemaakt worden van ongedierte. In ieder appartement worden de bewoners er uitgejaagd en gaat een functionaris voorzien van een soort draagbare straalaandrijving het huis in, start het apparaat, horen en zien vergaat, de functionaris sprint naar buiten en wacht tot het apparaat stopt waarna de DDT in grote wolken door kieren en gaten komt.
Na een kwartier gaat het sein veilig en mogen de bewoners terug. Een verbijsterende ervaring maar goed we zijn in de tropen.
Inmiddels keren de dames terug van hun jacht echter zonder buit, helaas geen nuttige voorraden in de enige open supermarkt in Havana
We besluiten toch op weg te gaan want we willen Habana del Este bezoeken. Daarvoor moeten we het Canal del entrada oversteken met behulp van een pontje, voordat we daar arriveren bezoeken we eerst de grootste souvenir markt van Havanna, la Feria de la Artesania. Een volledig vol gestampte oude havenloods met snuisterijen, schilderijen, houtwerk en wat dies meer zij.
Na er monter rondgestapt te hebben gingen we richting de ferry. Daar aangekomen zagen we dat de overtocht p.p 1 cuc kost namelijk door te kijken wat de locals betaalden. Toen wij echter aan de buurt waren werd er 2 cuc gevraagd maar onze penningmeester zo scherp als een mes gaf 4 cuc en toen de man zei dat het tekort was lachte ze lief en zei solomente 4 cuc, einde discussie en opnieuw op punten gewonnen !
Het was een leuk tochtje en voordat we het wisten waren we alweer aan de overkant alwaar een supermarktje was, die geplunderd werd. Daarna wandelden we omhoog richting een Christus beeld wat over het Canal uitkijkt.
Het pannorama is prachtig en de traveler schiet gauw wat plaatjes.
Daarna lopen we door naar het Fortaleza de San Carlos de la Cabana, een fortificatie van wel 7 km lang. Hier stond opnieuw wat oorlogstuig uitgestald, ondermeer de raket die kernkoppen kon vervoeren in de jaren 60.
Na hiervan kennisgenomen te hebben probeerden we bij het populairste restaurant van oost Havana binnen te komen, echter zonder reservering kreeg zelfs Marina nul op request. Wel mochten we een drankje mee naar buiten nemen en raakten we in gesprek met een gids en hadden een bijzonder gesprek over de actuele situatie in Cuba, daar werden we niet vrolijk van……. met stof tot nadenken eindigden we onze wandeling in het Castillo de los Tres Reyes del Morro waar van een spectaculair uitzicht op zee te genieten was.
Terugwandelen was geen optie dus hoofd financien onderhandelde met een taxi ondernemer. De prijs gestart op 25 cuc werd uiteindelijk afgemaakt op 10 cuc, waarbij de traveler en co vervoerd werden in een antieke cabrio die, voorzien van heerlijke latin klanken ons weer bij het Parque Central afzette.
Op advies van de gids die we spraken zijn we naar de chocolade fabriek gegaan waar we een chocolaatje hebben geconsumeerd en een fantastische iced chocomelk.
Aangezien het tijd werd voor een borrel besloten we die te nuttigen in de bekenste kroeg ter wereld La Bodega del Medio, alwaar Hemmingway (hij opnieuw) zijn mojito dronk.
Natuurljik borrelden we er lustig op los, het was een dolle boel met life cubaanse muziek en diverse kleurrijke figuren. Marina ging los met een sigaar en ook de dronken gehandicapte medemens werd niet vergeten, continu moest er een deel van de mojito in zijn tupperware bakje geschonken worden zodat hij mee kon feesten.
Een donderbui maakte een eind aan het feest en gelukkig wist penningmeester twee fietstaxis te organiseren tegen een bodemprijs die het aangeslagen gezelschap droog naar huis vervoerden.
Na een moment van rust en opfrissing werd er gedineerd in la Paladar Moneda Cubana op een rooftop met uitzicht op het fort aan de overkant van de baai.
Het werd een avond vol verassingen allereerst aten we de lekkerste kreeft ever, daarna maakten we het Canonazo mee, de ceremonie van het afschieten van het kanon om 21:00 u. Vroeger was het het teken dat de stadspoorten gesloten werden. Horen en zien verging !
Daarna vroeg de camarero heimelijk aan de traveller hoe Marina heette, en ja hoor al gauw werd er hbd 2u gespeeld en kreeg Marina een taartje met een kaars. Wat bleek, Marina had bij het reserveren tafel 12 gekregen en toen gezegd ‘oh that is my birthday wat de attente receptionist onmiddelijk had verwerkt.
Na al deze euforische momenten ging het thuiswaarts door de donkere straten van Havanna.
Thuis aangekomen legde de Traveler z’n moede benen op het glazen tafeltje wat het onmiddelijk begaf want het was geen veiligheidsglas, gelukkig had ons goed geoutilleerde appartement een stoffer en blik en emmer waar we de splinters in konden doen. Gelukkig had traveler niets geamputeerd en kon daarna de nachtrust beginnen.
