Hiken op Horton Plains en het leven in een boomhut

Opnieuw zijn we vroeg op dit keer gaat de wekker om 04:50 AM. We gaan hiken in het Horton Plains national park, het is een national park dat volkomen anders is dan andere delen van het land en vaak wordt vergeleken met de Schotse hooglanden, vanwege het door storm en wind gevormde landschap en het koele natte klimaat. Het gebied dankt zijn naam aan Sir Robert Wilmot-Horton, de Britse gouverneur van Ceylon van 1831 tot 1837. Het ligt op meer dan 2000 meter, op het hoogste plateau van Sri Lanka.

Zaaks is eerst tickets te verkrijgen de kassa gaat om zes uur open en door alle administratieve rompslomp kan het wel 10 min per voertuig duren voordat alle stempels gezet zijn en door administrateur nr 2 gevalideerd zijn. Gelukkig kent Marcus het klappen van de zweep en zijn we 20 min later onderweg naar het bezoekers centrum wat vroeger een oude jagershut was de Farr Inn genaamd.

p

Onderweg worden we door een Sambar de grootste hertensoort van Sri Lanka lastig gevallen die op zoek is naar voer.

We lopen de 9 km lange route, het begint bij het bezoekerscentrum naast de ingang. Daar wordt eerst gecontroleerd of je geen plastic bij je hebt en indien je dat wel hebt, wordt dat vervangen door papieren zakjes of wordt gewoon weg ingenomen.

We lopen eerst langs little World’s End met een 300 m diepe afgrond met uitzicht op de lager gelegen theeplantages.

Daarna lopen we langs World End, een duizelingwekkende afgrond die meer dan 880 m het laagland in duikt, helaas kunnen we de zuidkust niet zien omdat het enigszins heiig is, wel kunnen we het Uda Walawe-bassin zien.

We spotten purple faced leave monkey die met zijn maten aan het ravotten is in de bomen.

In de bergachtige nevelbossen groeien veel plantensoorten , waaronder veel medicinale planten en kruiden.

Via een steil bospad bereiken we Baker’s falls een 20 m hoge waterval welke werd ontdekt door de Britse ontdekkingsreiziger Samuel Baker in 1845.

Ondertussen wordt het drukker en drukker op de trails met voornamelijk chinezen en Fransen. Vooral de Chinezen zijn hoogst irritant, want lopen schreeuwend en met luide muziek door de natuur. Het is zaaks deze groepen te mijden om nog enigszins het gevoel te hebben in het regenwoud te lopen.

Gelukkig zijn er goede faciliteiten aangelegd om de blaas te legen; een toilet with a view

Uiteindelijk komen we bij de chimini pool aan wat een soort dam in een stroompje is.

In redelijk tempo doen we de hike, Marcus heeft nog nooit zo’n snelle groep gehad.

Moe maar voldaan poseert de Traveler met Marina voor het bord met alle bezienswaardigheden.

We keren terug naar Het Ferncliff hotel om te verfrissen en uit te checken, na een prima lunch gaan we onderweg naar onze volgende bestemming Saraii Village te Tissamaharama, waar we in een boomhut zullen verblijven tussen de apen en de eekhoorns; een geheel nieuwe ervaring.

De geluiden zijn oorverdovend ‘s avonds en er vliegt kruipt van alles door de boomhut. Meest spectaculair zijn donker blauwe torren zo groot als een tennisbal die allerlei luchtgevechten uitvoeren. Maar vlak ook de wespen zo groot als een sigaar niet uit…. kortom de Traveler gaat gelukkig met een smile slapen, morgen opnieuw op safari.