Het is vandaag de langste dag maar geen langste dag weer. Het regent en stormt dat het een lieve lust is met een temperatuur van 6 graden best wel koud voor de dag van het jaar. We zitten in de buurt van Hólmavík wat een vissersplaats is in het noordwesten van IJsland in de regio Vestfirðir aan de Steingrímsfjörður fjord. Het is de grootste plaats in Strandir en fungeert als een commercieel centrum voor de omgeving. Hólmavík is een van de plaatsen die samen de gemeente Strandabyggð vormen en heeft 391 inwoners (2013). Zelf verblijven we in hotel Laugarholl en besluiten de haringsverwerkingsfabriek te bezoeken. In de vogelrijke omgeving spotten we weidevogels en watervogels dus heeft iedereen in de auto uitkijk wacht, we proberen orka’s, poolvossen, ijsbergen en de white Eagle te spotten met wisselend succes.
We rijden opnieuw een fjorden route met peilloze dieptes en steile dirt roads.
We bezoeken The Factory gelegen in Djupavik wat diepe baai betekent. De oude fabriek was in 1934 gebouwd. Het was het eerste betonnen gebouw in IJsland en en ondanks de moeilijke omstandigheden werd het binnen anderhalf jaar gebouwd. De haring verwerkingsindustrie bloeide op en bracht veel welvaart tot de regio. Helaas door overbevissing werd de fabriek gesloten in 1954. In 1985 werd de fabriek en de gebouwen waar de vrouwelijke werkers leefden gekocht door een getrouwd stel. Dit is het huidige hotel Djupavik. We nemen eerst een kijkje in de fabriek en bewonderen de omgeving en de aanwezige kunst.
De aanwezige sternen bewaken hun territorium vurig en voeren duikvluchten uit en proberen de Traveler z’n hoed te perforeren. Door af en toe te zwaaien met de armen en wat krachttermen te roepen blijven ze voor een paar minuten op afstand.
We genieten volop en de kunst doet ons aan DortYart denken in Dordrecht.
u
Na al dat creatiefs aanschouwd te hebben rijden we verder richting het einde van de fjord. Dan ontwaard de Traveler een ijsberg die langs de kust drijft deze komen van Groenland en raken op drift via de golfstroom komen ze bij IJsland langs. We hebben geluk want er kan ook een IJsbeer op zitten en dan is het ramen en deuren op slot totdat het roofdier geschoten is.
Terwijl de regen horizontaal voorbijkomt en de chill factor richting nul gaat ontwaren we een klein lokaal museum waar het boerenleven uit de afgelopen eeuw wordt tentoon gesteld. We proberen of de deur van het museum open is maar klaarblijkelijk is er niemand. Wel is er een bel die we laten gaan en op 500 m afstand komen twee blonde kinderen aanhollen om het museum te openen. De oudste van de twee, 14 jaar oud, int de entree gelden en de jongste 11 jaar uit legt uit wat er te zien is en wordt door Marina aan een kruisverhoor onderworpen over het leven in IJsland. Beide kinderen spreken goed engels en hebben hun mening klaar. Terwijl de wind buiten huilt en de regen op de ramen klettert dwalen we door het museum. Na de kinderen gedag te hebben gezegd trotseren we de regen en duiken de auto in.
Onderweg stoppen we voor een lunch en zelfs in de middle of nowhere eten we super goed.
In de leesmand vinden we de Donald Duck helaas in het IJslands dus geen touw aan vast te knopen, dan maar gewoon plaatjes kijken.
In IJsland valt altijd iets moois te zien als je maar oplet…….
Deze kust staat bekend om zijn vele drijfhout wat aanspoelt; op wiens land het aanspoelt die mag het houden. Het hout is afkomstig uit de houtkap in Siberië en wordt via de Arctische zee naar IJsland vervoerd. Het is mooi hout wat geloogd is door het lange verblijf in het Zeewater, het schijnt er zo’n 7 jaar over te doen.
‘s Avonds eten we een pizza in Cafe Rus in Holmavik na lam en heilbot is dit een welkome afwisseling.
Ter afsluiting van de langste dag bezoeken we twee heksenhutten in de buurt van Laugarholl. Om precies twaalf uur, terwijl het ondanks de zware bewolking er toch een soort van vreemd licht over de vallei scheen, komen we aan bij de hutten. Hier heeft in de 13 eeuw een tovenaar met heksen geleefd volgens de overlevering en men geloofd dat ze nog steeds actief zijn.
Gezeten op de trollenstoel voelt de Traveler zich toch wel ongemakkelijk, temeer zijn steun en toeverlaat Marina bangig naar hem loopt te roepen.
Met gezwinde pas verlaten de Traveler en Marina de plek des onheils en weten veilig het hotel te bereiken alwaar iedereen al in diepe rust is. Aangezien het 01:00 in de ochtend is besluiten ook zij naar bed te gaan. Gelukkig is het gestopt met regenen en is de wind gaan liggen.
