De Traveler is een beetje stijf van de inspanningen van de vorige dagen maar gelukkig wordt er niet veel gelopen vandaag. Vandaag verplaatsen we ons richting het gebied van de Batak. De Karo Batak, één van de 6 batakstammen die in het noorden van Sumatra leven, hebben als hoofdstad Berastagi. Elke batakstam (marga) bestaat uit meerdere clans (huta). Nadat onze koffers weer over de hangbrug gebracht zijn gaan we op weg richting deze plaats.
De weg is in slechte conditie en regelmatig moeten we in de ankers om te voorkomen dat we een gat in rijden en de voortrein aan gort rijden. De rit gaat zo’n 5 uur duren en er is best wel het een en ander te zien, prachtige plantages waar het zonlicht tussen de bomen doorschijnt, de meest vreemde vormen van transport en allerlei beestjes.
Dan komen we door een dorp waar een bruiloft is en we natuurlijk stoppen. De bruiloftsgasten ontvangen ons hartelijk en willen graag met ons op de foto en willen graag gefotografeerd worden.
De mannen met een sjaal zijn reeds voorzien van een vrouw en kunnen dus niet op de avances van een ongetrouwde vrouw ingaan. De lol is er niet minder om …..
In hetzelfde dorp is er ook allerlei nijverheid zoals een tankstation unit in de bijkeuken,
het drogen van de betelnoot (pinang),
Het drogen van asam glugur,
En onderweg gaan we weer, omelet transport kom je vaak tegen onderweg,
Net zo als matten transport overdwars, waarom ook niet.
Dan tijdens een stop laat een jonge vrouw zien waar de pruim tabak voor wordt gebruikt; in het datingsproces met een jongen die ze wel ziet zitten, krijgt ze van die jongen pruimtabak waarmee haar lippen rood worden. Daaraan ziet haar familie dat ze in love is en vraagt haar van wie ze de tabak gekregen heeft, dat is de start van het ontmoeten van beide families wat uiteindelijk moet leiden tot een bruiloft waar algauw een kleine 500 tot 1000 mensen worden uitgenodigd.
Langzamerhand komen we dichter bij Berastagi en dan zien we hem de Gunung Sibayak vulkaan die klaarblijkelijk net heel actief wordt. We zien grote rook- en stoompluimen en zelfs op grote afstand ruikt het sterk naar zwavel. Het hele gebied zit onder de as en op een bepaalde afstand mag er dan ook niet meer gebouwd worden. Nog geen drie weken geleden was er een serieuze uitbarsting waarbij een askolom van 7 km hoog uitgespuwd werd. Gelukkig zijn ze wel wat gewend hier in Indonesië met 391 werkende vulkanen.
En ook hier de B1 restaurants waar ze oh gruwel hondenvlees op de menukaart hebben. Ter werving hebben bij dit restaurant wat mooie wervende hondenkoppen erbij gezet…..
We laten de vulkaan achter ons liggen en arriveren in Berastagi.
Berastagi is een klein Noord-Sumatraans stadje dat slechts uit één hoofdstraat bestaat. Het ligt in de hooglanden van Noord-Sumatra, op een plateau van 1400 meter boven de zeespiegel. Vanwege het gunstige klimaat en de prachtige landschappen was het gebied een geliefd vakantieoord bij de Nederlanders in het begin van de vorige eeuw. Het koele klimaat leent zich bovendien uitstekend voor de verschillende soorten planten, bloemen, groenten en fruit die er groeien. Berastagi staat daarom ook bekend om zijn tuinbouw en fruitmarkten die druk door toeristen bezocht worden.
We bezoeken de fruitmarkt. Het blijkt een soort Rotterdamse markthal te zijn waar je alleen maar toeristen aantreft. Het is natuurlijk goed voor mooie plaatjes en die schieten we er dan ook.
We willen gaan lunchen bij een als goed bekendstaand chinees restaurant echter het is gesloten ivm het overlijden van de eigenaar. Er zitten honderd genodigden in de zaak luisterend naar allerlei speeches over de overledene en langs de weg staan allerlei bloemenschermen die uit respect voor de overledene zijn besteld en daar twee dagen mogen blijven staan.
Na een prima lunch bij het alternatief restaurant Mexico, wat overigens een indisch restaurant is, gaan we de straat op om de stad te verkennen. Op straat vind je goed gevulde kruidentuintjes, waar je kan plukken voor eigen gebruik.
Daarna neemt Maurice ons mee naar de markt waar we de “gewone” bevolking aan treffen en waar de kip ter plekke geslacht wordt als je die bestelt.
Er worden allerlei groenten en vruchten aangeboden met spirituele krachten ( producten die afwijken van het gangbare), er zijn kleermakers en er wordt batik in allerlei soorten aangeboden.
Na al dit bezienswaardig gaan we richting een nieuwe attractie, maar niet voordat we een kerk bezoeken die volgens de Batak stijl gebouwd is.
We storten ons in rush hour waarbij de gekheid op de weg alleen maar toeneemt. Gelukkig hoeven we niet lang te rijden om bij het Lumbini National Park aan te komen.
Het Lumbini National Park is een park waar een replica is nagebouwd van de Shwedagon pagode in Myanmar. De traveler kan u verzekeren, hij is er namelijk geweest, dat dit een soort circus aftreksel is van het origineel.
Vooral dit bordje bij de ingang van de pagode deed de Traveler & co rollen van het lachen, horen en zien verging er, want zoveel lawaai was er…..
en natuurlijk werden de Wormholetraveler en zijn maatje weer herkend door de fans en moesten ze natuurlijk met hun op de foto!
Uiteindelijk na een lang dagje komen we bij ons hotel aan. Het ziet er mooi uit en de kamer is prima met uitzicht op de Vulkaan. Aangezien het weekend is zit het hotel vol met gasten en is het erg levendig. Het inchecken gaat wat moeizaam het lijkt wel of het personeel uit stagiaires bestaat; ze spreken nauwelijks Engels en moeten continu aangestuurd worden door de manager. De Traveler & co besluiten in het hotel te eten in het rooftop restaurant. Gelukkig dat er een trui in de koffer zit want op 1400 m ‘s avonds blijkt het in het open restaurant met 22 graden best wel koud te zijn. We laten ons de soto en kip kecap smaken en duiken ons bed in.
Helaas blijkt niet iedereen er zo over te denken en zijn er in diverse kamers grote feesten aan de gang. Dat gaat zo een paar uur door tot het een Française echt te gortig wordt en als een echt Marseillaans viswijf te keer gaat. De meeste indo’s zijn onder de indruk en het wordt zowaar stil en kunnen we eindelijk gaan slapen.
Wat een geweldig verslag weer! Super!
Ja eindelijk kan ik aanhaken bij jullie reis ( was te druk met zonnen en zwemmen vorige week ) maar wat een prachtreis maken jullie weer ! En wat een topfoto’s !