Naar Peru en een close encounter met een baby luiaard en capibara

Vandaag ontbijt met een heerlijk bakje chocolademelk en er is goed nieuws, de laarzen van Moeder Jachthaven zijn gearriveerd uit Bogota en nog beter nieuws ze passen ! Vandaag gaan we met de boot naar Peru om een indiaanse nederzetting te bezoeken en onder begeleiding van een Peruaanse gids de jungle te bezoeken.

We schepen ons opnieuw in voorzien van zonnebrand en deet 50%; we willen absoluut niet verbranden en zeker geen gele koorts of dengue oplopen.

Na een tochtje van hooguit 30 minuten landen we op Peruaans grondgebied waar we worden opgewacht door onze gids ter plaatse.

We krijgen gelijk uitleg over de omstandigheden waaronder men hier leeft. De rivier is van grote invloed op het leven hier. In de regenperiode komt een groot deel van het gebied onder water te staan en worden zelfs de huizen verder omhoog gezet of alleen de vloer van de woning.

We hebben nog niet de eerst stap in secondary jungle gezet of er wordt gelijk een luiaard gespot. Het beest zit dusdanig hoog verscholen dat hoe goed de WHT ook focussed, hij alleen bij benadering weet waar het beest zit.

We lopen door en de jungle wordt steeds intenser; de paadjes zijn smal en we worden langzamer hand verzwolgen door het bos.

Dan houdt de gids ons opnieuw tegen en warempel, hij heeft een zes maanden oude luiaard aangetroffen die uit de boom is afgedaald en zich verstopt heeft in het lagere gewas tegen de arenden die kleine luiaards graag eten.

Na het beestje uitgebreid bekeken te hebben gaan we verder en komen uiteindelijk aan in de nederzetting San Antonio de Cacao. We registreren ons eerst bij de chief waarna we toestemming hebben om hun deel van de jungle in te gaan.

We krijgen uitleg over wat er verbouwd wordt en hoe de huizen functioneren, er worden bijen gehouden en er is zelfs een Capibara jong die vertroeteld wordt, de gebruikelijke kippen en honden zijn natuurlijk ook aanwezig. Er wordt cacao, coca en koriander verbouwd.

We lopen de nederzetting uit en via het voetbalveld met tribune en soort van kantine steken we een brug over en staan plotsklaps in een groene wereld die heet en vochtig is.

We lopen in ganzenpas achter elkaar aan en stoppen nu en dan om te horen wat er voor interessants te melden is door de gids, dan wordt er weer een uil gespot en dan weer een zwarte vogel met oranje snavel

Opnieuw heeft de Peruaanse gids een mooie vondst; een jong van een gier, in een nest op de grond. Ongelofelijk dat het beest gespot is

We trekken steeds verder de jungle in en zien vele vreemde fenomenen zoals bomen die hun bast verliezen, de bast is oranje van kleur, maar de boom de yellow eucalyptus tree doet daarmee zijn bast vernieuwen

Dan worden we met urgentie tegengehouden; we lopen bijna tegen een nest aan van een hoornaar. Deze beesten zijn extreem agressief en, gelukkig voor ons, uiterst actief ‘s nachts. Ze reageren op licht in het donker en vallen dat onmiddellijk aan. Nu sluipen we er voorzichtig langs zonder hen te verstoren.

We lopen door en worden gewezen op allerlei wondertjes van moeder natuur.

Uiteindelijk komen we bij een gigantische ceiba boom, een heilige boom, de locals geloven dat er een geest in huist die de natuur beschermt. Er gaat een verhaal dat ooit twee broers zich afvroegen waarom het bos zo duister was en ze besloten de boom om te hakken wat geen resultaat had omdat hij bleef staan. Nadat ze een eekhoorn op onderzoek hadden uitgestuurd kwam deze terug met de boodschap dat een luiaard de boom vasthield en de hemel vasthield. De broers bedachten een slim plan en vroegen de eekhoorn om een pittige saus in de ogen van de luiaard te druppelen. Zo gezegd zo gedaan en de luiaard begon in zijn ogen te wrijven en liet de hemel los. De boom viel om en opeens was het licht in het bos. Daardoor floreerde de dieren en planten en waren de broers gelukkig. De wortels van de boom groeiden opnieuw en de Ceiba torent nu weer boven alle bomen uit. De boom wordt met groot respect bejegend en is inmiddels 500 jaar oud en volgens de overlevering zijn de wortels wel 4000 jaar oud.

We keren terug richting nederzetting en hebben daar een lunch bereidt door de locals gekregen. Heerlijk catfish met gebakken rijst, bonen en zoetzure groenten.

Na deze fijne lunch keren we terug richting boot want we gaan richting Puerto Narino alwaar we lunch hebben om daar daarna te gaan kanoën.

Na de lunch melden we ons bij Neider die inmiddels drie kano’s geregeld heeft. Het scheelt niet veel of de kano’s waren de Amazonas afgezakt want de WHT vergat het touwtje aan Neider te geven en voordat we konden reageren dreven de drie af. Gelukkig kon Neider nog net bij een lijntje van een van de boten zodat hij ze weer de kant op kon sleuren. We bemannen de bootjes ieder twee aan twee en peddelen richting de ecolodge.

Via een steile trap bereiken we de ecolodge waar we door apen belaagd worden vooral Million Dollar Babe en Moeder Jachthaven moeten het ontgelden; bij MJ worden bijna de oorbelletjes uit de oren gegeten en MB haar tas op de rug wordt op slinkse wijze geopend en de dief vlucht met een pakje kauwgum als buit. Grote paniek en horen en zien vergaan.

Ondertussen blijkt een visarend regelmatig stukjes vis van een beeld te pakken als je die er opgelegd en het feest wordt gecompleteerd met twee ara’s die met veel kabaal duikvluchten uitvoeren.

Een plotselinge regenbui doet ons naar binnen vluchten bij de ecolodge waar ons koffie wordt aangeboden, natuurlijk aanvaarden we die en sippen de koffie op ons gemak weg. Na een tijdje geeft Neider het vertreksein en we dalen af richting de kano’s. Het is de hoogste tijd om te gaan want het begint al te schemeren. We halen het net op tijd om met donker binnen te zijn, en change of plans, we gaan eerst eten voordat we een nocturnal tour gaan maken in het primary rainforest van Puerto Narino.

In de keuken is het een drukte van belang want er zijn een aantal grote groepen neergestreken, National Geographic, Foundation Amazonas en de Amazonas Jungle Tours groep. We maken duidelijk dat we nog een nachttour moeten doen dus krijgen we voorrang en kunnen uiteindelijk op weg.

We lopen naar de rand van Puerto Narino, waar we, voordat we de. primary jungle in duiken, instructies van onze gids Neider krijgen: we houden geen bomen vast, we dragen lange mouwen en lange broek en we zijn ingesmeerd met Deet 50.

We lopen nog op een soort pad, als Neider een Tarantula op een palmboom vindt. Redelijk imposant deze spin, het leeft van vogels en eieren.

We lopen verder en dan ontdekt Neider een boomslang; gelukkig is het beest niet giftig en dood het zijn prooi door het te wurgen. De slang zit in een boom die gewoon in de tuin van iemand staat en de gids vraagt of we mogen kijken in de tuin, behalve de waakhonden heeft niemand er bezwaar tegen dat de groep in de tuin komt.

We gaan steeds dieper het bos in en dan ontdekt Neider de grootste kikker van Colombia, het beest leeft in een gat in de grond en jaagt op grote insecten, kleine kikkers en aanverwanten.

We duiken nu echt oerwoud in en het is niet een eenvoudige hike; met de gids Neider voorop banen we ons letterlijk een weg door de jungle. Tot overmaat van ramp regent het gestaag en lijkt het wel of met iedere meter die we verder het woud in gaan de temperatuur stijgt. De gids weet iedere keer ons te verbazen met wat hij vindt in het oerwoud; een schorpioenspin, een geplette schorpioen, een wandelende tak, mooi gekleurde insecten en een vogelspin in een holletje in de grond. Deze spin is niet echt slim want hij maakt meerdere holen omdat hij vergeet waar zijn holletje is. Neider pakt de spin dusdanig op dat hij de slagtanden van de spin kan laten zien, de achting voor deze gids stijgt zienderogen. Ook komen we kleine kikkers tegen waaronder een zwart geel gestreepte die de giftigste kikker van Colombia is.

Het wordt steeds gladder en modderiger en we klauteren en dalen af en kruizen kleine beekjes, dan gebeurt het bij het passeren van een beek glijdt de Million Dollar Babe uit. Gelukkig weet ze haar val te breken en is de schade vooral emotioneel en veel blubber aan de kleren. Voort gaan we en uiteindelijk trekken we de jungle weer uit en komen we in de bewoonde wereld. MB blijkt toch wel last te hebben van haar val; vooral haar hand doet zeer want ze heeft zich in een reflex vastgehouden aan een tak met scherpe doornen waarvan er twee zijn afgebroken. De gids bekijkt het eens en loopt naar een bosje en haalt er een minuscuul takje uit waarmee hij de doornen eruit peutert en daarna met een blad de hand ontsmet. Nature Magic vindt de WHT.

We lopen het dorp in en komen aan bij de kroeg waar ook Tejo gespeeld wordt, juist op dat moment wordt er raak gegooid, een helse klap en veel kruitdamp, we besluiten daar te gaan zitten en de avond te besluiten met wat drankjes.

Het werd nog een mooie avond en best wel laat voordat we in bed lagen. Morgenochtend naar een meer met monsters en aan het einde van de dag retour Leticia.