Vandaag hoeven we ons niet te verplaatsen dus er is geen sprake van extreem vroeg opstaan. Om half acht melden we ons in de ontbijtzaal en hanteren het adagium ontbijt als een keizer. Nou de keuze is reuze en de WHT laat zich niet onbetuigd. Ook de vogels laten zich niet onbetuigd vooral de gezonde zaadjes worden op slinkse wijze geconsumeerd.
Gisteravond opperde Ploffer om te gaan fietsen op fat bikes en dat idee werd door het gezelschap omarmd. Moeder Jachthaven reserveert bij de receptie 4 fat bikes alvorens aan het ontbijt ritueel deel te nemen. Na het ontbijt melden we ons bij de receptie en men haast zich om fatbikes en werkende batterijen te verzamelen. De zadels worden op hoogte gezet en Pensionado test de remmen tijdens een kort testritje.
De remmen werken ok, met dien verstande, dat in ieder geval de achterrem werkt. De batterijen krijgen nog een extra boost en dan zijn we good to go. De route instructie is eigenlijk heel makkelijk: bij het begin van het wandelpad neem je de zwarte route en een kind kan de was doen. Het is even wennen voor de WHT om zo’n fat-bike te te temmen maar na een paar honderd meter rijd hij er op rond alsof hij de nieuwe jan Janssen van het peloton is.
De rest van het gezelschap is tenminste net zo vaardig en we peddelen op ons gemak door de savannes.
Dan worden we ingehaald door springbokken die met onnoemelijke snelheid over de weg en door de velden schieten. Prachtig zoals ze ons staan te bekijken op de rand van de hoogvlakte, hun silhouetten steken scherp af tegen de blauwe lucht.
Niet veel later vindt Moeder Jachthaven een springbok schedel met mooie horens die als jachttrofee mee richting lodge moet.
Na een tijdje zien we running bush of te wel struisvogels, die net als de springbokken er vandoor gaan. De WHT weet ze met de telelens te vangen en gelukkig hen voor de eeuwigheid te bewaren.
Langzamerhand beseft Ploffer en ook de WHT dat we een alternatieve route aan het fietsen zijn en veel langer onderweg zijn dan nodig.
Als we dan ook na een gevaarlijke afdaling op los zand en keien bij een drinkplaats aankomen waar ook een zoutliksteen ligt voor de beesies weten we het zeker, we rijden een alternatieve route.
Gelukkig komen we een bordje tegen die ons weer op de goede route zet, maar…, dan…een close encounter met een wrattenzwijn.
Pensionado probeert hem op korte afstand te benaderen maar de lengte van de slagtanden doet hem toch enigszins aarzelen. We kunnen een aantal prima plaatjes schieten en dan gaat Pumba er vandoor. En voort gaat het op onze fatbikes. Helaas dan slaat het noodlot toe, Pensionado rijdt door de stekel van een acacia boom en komt dus tot stilstand met een lekke band.
Volgens instructies moeten we de fiets met panne achterlaten en op eigen gelegenheid richting lodge gaan en de panne melden. We besluiten Pensionado staand op de bagagedrager bij Ploffer achterop te vervoeren en MJ wordt vooruit gestuurd om hulp te halen.
De WHT begeleid P&P naar de lodge maar zo’n 500 m voor de lodge slaat het noodlot toe: de fatbike graaft zich in het mulle zand en Pensionado wordt gekatapulteerd en Ploffer komt met een harde klp onder de fatbike terecht. Geluk bij een ongeluk, er zijn alleen maar veel blauwe plekken en gedeukte pijnlijke spieren en geen breuken te betreuren. Na een aantal minuten als het stof is opgetrokken, blijkt dat beiden kunnen lopen, dus strompelend gaan we richting receptie daar aangekomen proberen we ontsmettingsmiddel zoals jodium te krijgen maar in de eerste hulpkit zit alleen iets tegen oorpijn wat inmiddels 10 jaar verlopen is. Je zal iets serieus oplopen dan ben je letterlijk in de aap gelogeerd. Het reisgezelschap besluit de middag rustig door te brengen en haar wonden te likken. Relaxed brengen we de middag door en de WHT weet nog wel een helm-parelhoen te scoren tegen het vallen van de avond,
en de feestvreugde wordt compleet als we de eland antilope kunnen vastleggen vanaf ons terras net na zonsondergang.
Aangezien de winkels in Marientahl dicht waren in verband met zondag, besloten we opnieuw in het resort te dineren. Tijdens het diner verschijnt Jacob aan onze tafel. Hij is hoofd customer service van ons resort en hem is ter ore gekomen welk malheur ons is overkomen. Allereerst wil hij weten wat er gebeurt is en hoe het er met de patiënten aan toe is. Daarna biedt hij zijn excuses aan en biedt ter compensatie aan dat de gemaakte kosten van het reisgezelschap deze dag voor rekening resort zijn. Het reisgezelschap dankt hem uitvoerig maar geeft hem wel een lessons learned mee; zorg dat er een ge-update ehbo kist is met niet verlopen spullen. Het gezelschap is het erover eens dat de geste heel mooi is, want dat het gezelschap het risico genomen had en dat dat niet de schuld van het resort was.
Na wat star gazing ging het gezelschap weer richting kamer. Morgen vroeg ontbijt want we zakken af deep down South Namibië. Het was me het dagje wel.
Dat is gaaf met die fatbikes ! Jammer van de lekke band en het neerstorten .. maar gelukkig is iedereen ongedeerd en kunnen we door met het volgen van jullie reis 🙏🏻😅
Wat een verhaal weer.
Gelukkig alles goed afgelopen