Vandaag reizen we richting Hiroshima met de bullet train, De Shinkansen (Jp. : 新幹線). Deze trein rijdt op een apart spoor en haalt snelheden van plus 300 km p u. We moeten eerst met een “gewone” intercity terug naar Fukuoka om van daar uit met de Shinkansen naar Hiroshima te gaan. De treinen hebben illustere namen zoals thunderbird en dragonfly.
Deze kogeltrein is van alle gemakken voorzien en een ideale manier van reizen. We kennen inmiddels het OV systeem in Japan en eigenlijk zonder noemenswaardige problemen sluiten we aan in de rij op het perron opstelvak voor de gereserveerde plaatsen. De trein trekt zo hard op dat hij al in het station bij wegrijden een zuigende werking heeft. Linda die staat te filmen wordt gewaarschuwd weg te gaan bij het hek dat moet voorkomen dat je de rails op gezogen wordt. De perronchef blaast op zijn voetbalfluit dat het een lieve lust is.
Nadat de trein tot stilstand is gekomen nemen we plaats in de trein. We zijn nog niet geinstalleerd of het apparaat begint te bewegen en voordat je het weet flitst het landschap aan je voorbij…..
De conducteur aan boord is zo’n beetje de enige die engels spreekt, hij maakt gedurende de gehele reis zijn ronde; bij het betreden van de wagon maakt hij een buiging en bij het verlaten maakt hij nogmaals een buiging naar inzittenden……ik zie dat nog niet invoeren bij de NS !
Na een comfortabele reis arriveren we in Hiroshima en nemen we de tram richting hotel. Na een ritje van een kwartiertje komen we bij het hotel aan wat vlak bij het Peace Parc gelegen is. We maken snel kwartier en gaan richting het Peace Parc. Dit is aangelegd net ten zuid westen van het hypocenter waar de eerste atoombom tot ontploffing werd gebracht op 6 Augustus 1945 om 08:15 in de ochtend. Het park is weids aangelegd met als belangrijkste landmarks het peace memorial museum, de Hiroshima National Peace Memorial Hall en de A-bomb Dome.
Ook hier vele kippenvel momenten en toch is het anders dan in Nagasaki door de andere opzet van het park. Het meest indringende is de ontmoeting die Marina en Linda hebben met twee mannen die direct na de aanval geboren zijn. Hun getuigenis van de verschrikkingen in de naoorlogse periode en de verhalen die zij weer geleerd hadden van hun moeders maakte diepe indruk.
Marina en Linda krijgen twee stukken van een dakpan van de A-bomb dome als aandenken, deze gaan zeker mee terug naar huis.
In het museum zijn het de foto’s gemaakt direct na de aanval, de uit het vliegtuig gemaakt filmbeelden en allerlei stille getuigen behoorlijk impacting…..
Opnieuw onder de indruk verlaten we het museum om tot de ontdekking tenkomen dat we het herdenkingsmuseum nog niet bezocht hebben, dat gaan we morgenochtend doen alvorens richting Miyajima af te varen. We besluiten de dag bij Mario, een Italiaans restaurant met een volledig Japanse crew wat een bijzonder effect heeft op de sfeer. We eten er heerlijk met een goede fles wijn.
Na nog een snelle koffie bij de Starbucks kunnen we er helemaal tegen en verdwijnen richting de kamers voor een goed nachtrust.
