Vandaag onze laatste dag in Nagasaki maar van luieren is geen sprake; vandaag gaan we naar het Glover Park, bezoeken we het eiland Hashima waar de James Bond film Skyfall is opgenomen en gaan we naar de top van mount Insana alwaar we de zon onder zien gaan en we een van de top drie nightviews behorende tot het werelderfgoed gaan bekijken.
Alvorens dit te gaan doen moeten we onze Japanse railpas activeren op het station van Nagasaki. We worden allervriendelijkst geholpen maar het neemt wel tijd in beslag. Want bij de eerste balie worden onze passen gevalideerd en bij balie twee worden onze plaatsen gereserveerd. Aangezien wij echte rail runners zijn dienen er mega veel kaartjes aangemaakt te worden die ook nog eens individueel gechecked worden. Uiteindelijk na een dik uur en voorzien van een zak vol met treinkaartjes kunnen we richting Glover Park vertrekken.
Opnieuw hebben we een blue bird day en in onze hemdsmouwen betreden we het park. In dit in de 19 eeuw onstane park vindt je beroemde huizen zoals het madam Butterfly house en het Glover house
en alles is aangepast aan de stijl uit die tijd zelfs de telefooncel moest er aan geloven…
Japanners komen hier om te verpozen en zich te vergapen aan het uitzicht over de stad en de baai.
Veel jonge vrouwen verkleden zich in klederdracht uit de 19e eeuw en flaneren door het park. Op verzoek poseren ze en kan je foto’s van ze nemen.
We treffen het want in Nagasaki bloeit op veel plaatsen de bloesem zeker niet in het laatst in het Glover Park.
Uiteindelijk is het tijd om te vertrekken richting de boot die vlakbij richting Hashima vertrekt. Precies op tijd want het park begint vol te stromen met Japanners. Bij de boot aangekomen blijkt deze vol geboekt te zijn maar door alert handelen staan wij voor in de rij om aan boord te gaan en de beste plekken te bezetten. Met Japanse precisie worden we op het buitendek gestald voorzien van een electronische engelse gids en een boek met plaatjes en engelse tekst.
Het kantoor personeel wordt langs de kade geposteerd en zwaaien ons uit op het moment dat we wegvaren.
Onderweg wordt er door de luidsprekers japanse uitleg gegeven op luide toon en dat in combinatie met het gedreun van de dieselmotoren zorgt er voor dat de electronische gids niet te verstaan is. Gelukkig door het lezen van het boek is het toch te volgen wat we zien.
De Nagasaki scheepswerf waar een cruiseschip in aanbouw is, is buitencategorie net als de Mitshubishi Werf. Bedenk dat de Mitshubishi tekens net zo groot zijn als een tennisveld en dat de portal kraan ieder 200 ton kunnen tillen.
Hashima heeft het silhouet van een schip, tot 1972 is er mijnbouw op het eiland geweest maar intussen is het kompleet verlaten en tref je er alleen nog maar moderne ruines aan. Op dit eiland zijn opnames voor de James Bond Film Skyfall gemaakt, inderdaad grappig om deze omgeving te herkennen.
We gaan aan land alwaar uitleg gedaan wordt door iemand die er nog gewerkt heeft. Als een kudde schapen worden tussen de ruines door geleid en na een tijdje gaan we weer aan boord.
Om de tijd te doden wordt op de terugweg een loterij gedaan met onze tickets helaas winnen we niets maar de lol is er niet minder om. Na een mooi tochtje komen we weer in de haven aan waar het personeel weer opgesteld staat om ons te ontvangen met diepe buigingen. Na aan land te zijn gegaan pakken we de bus die ons naar de kabelbaan brengt die ons op de top van mount Insana zet. Ondanks dat het heiig is kunnen we foto's maken van de sunset wat vooral Marina gelukkig maakt. In het schemer dalen we weer af en genieten van de zee van lichtjes die zich voor ons uitstrekt. Dit uitzicht wordt ook wel de million dolar view genoemd.
Inmiddels hebben we via een blog een Yakitori restaurant gevonden waar we gaan eten. De taxichauffeur weet ons feilloos via een fietspad en allerlei geheimzinnige weggetjes bij het restaurant in het centrum van de stad af te leveren. We gaan naar binnen en worden aan de counter gezet naast elkaar en hebben direct zicht op de bbq master die op bestelling allerlei heerlijk uitziende stokjes voorzien van vlees en groenten roostert. Helaas spreekt men alleen maar japans en dienen we op zicht en met gebaren onze bestelling te doen, tot grote hilariteit van onze japanse buren……. Het geroosterde wordt op volgorde aangeleverd dus geduld is een schone zaak.
Het smaakt heerlijk en de flessen wijn gaan steeds beter smaken. Uiteindelijk besluiten we het kampement op te breken en na nog wat lessen Japans en het uitruilen van goede gaven ( delfsblauwe klompjes tegen een fles Sake) nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden met de belofte snel terug te komen hetgeen we natuurlijk beloven. Moe en een beetje amechtig van al deze indrukken duiken we het bed in. Morgen reizen we af naar Hiroshima onderweg naar nieuwe avonturen
