De laatste dag in Tokyo is aangebroken want morgen reizen we weer terug richting Nederland. Deze ochtend gaan we de sky tree bezoeken, een 635 m hoge toren die op 450 en 550 m een uitzichtpunt heeft.
We hebben via het hotel geboekt en moeten ons om 08:30 melden om de tickets af te halen. De taxi die we nemen zet er de sokken in en met halsbrekende toeren arriveren we reeds om 08:00 bij de toren die enorm is. Er zijn per dag 20000 bezoekers die de mast bezoeken en crowd control is het grote geheim.
De toegangskaarten worden alleen afgegeven op reservering in een bepaald half uur tijdsinterval. Daarnaast wordt je op een bepaalde manier door het gebouw heen geleid, zodat je op een heel natuurlijke manier weer vanzelf naar beneden gaat zonder dat het als dwang wordt ervaren. We gaan met de lift die in exact 55 seconden de 550 m overbrugt we moeten even gapen omdat de oortjes door de druk dichtslaan, maar dat mag de pret niet drukken. De lift is prachtig gedecoreerd met glaswerkkunst en we schieten er snel een plaatje van.
Het uitzicht is spectaculair en we genieten er echt van en verbazen ons over hoe groot Tokio wel is.
We hebben geluk want we zien op 100 km afstand de besneeuwde top van Mt Fuji, onze dag kan niet meer stuk.
Daarna bezoeken wij de oude wijk Asakusa waar we door Nakamise shopping street willen lopen, het is er zo druk dat we besluiten er niet verder te lopen en we ontsnappen aan de drukte via een zijstraat.
Inmiddels hongerig van opnieuw een ochtend vol met indrukken stappen we een echt japans restaurantje binnen waar de aanwezige bezoekers ruimte voor ons maken, de eigenaresse serveert ons eigenhandig heerlijke ramen, de maaltijdsoep vult goed en amechtig wandelen we daarna richting metro.
We stoppen eigenhandig een taxi die ons naar het dichtstbijzijnde JR station brengt vanwaar we verder kunnen. Ger en Linda gaan richting Odaiba en De traveler en Marina richting de Meiji-schrijn. Deze is beroemd en staat in het prachtige Harayuku park. De Shinto schrijn is gebouwd in 1920 ter ere van de keizer Meiji en keizerin Shoken die het land de moderne tijd in leidden. De twee poorten(Torii) naar de schrijn zijn twaalf meter hoog en de grootste in Japan. Ze zijn gemaakt van prachtig cypressehout van 1700 jaar oud.
De Harajuku wijk die aan het park grenst met zijn winkeltjes en eetstalletjes is een must! Hier komen op zondag vele jongeren om te zien en gezien te worden in hun prachtige Cosplay-outfits in allerlei stijlen.
We wandelen er een stukje doorheen maar het is er zo druk dat we besluiten er een eind aan te maken en ff te relaxen in het hotel. Waarvan acte.
Na een prima Yakitori, ‘s avonds, in weer een speciaal restaurant, komt er een einde aan ons gereis. We gaan terug richting kamers om de koffers te pakken voor de terug reis richting Oranda
Sajonara Japan, land van rijke tradities en pracht en praal. We hebben Japan in ons hart gesloten; vooral al die bijzondere mensen, die ondanks een taalprobleem, toch probeerden te communiceren en ons wilden helpen of gewoon wilden uitdrukken hoe fijn het was dat we er waren.
We hebben onnoemelijk veel gezien, geroken en geproefd. Een tipje van de sluier van het mysterie Japan is voor de traveler en zijn gezelschap opgetild, maar hij beseft heel goed, dat Japan compleet doogronden, een onbegonnen taak is.
In Tokyo sluiten we onze reis af. We kijken terug op drie en halve week bijzondere momenten en bijzondere ontmoetingen samen met onze reismaatjes Ger en Linda.
The wormholetraveler sluit het boek wat reizen heet…..het was mooi !
