Na een onrustig treinreisje zijn we uiteindelijk weer ingecheckt bij ons vaste Hanoi Hotel gelegen in het Old Quarter van Hanoi. Gelukkig was onze kamer al op dit onchristelijke tijdstip (05:30 u) beschikbaar en konden de Traveler en Co hun koffers en aanverwante artikelen opslaan in de kamer. Om half zeven schuiven we aan voor het ontbijt want we willen op onze een na laatste dag in Hanoi de tijd zo efficiënt mogelijk gebruiken om deze mooie stad te verkennen. Hanoi is de hoofdstad van Vietnam en heeft ongeveer 6,5 miljoen inwoners en is de tweede grootste stad van het land na Ho Chi Minhstad, gelegen op de rechteroever van de Rode rivier (Sông Hồng). De naam Hanoi is gegeven door keizer Minh Mag in 1831. Hà betekent rivier en nội betekent binnen. De letterlijke betekenis van Hanoi is dus binnen de rivier. De rivieren die worden bedoeld zijn de Rode rivier en de Nhuệ.
Om acht uur verplaatsten we ons naar het Mausoleum van Ho Chi Min. We moeten er vroeg zijn om de rijen voor te zijn want het Mausoleum is net als de Parfum pagode een publiekstrekker van jewelste.
Na een mooi ritje van de taxi door het altijd drukke en chaotische Hanoi, gaan we na het passeren van het mausoleum plein, de hoek om richting ingang waar we de kaartjes kunnen kopen. Echter niets is minder waar; we ontwaren een gigantische rij, nee een immense rij, we verordonneren de taxichauffeur door te rijden naar het einde van de rij. Na 2,5 km komen we vlak bij de ingang van de botanische tuin tot stilstand. We hebben klaarblijkelijk iets gemist want de mensenmassa (alleen maar Vietnamezen) heeft zich vroeg verzameld: mensen in klederdracht, militairen, tientallen bussen met schoolkinderen in schooluniform, kortom de Traveler verzekert zijn medereisgenoten dat hij niet van plan is zijn tijd te verdoen in een mega rij.
Uiteindelijk wordt er besloten de botanische tuin te bezoeken en daarna richting Mausoleum plein te lopen. De botanische tuin genaamd Bach Thao wat “honderden planten” betekent en is een van de weinige groene gebieden in de steeds meer geïndustrialiseerde stad van Hanoi. Het werd opgericht door de Fransen in 1890. Bach Thao is de thuisbasis van vele soorten bomen die typisch zijn voor tropisch regenwoud, zoals: kokosnoot, palm, orchidee en Banyan Tree. Verder zijn er inheemse planten. Het complex bevat een tuin, de heuvel en meer.
Het is de plek waar mensen komen om te rusten onder de bomen, een wandeling rond het meer maken, of kijken naar de duiven op het eilandje. Een kleine brug verbindt het land en het eilandje in het meer waar duiven worden gevoed.
De brug en de heuvel zijn populair onder de lokale bevolking als leuke plaatsen voor het nemen van foto’s voor de bruiloft. Er zijn veel lokale mensen die komen hier in de ochtend of laat in de middag gymnastische oefeningen doen, spelen schaak in de vrije tijd of gewoon ontspannen na een zware werkdag.
We nemen een van de uitgangen en lopen richting Mausoleum plein.
Dit is het gebied waar de president resideert en het is streng verboden foto’s te nemen iets wat de Traveler & Co proberen te gehoorzamen maar er zijn altijd ongehoorzame leden in de groep. Gelukkig weten we de aandacht van de vele militairen af te leiden door uitvoerig om de weg te vragen.
Het mausoleum kunnen we alleen op afstand fotograferen gelukkig hebben we voldoende telelens power om toch wat mooie platen te schieten zeker omdat we met ons neus in de boter vallen als er speciaal bezoek is en er kransen gelegd worden.
Uiteindelijk berekenen we dat de gemiddelde wachttijd zo’n 1,5 uur is en het bezoek aan het mausoleum zelf nog geen 2 minuten duurt. Kortom het juiste besluit genomen.
Hierna gaan we in de richting van de literatuurtempel, ook wel Văn Miếu genaamd. Het is een Confuciustempel en hoewel er diverse Văn Miếu’s in Vietnam zijn, is dit de meest bekende en beroemde tempel en fungeerde als de eerste universiteit van Vietnam. De afbeelding van deze tempel staat op de achterkant van het honderdduizend Vietnamese đồng bankbiljet. De Literatuurtempel dateert uit 1070 en werd door koning Ly Thanh Tong opgericht ten gunste van het onderwijs en de topacademici van de stad. Enkele jaren later werd de tempel omgedoopt tot de eerste universiteit van Hanoi. Ruim twee eeuwen terug werd de universiteit gesloten en sindsdien is de tempel een plaats waar studenten nog steeds komen om er in alle rust te studeren en een van de vele musea in Hanoi. Studenten architectuur komen er schetsen of inspiratie opdoen aan de traditionele Vietnamese bouwkunst die zich in de tempel weerspiegelt. Ook laten ze zich hier fotograferen als ze afgestudeerd zijn.
De tempel bestaat uit vijf binnenplaatsen, waarvan de eerste via de grote poort kan worden binnengegaan.
De eerste twee binnenplaatsen zijn tuinen met zeer oude bomen en strak gemaaide grasvelden waar het lawaai van de stad door de dikke stenen muren nauwelijks nog hoorbaar is.
De derde binnenplaats kan worden binnengegaan via een groot paviljoen, Khuê Văn Các (“De stand van zaken betreffende de literatuur”) en is gebouwd in 1802. Centraal op deze binnenplaats is de bron Thien Quang Tinh (“Bron van Hemelse Helderheid”) en aan weerszijden van de binnenplaats staan twee grote hallen die de echte schatten van de tempel bevatten. Er zijn 82 stenen Steles. Er wordt aangenomen dat 34 andere steles in de loop der jaren verloren zijn gegaan. Zij staan boven op stenen schildpadden en zijn gegraveerd met de namen en geboorteplaatsen van 1306 gepromoveerde personen. De koppen van de schildpadden zijn in de loop der eeuwen glad geworden door het oude gebruik dat een deel van de, gesymboliseerde, wijsheid door het aanraken met de hand in de eigenaar overgaat. Ook de Traveler strijkt met de hand over de schildpaddenkop en warempel hij voelt zich onmiddellijk verlicht.
De vierde binnenplaats wordt aan weerszijden begrensd door paviljoens waar in de altaren van 72 van de belangrijkste studenten van Confucius zijn opgenomen. Nu bevatten zij kantoren, een cadeauwinkel en een klein museum waar inktpotten, pennen, boeken en persoonlijke bezittingen van studenten die hier door de eeuwen heen hebben gestudeerd. Aan het eind staat het altaar van Confucius en zijn 4 discipelen.
De vijfde binnenplaats bevatte de Quốc TU Giám, de eerste universiteit van Vietnam, opgericht in 1076 door koning Ly Kan Duc, maar werd verwoest door de Franse bombardementen in 1947. Het complex heeft veel restauratie werkzaamheden ondergaan, het meest recent in 1920 en opnieuw in 1954, en blijft een van de weinige voor beelden van de latere architectuur van de Ly-dynastie (1009-1225).
Ondanks de grote mensenmassa’s is is de vijfde binnenplaats een oase van rust…. je voelt gewoon de aanwezigheid van Confucius.
Onze volgende stop is De Hoa Lo, vaak vertaald als “vurige oven” of zelfs “Hell’s hole”. De naam is ontstaan uit de straatnaam Pho Hoa Lò, als gevolg van de concentratie van winkels de verkoop van houtkachels en fornuizen langs de straat uit de pre-koloniale tijd.
De gevangenis werd in Hanoi gebouwd door de Fransen in de periode 1886-1889 toen Vietnam nog deel uitmaakte van het Franse Indochina. De Franse noemde de gevangenis Maison Centrale.
Het was gelegen in de buurt van Hanoi French Quarter. Het was bedoeld om Vietnamese gevangenen, in het bijzonder politieke gevangenen vast te houden. In deze omgeving voel je gewoon de verschrikkingen die hier hebben plaats gevonden.
We besluiten terug te lopen in de richting van het het Hoan Kiemmeer met de Tortoisetoren, want daar is het Water Poppen Theater gelegen.
We gaan daar een voorstelling meemaken wat redelijk bijzonder is: het theater houdt als sinds 1994 7 dagen per week 6-8 voorstellingen per dag en is iedere dag uitverkocht. Gelukkig waren we al een week geleden even in Hanoi en konden we tickets fixen voor de middag voorstelling. Het Water Poppentheater (Mua Roi Nước, “marionetten die dansen op het water”) is een traditie die teruggaat tot in de 11de eeuw, toen is het ontstaan in de dorpen van de Rode Rivier Delta gebied in het noorden van Vietnam. De poppen zijn gemaakt van hout en daarna gelakt. Er is een basin met water, een grote bamboe hengel steunt de pop onder water en wordt gebruikt door de poppenspelers, die normaal verborgen achter een scherm staan.
Zo lijken de poppen te bewegen over het water. Wanneer de rijstvelden overstromen, zouden de dorpelingen elkaar vermaken met behulp van deze vorm van poppenspel. Een traditionele Vietnamese orkest biedt achtergrondmuziek begeleiding. Het instrumentarium bestaat uit zang, drums, houten klokken, bekkens, hoorns, Djan Bau (monochord), gongs, en bamboe fluiten.
Het is een aparte voorstelling en we genieten met volle teugen, de traveler is een en al aandacht dit is een van die voorstellingen die je bij zal blijven.
Na de voorstelling gaat het op huus an: we hebben even een aantal uurtjes om ons te prepareren voor ons galgenmaal bij Essence het nr 1 restaurant van tripadvisor.
We hebben er een prachtige avond met mooie toespraken, uitwisseling van kado’s en amuletten voor een veilige terugvlucht.
De volgende ochtend heeft de Traveler nog tijd om met zijn gezellen een laatste ochtend koffie te hebben in de belangrijkste koffiestraat van Hanoi. Een grappig fenomeen is er voor wat betreft de retail in deze stad; er wordt per productgroep geclusterd: lijsten makers, spiegelmakers, meubelmakers, restaurants, koffie, per product zit het allemaal in dezelfde straat. We worden op stoeltjes geplaatst die in een gemiddelde kleuterschool niet zouden misstaan.
Na heerlijke koffie gebaseerd op het al oude drip principe neemt de Wormholetraveler afscheid van een deel van het reisgezelschap die pas morgen naar huis terugkeren. Een laatste groet en de Traveler keert terug richting hotel.
Vlak voordat hij daar aankomt ontwaart hij nog een steegje die nog niet eerder was gespot. Wat blijkt hier zijn allerlei eetkraampjes waar heerlijke zaken verkocht worden.
Dan ontwaart de Traveler de Vietnamese V&D, gelukkig heeft hij geen dong meer op zak en betalen met de creditcard is in deze openlucht winkel geen optie. We schieten nog wat plaatjes en dan is de koek echt op.
We keren terug naar het hotel verzamelen onze bagage en gaan richting vliegveld. Na 24 uur reizen via Bangkok,en Doha, een doorstart en een stop van 6 uur met verblijf in de family quiet room komen we uiteindelijk aan in Nederland.
De Traveler sluit het boek dat reizen heet en kijkt met verwondering terug naar dat mooie land wat Vietnam heet met al die mooie vriendelijke mensen en hun heerlijke eten.
Welkom thuis! Wij hebben genoten van je reisverhalen!