Havanna heeft een roerige geschiedenis achter de rug, in 1514 gesticht en na diverse koloniale oorlogen uiteindelijk in de jaren 50 tot het Las Vegas van Zuid Amerika getransformeerd. In 1959 begon Che Guevarra en Fidel Castro de revolutie en werd de regering omver geworpen en met behulp van de Russen getransformeerd tot een communistisch bolwerk. Gedurende 50 jaar besloot de regering in te zetten op decentralisatie en werd de pracht en praal van Havanna niet onderhouden. Daarnaast werd de bevolking hard getroffen door de economische boycot waardoor het lijkt of de tijd heeft stilgestaan in Havanna en het in grote delen ernstig verloederd is. Sinds 2015 met het opheffen van de economische boycot is daar verandering in gekomen en zie je de stad met de dag veranderen.
Vandaag gaat de Traveller met zijn gezelschap de stad doorkruisen. We lopen door Havanna Veijo en komen vele bezienswaardigheden tegen. Ter hoogte van het parque central zien we het capitool wat een kopie van het origineel is en het Gran Teatro gelegen aan de passeo del Prado.
De traveler heeft inmiddels het wandeltempo aangepast aan de tropen en slentert door dit prachtige deel van Havanna. Het icoon van cuba is de oude amerikaanse wagen uit de jaren 50 die met kunst en vliegwerk rijdend gehouden wordt. Er rijden er vele rond en allemaal willen ze je voor een kleine vergoeding vervoeren.
Echter voorlopig verplaatsen we ons per benenwagen.
De traveler snapt wel dat Hemmingway hier graag kwam de kroeg El Floridata is daar getuige van geweest helaas op dit vroege tijdstip nog niet open maar dat komt later wel. Hemmingway dronk hier zijn daiquiri en vele touristen proberen een glimp van de kroeg op te vangen ondanks dat deze is gesloten.
We lopen langs het baccardi gebouw wat alleen nog maar de naam draagt van de beroemde firma, de firma zelf is verhuisd richting Costa Rica.
Uiteindelijk komen we bij het museum van de revolutie uit.
Daar wordt duidelijk dat het succes van de revolutie aan een dun draadje heeft gehangen want de boot met de 80 revolutionairen kwam in een storm terecht en verging bijna. Er is allerlei krijgshaftig materiaal uitgestald en de traveler krijgt het gevoel dat de geschiedenis ook kompleet anders had kunnen verlopen.
Na dit stuk geschiedenis lopen we via de avenue del puerto weer terug naar habana veijo. Daar vinden we een restaurantje waar we op een binnenplaats heerlijk tussen de locals kunnen zitten. Het is zondag en iedereen ziet er op zn paasbest uit de nageltjes zijn gedaan en de heertjes zien er ook prima uit.
Op place de la cathedral vinden we weer een paar prachtige gebouwen en hoewel de toegang gratis is proberen de aanwezige veiligheids beambtes ons wel wat cuc’s afhandig te maken wat wij gewillig ondergaan.
In ruil daarvoor mogen we op het balkon staan en worden er groepsfoto’s van ons genomen. Uiteindelijk belanden we dorstig bij placa veijo waar live muziek en dansende mensen het decor van ons verpozen vormen. De vrolijkheid spat eraf.
Na gelaafd te zijn steken we het plein over en gaan we een camera oscura bekijken die een realtime view geeft van Havana. Het is een geschenk van Spanje en het is de enige in latijns amerika wordt er trots verteld en inderdaad op het 35 m hoge Edificio Gomez Villa hebben we een prachtig roof top uitzicht over Havana.
Hierna gaan we even naar ons appartement om ons op te frissen om daarna op ons gemak te gaan eten. Daar maken we opnieuw kennis met de de gave van de cubaan om iets extra te verdienen. Want het blijkt dat alleen de duurdere zaken op de menu kaart beschikbaar zijn. Sorry no shrimps no octopus, only fish. We schikken ons in ons lot en laten het niet minder smaken. Daarna wandelen we naar hotel Ambos Mundos waar we op het rooftop terrace een cuba libre nuttigen zoals Hemmingway in de vorige eeuw. Heerlijk relaxed gaan we terug naar ons appartement voor ons tweede nachtje in Havanna
Wat leuk om jullie verhaal te lezen, en de prachtige foto’s te bekijken. Hele fijne tijd daar xxx Caroline