Over poolvossen, zeehonden en de middernachtzon

Na gisteren twee keer aangekomen te zijn in Ísafjörður (ijsfjord in het IJslands) vertrekken we vandaag alweer. Ísafjörður is de hoofdstad van de IJslandse regio Westfjorden (Vestfirðir). Met een bevolking van ongeveer 2.740 inwoners is Ísafjörður de grootste stad van de Westfjorden. Het stadje is gelegen aan de Skutulsfjörður, een zijtak van de fjord Ísafjarðardjúp, op een zanderige uitloper, in het IJslands “eyri”. Vroeger heette het dan ook “Eyrarhreppur”. Volgens het Landnámabók vestigde Helgi Magri Hrólfsson zich hier in de 9e eeuw als eerste.

Handelaars vestigden zich vanaf 1569 in Ísafjörður, dat het belangrijkste handelspunt werd, vooral voor de Denen. In de 16e eeuw was het stadje, dat over een beschutte haven beschikt, net als Stykkishólmur, Rif, Arnarstapi en Flatey, aangesloten bij de Hanze. Er vonden vele heksenprocessen plaats, waardoor een groot deel van de bevolking verbannen werd naar het nabijgelegen schiereiland Hornstrandir, nu een natuurreservaat.

In de 18e eeuw lieten buitenlandse handelaren houten huizen bouwen waarvan er nog vele aanwezig zijn, zoals Turnhús (1744) en Krambúð (1761). Het oudste nog bestaande IJslandse huis Tjöruhúsið (1734) is onderdeel van het maritiem museum Byggðasafn Vestfjarða.

De visserij is de belangrijkste economische sector in Ísafjörður. In de haven varen ook veerboten uit naar de naburige dorpen. Ook grotere cruiseschepen vol toeristen die de regio komen bezoeken leggen aan in de haven van Ísafjörður.

Ondanks de kleine bevolking en de van oudsher geïsoleerde ligging ten opzichte van de rest van het land ademt het stadje een stedelijke sfeer. Ísafjörður heeft een muziekschool en een ziekenhuis. In het gebouw van het oude ziekenhuis is het culturele centrum met bibliotheek gehuisvest. In de Aðalstræti (Hoofdstraat) is de kunstgalerij Slunkariki, waar werken van zowel internationale als IJslandse kunstenaars worden getoond.

Het ontbijt verschilt niet veel van alle andere hotels maar een ding is zeker nieuw in het assortiment, levertraan, en Marina lust er wel pap van.

We vertrekken wat later dan gebruikelijk, want het aantal te overbruggen kilometers is niet overdreven veel en de Wormholetraveler is wat later thuis gekomen. We nemen de fjordenroute richting Holmavik. Opnieuw rijden we over verharde en onverharde wegen en stoppen in het plaatsje Sudavik waar eind jaren negentig veel slachtoffers door een lawine zijn gevallen. Het dorp is inmiddels weer opgebouwd maar als voorzorgsmaatregel zijn bepaalde delen van dorp in de winter afgezet. We bezoeken er het Arctic Fox center waar research naar en opvang van poolvossen georganiseerd wordt.

Het wordt ons duidelijk dat de relatie tussen de poolvos en de boer op ijsland een haat liefde verhouding is. Ook wordt het ons duidelijk dat de poolvos tot -70 C niet eens moet rillen in tegenstelling tot de Traveler die bij 12 graden boven nul, al met muts en handschoenen rond loopt.

Na het Arctic Fox center vervolgen we onze weg langs de fjorden en poseren bij een mooie steenman met uitzicht op de besneeuwde bluff’s.

Nadat de weg wat meer op NAP hoogte komt stoppen we langs de weg want we ontwaren zeehonden. De beestjes spelen dat het een lieve lust is, hier zijn ze veilig voor de Orka’s en zeeleeuwen die meer in open zee actief zijn.

Na 200 m treffen we een 19e eeuws boerderijtje aan waar we koek en zopie kunnen consumeren. De derde generatie voert hier nu de scepter en we mogen zelfs een kijkje in de keuken werpen om het fabricage proces van de wafels met slagroom te aanschouwen.

In Arngerdareyi treffen we het iconische ” oude kasteel huis” wat nu voor 40 jaar verlaten is. Het gerucht gaat dat de oude trollen er spoken en de waterwieven iedereen gek maken.

Via het dal van de Norðdalsá waar we picknicken en de Wormholetraveler nog wat grotjes probeert te splijten en zowaar calciet en sulphur kristallen aantreft dalen we verder af richting Holmavik waar we uiteindelijk inchecken in hotel Laugarholl.

De traveler en het gezelschap besluiten de locale hotpot in te gaan en zo de overgang van lente naar zomer te vieren. Waar kan je dat beter vieren ? In de volle zon om 00:00 uur ….IJsland the place to be

2 thoughts on “Over poolvossen, zeehonden en de middernachtzon

Leave a Reply