Na een doorzweet nachtje, tja dat heb je ervan als je de airco vergeet aan te zetten, worden we wakker met een uitbundig zonnetje die via de luiken van ons bungalowtje naar binnen piept. Vandaag wordt Byron Bay verkend en gaan we in ieder geval de lighthouse bekijken en genieten van het strand. Eerst gaan we ontbijten en dat doen we in een door veel surfers gefrequenteerd zaakje, Dip. We lopen er via de hoofdstraat heen en er valt de Traveler al van alles op.
In Dip is de koffie er uitstekend en het big breakfast is precies datgene wat de wormholetraveler nodig heeft om een dagje te overleven.
De koffie bestelling loopt niet helemaal naar wens en de vriendelijke bediening doet er alles aan om het ons naar de zin te maken. Uiteindelijk krijgen we de koffie op maat gemaakt en bij betaling krijgt de traveler een koffie in mindering op de rekening en een zoen van de eigenaresse. De dag kan beginnen. We lopen terug naar de auto en rijden via het centrum van Byron Bay naar de lighthouse, plotseling zien we een aantal mensen bijelkaar foto’s nemen van iets in een boom en onze ervaring vertelt ons dat je daar dan ook even naar moet kijken. En ja hoor onze eerste ontmoeting met een Koala beer die midden in het centrum van Byron Bay ervoor gekozen heeft daar zijn slaapje te doen.
Na diverse fotoshoots gaan we door en rijden via een bochtige cliff weg naar de lighthouse. Daar aangekomen blijkt de witte vuurtoren die in 1911 is gebouwd en uiterst fotogeniek.
Dan spotten we een Wallaby die op zijn gemak aan het eten is op de rand van de cliff. Ook deze wordt uitgebreid op de gevoelige plaat gezet.
Dan is het tijd om walvissen en dolfijnen te spotten hetgeen met het geoefende oog niet echt lastig is…. De dolfijnen zijn driftig op jacht en maken gebruik van de swell om nog meer snelheid te krijgen.
De cliff heeft diverse wandel tracks die ons uiteindelijk naar het meest oostelijke puntje van het vasteland van australie brengt.
Hilarisch is dat de traveler, nadat hij tijdens het lopen tegen Marina zegt dat het het meest zuidelijke punt is, gecorrigeerd wordt door een toevallig passerende Nederlander dat het het meest oostelijke punt van Australie is. Daar sta je dan met je goede gedrag, niet veel later heeft de traveler hem van de cliff geduwd…..
Na nog een tijdje rond gewandeld te hebben en ook het vuurtoren museum bekeken te hebben dalen we weer af richting een prachtig langgerekt strand in national park Arakwal.
Daar gaan we een uur in de zon liggen, daar loop je wel het risico te verbranden want de Australische zon steekt behoorlijk. Aangezien de traveler niet de persoon is om rustig op het handoekje te liggen gaat hij struinen langs het strand en vindt op zijn pad diverse verbazingwekkende zaken, een aangespoelde pappagaaivis, een schorpioenvis en een kwal met een prachtige blauwe kleur welke natuurlijk weer digitaal vereeuwigd zijn.
Als anderhalf uur is verstreken besluiten we de boel in te pakken en richting Springbrook te gaan om de Natural bridge te bekijken. Na een rit van ongeveer een uur arriveren we bij de natural bridge en wandelen we er naar toe. Het regenwoud roept herinneringen op aan Costa Rica en we voelen ons er dan ook zeer op ons gemak. De natural bridge is zeer het bekijken waard, het licht en duister maken er een mooi plaatje van en we hebben geluk er stroomt ook echt water !
Bij terugkeer richting auto komen we ook nog een bijzonder tattoo tegen die we nog even documenteren. Marina perst een compleet levensverhaal uit de man die verbijsterd achter blijft.
Dan gaat het weer op Brisbane aan waar we iets moeten ophalen bij het postkantoor voor Laurence. Dit betekent dat we vanuit Nort South Wales weer Queensland inrijden en het fenomeen mee maken op de tomtom dat je om een uur ergens vertrekt maar om half een aankomt. We rijden weer een tijdzone in en onze horloges gaan weer een uurtje naar voren. Ook leren we dat het illegaal houden van een konijn als huisdier een boete van 44000 dollar opleverd. Niet slecht voor een Nijntje pluis.
Via Griffith University en campus, tja toch even kijken waar Laurence gestudeerd heeft, gaan we richting postkantoor.
Bij het postkantoor aangekomen gaat Marina even op de stoep zitten want het is behoorlijk warm in de auto en Laurence en de Traveler gaan hun postzaken afhandelen. Na gedane zaken stappen we weer in en rijden naar Westend waar we vanacht in het huisje van Laurence zullen overnachten. Daar aangekomen wil Marina de camera gebruiken maar kan hem niet vinden, na enig combineren en deduceren komt de traveler tot de conclusie dat Marina de camera heeft laten staan op de stoeprand bij het postkantoor. Laurence en de traveler springen in de auto en racen op hoge snelheid naar het postkantoor. Daar aangekomen wordt de camera, die klaarblijkelijk door iemand onbeheerd is aangetroffen, gevonden in een telefooncel alwaar de camera is neergezet. Pfew dat was een narrow escape………
Om van de schrik te bekomen bouwen we een uurtje rust in en op het gemak wordt er geruzzeld, geslapen en geblogd. ‘S avonds eten we in le french martini een restaurant gelegen in Southbank en hebben we een meet en greet met Karen de vriendin van Laurence die ook aan de Griffith University gestudeerd heeft. Het wordt een heel plezierige avond waarbij de flessen Rose verdampen en we zeer geanimeerde gesprekken hebben.
Daarnaast kijken we onze ogen uit wat er langs komt wandelen, vandaag was namelijk de Melbourne Cup een paardenrace waar alle aussies naar kijken en een gokje wagen. Ze gaan daarvoor naar de pub en alle vrouwen kleden zich dan a la Ascot inclusief spectaculaire hoed. Helaas heeft het merendeel van de vrouwen niet echt op hoge hakken leren lopen en zeker niet met drank op wat voor de toeschouwers een hilarisch effect heeft.
Kortom de traveler en zijn gezelschap ronden het verblijf in Brisbane in stijl af en reizen de volgende dag richting Darwin.
Australië heeft me nooit erg getrokken, maar met jouw beschrijving en de prachtige foto’s moet ik mijn mening gaan bijstellen denk ik :-}}