Playa Larga..Crab alert

Vanuit Soroa vervolgen we onze weg richting Playa Larga ongeveer 4 uur rijden over de highway met alle gevaren vandien. Na twee uur rijden is de traveler er wel klaar mee en stopt bij een heus wegrestaurant waar zowaar ook brandstof met het juiste klopgetal aanwezig is. Een stelregel in Cuba is als water of brandstof aanwezig is koop het, want je weet nooit of er een volgende keer is. Na het tank ritueel chillen we even in de schaduw en Erik en Marina socializen met de locals.

Marina tekent in het zand hoe de familie verhoudingen zijn met aantal kinderen en het uitwisselen van foto’s en Erik start met de buschauffeur en een aantal andere Cubanen een discussie over honkbal. De discussie raakt verhit op het moment dat Erik zegt dat Nederland wereldkampioen honkbal is en dat Cuba dus slechter is. Gelukkig heeft hij een medestander anders had de traveller hem moeten komen ontzetten.

Voort gaat de reis en we arriveren in de regio Australie waar citrusplantages het landschap bepalen,

daarna rijden we door naar Central Australia alwaar we een kijkje nemen in het plaatselijke baardmans museum. Het La Comandancia Museo is de plaats waar Fidel zijn hoofdkwartier had gedurende de Varkensbaai crisis. Het voormalige administratie kantoor van de belendende suikerfabriek is nu volledig hieraan gewijd. We krijgen in onvervalst Spaans een rondleiding over de gebeurtenissen in 1961 tijdens de Varkensbaai crisis niet alles begrijpen we maar de plaatjes vergoeden veel.

Na Australia gaan we door in de richting van Playa Larga, aangezien we dorstig zijn en trek hebben maken we een tussenstop bij een restaurant van de krokodillenreservaat die baardmans in 1960 gesticht heeft om 16 bedreigde krokodillensoorten te beschermen.

Wij besluiten niet het park te bezoeken maar wel het restaurant. We eten er zowaar een heerlijke sandwich, waarbij de door Saskia geopperde versie, van alleen maar groenten, door de Camarero met hoog opgetrokken wenkbrauwen werd geaccepteerd. Een mooi hagedisje trok onze aandacht,

totdat een oververhitte Francaise het vaantje streek en met een klap ondersteboven sodemieterde, onze zuster Clivia bood onmiddelijk hulp aan echter de aanwezige gids bedankte vriendelijk en klaarde de klus met wat locals. Inmiddels waren wij er klaar mee en vertrokken richting Playa Larga.

Playa Larga is aan de baai gelegen en je kan er lekker snorkelen en zwemmen. Na ons gesettled te hebben in hostal Nueva Vida met een soort van uitzicht op zee,

gaan we naar een openbaar strandje waar we bij komen van alle vermoeienissen. Het is er goed toeven aan de ene kant van de weg kan er in een cenote gezwommen worden aan de andere kant is het een van de beste duikplekken van Cuba.

We ontmoeten een socioloog uit Barcelona die een aantal maanden door Latijns Amerika reist. Hij heeft nog geen slaapplaats gevonden en wil op dit strandje blijven.

Op het moment dat we het kampement opbreken beginnen krabben de weg over te steken, ze zijn ontzettend aggressief en giftig en rij er vooral niet overheen, want ze steken je band lek. En de reparatie van een band kan zo maar een week duren in Cuba.

De krabben hebben diverse formaten van zo groot als een ei to zo groot als een stofzuiger.

We besluiten snel weg te gaan daar de weg afgesloten wordt gedurende een korte periode. Op diens verzoek nemen we de man from Barcelona mee naar Playa Largo, hij vond het risico te groot om op het strand te overnachten. We spoelen het zout van ons af in het hostel en gaan op zoek naar een restaurant.
We vinden er een met uitzicht op zee en we hebben zowaar een mooie plek ondanks dat het restaurant afgeladen is.

Gelukkig hebben we ons ingesmeerd met deet want we zitten nog niet of een wolk van muskieten valt het restaurant aan. Het is zo erg dat de clientele besluit het eten te laten staan, af te rekenen en de vlucht te nemen. De traveler en diens gezelschap houden stand en genieten van het fantastiche maal (kreeft, vis en inktvis). Ze raken in gesprek met een gids die allerlei mooie verhalen heeft en tips. Het geeft de traveler weer een inkijk in het leven van de gewone en de bevoorechte Cubaan. Niks communisme, the haves krijgen nog meer en the have not’s worden er niet beter op in deze veranderende tijden.