Opnieuw nemen we afscheid en ook Ridel omhelst ons en geeft ons een fles rum als teken van vriendschap. En weg is de traveler onderweg naar Soroa. We rijden via Pinar del Rio omdat er getankt moet worden, wat is makkelijker dan dat hoor ik u denken. Nou………. een lesje tanken: allereerst dient er ontdekt te worden wat het klopgetal van de door u gehuurde coche is. In dit geval heeft de traveler een moderne Chinese mg gehuurd dus moet er mininimaal brandstof in met klopgetal 93. Dan is het vinden van een tankstation met brandstof met klopgetal 93 of hoger aan de orde, want er worden diverse soorten verkocht en niet elke soort is bij ieder pompstation beschikbaar.
Uiteindelijk vinden we een pompstation bij een legerbasis, maar dan moet er ingeschat worden voor welk bedrag er getankt gaat worden. We besluiten voor 30 cuc te tanken, we overhandigen 50 cuc aan de cassiere die onmiddelijk het serienummer in combinatie met de license plate noteert en het biljet aan een echtheidstest onderwerpt, tevens wordt het paspoort nummer van de chauffeur genoteerd waarna eindelijk voor 30 CUC getankt wordt.
Daarna gaan we onderweg richting Soroa. De highway naar Havana is een driebaans weg waar je bij voorkeur uiterst links rijdt. Want midden en rechts zijn lanes waar je gaten wandelaars, fietsers, paard en wagen, vrachtwagens, wielrenners, overstekende bus passagiers en lifters tegen komt. Vooral passagiers die op de bus wachten onder de viaducten (het liefst in de middenberm) vragen om extreme aandacht. In tegenstelling tot Europa betekent de highway hier niet dat de auto het alleen recht heeft. Als bestuurder moet je zeer alert zijn want er zijn mans-diepe gaten en met de toegestane snelheid van 110 km/u kan je zo je wagen aan puin rijden.
Na een voorspoedige reis met een aantal near-misses arriveren we in Soroa waar we verblijven in een Cubaans sporthuis centrum park. We hebben de beschikking over een zwembad en een huisje welke midden in de rimboe gelegen is.
Het junglegeluid is overweldigend.
Helaas heeft de De Partij vandaag haar jaarlijkse uitje met de leden. 8 bussen met leden die niets anders dan drinken en eten willen. Stoelen en tafels worden aangesleept en de salsa zwelt aan.
Gelukkig kunnen wij ons op de drie attracties van Soroa concentreren, een uitkijkpunt, een waterval en een orchideentuin welke op loopafstand van het park gelegen zijn.
De traveler en zijn kornuiten gaan eerst een olifantsrug beklimmen en van een uitzicht genieten Deze hike is best steil en de traveler voorziet zich van een stok om slangen en ander ongedierte van zich af te houden.
Na een een uur stijgen komen wij aan bij een uitkijkpunt die een vergezicht geeft over het oerwoud. Een local runt er een kraampje en heeft provisorische bankjes gemaakt waar Marina besluit te blijven terwijl de rest de hike naar boven wil afronden.
Via trappen a la Nepal komen we uiteindelijk op de top uit en een fantastich uitzicht zich ontrold.
Na daar genoten te hebben daalt de traveler & co weer af en sluiten zich aan bij Marina die, inmiddels, vrienden is geworden met, wat blijkt, een ontzettend vriendelijke man, die met M sigaretten uitwisselt en mango deelt. Hij legt uit hoe hij de kettinkjes van vruchten en pitjes maakt en hoe hij beneden in het dal leeft. Hij wil niet betaald worden maar we staan er op hem te betalen. Niet voor de banaantjes, die schenkt hij ons.
Na uitgezwaaid te zijn dalen we weer af en horen en zien onderweg de Tocororo, de nationale vogel van Cuba, die zich in de kleuren rood, wit en blauw tooit.
Na aankomst beneden lopen we naar de waterval die helaas droog staat maar toch door ons aanschouwt wordt. De traveler is doorweekt het is wel 35 graden en 90% luchtvochtigheid.
Na via een sluipweg weer terug te keren in het bungalowpark bezoeken we de Orchideria waar meer dan 600 orchideensoorten voorkomen. Het is een prachtige tuin waar kolibri’s rondvliegen en de vegetatie fantastisch is.
Na een uur hebben we het wel gezien en gaat de traveler met het gezelschap plonzen in het zwembad. We besluiten de avond door te brengen in Las Terazas een plaatsje dat als een soort Courchevel tegen de berg is gebouwd. In het meer schooieren wat flamingo’s rond waar natuurlijk foto’s van genomen moet worden.
Daarna strijken we neer in Restaurant El Romero een vega restaurant waar we heerlijk eten en genieten van het uitzicht.
In het aardedonker rijden we terug richting Center Parcs waarbij we onderweg ook nog een slachtoffer maken; we dachten een rat maar het bleek een supergrote kikker te zijn waar we allemaal een beetje naar van werden. Terug in het Center Parc moeten eerst een paar kakkerlakken gekilled worden, daarna worden we door het junglegeluid in slaap gewiegd.
