Elk Island and the Edmonton Oilers

Vandaag starten we met Edmonton te verkennen, echter niet alvorens een gedegen ontbijt te nuttigen in het hotel restaurant. Wij twijfelen aan het tijdstip want we zitten alleen in het immens grote restaurant. Zoals gebruikelijk worden er sloten koffie ingeschonken met meerdere refill momenten. Het stopwoord van onze gerant was “absolutely” en hij bezigde dat woord in iedere zin. Het gaf nog wat reuring in een verder desolaat ontbijtrestaurant.

Na dit ontbijt gaan we richting de rivier waar een uitkijkpunt is alwaar men een prima overzicht heeft op de skyline van Edmonton en er diverse wandelpaden zijn die langs the North Saskatchewan River Valley voeren.

Na een uurtje besluiten we dat we voldoende Edmonton river view gezien hebben en gaan richting Elk Island National Park, een nationaal park vlakbij Edmonton dat een belangrijke rol speelde in het behoud van de Amerikaanse bizon . Maar voordat we daar heen rijden moet er proviand ingeslagen worden want we gaan in het park een hike doen die een aanslag zal doen op de inwendige mens. Een deel van het gezelschap gaat een lokale supermarkt in en probeert broodjes en drinken te scoren. Echter dat gaat niet zo vlot als je zou verwachten. Het blijkt dat de logistiek nog uit de vorige eeuw is en voor ieder vers gemaakt broodje waarop zo’n beetje alles wordt belegd moet er naar het magazijn gegaan worden om daar nieuwe voorraad te halen. Dat in combinatie met een slakkentempo resulteert dat de broodjes fabricage tijd in deze supermarkt ongeveer een uur is. De Wormholetraveler wordt er erg zenuwachtig van want hij is bang dat dit allemaal van zijn bizon spot tijd afgaat. De vrouw die de broodjes fabriceert ziet dat het gezelschap nerveus wordt van het lage tempo en probeert het ijs te breken door aan te geven dat ze Nederlandse roots heeft. Het blijkt dat ze in Rotterdam geboren is en op de vraag of ze nog Nederlands spreekt komt er een, met zuiver Rotterdams accent, “tering” uit. Grote hilariteit alom !

Uiteindelijk reizen we af richting Elk Island wat op zo’n 35 minuten rijden van Edmonton ligt. Iedereen in de auto staat op de uitkijk want er moeten Bisons en het liefst ook elanden gespot worden.

Elk Island is een eiland van instandhouding. Het is Canada’s 8e kleinste in oppervlakte, maar grootste volledig ingesloten nationaal park, met een oppervlakte van 194 vierkante kilometer.

Het park is representatief voor het ecosysteem van de plateaus van de noordelijke prairies en als zodanig is het een mix van inheemse zwenkgraslanden, espenpark en boreale bossen. Je vindt er zowel de grootste als de kleinste landzoogdieren in Noord-Amerika, respectievelijk de houtbizon en pygmee-spitsmuis.

Het land is beïnvloed door de Blackfoot , Sarcee en Cree Aboriginal Canadezen.

In de vroege geschiedenis werd het gebied van Beaverhills voornamelijk gebruikt voor commerciële jacht. Dit leidde tot overbevissing en de eliminatie van de bever en van grote hoefdieren uit het gebied. Het gebied werd toen waardevol voor hout tot 1894, toen de brand door het gebied vloog. In 1899 heeft de federale regering het gebied het ” Cooking Lake Forest Reserve ” aangewezen . Maar terwijl het bos werd beschermd, deed het weinig om de elanden, elanden en herten te beschermen. Zo stelden in 1906 vijf mannen uit Fort Saskatchewan $ 5000 voor en dienden de federale regering een petitie in om een elandenheiligdom te stichten, het “Elk Park” genoemd.

We boffen met het weer het een blue bird day, lekker fris -12C een prima dagje om te hiken.

De eerste kilometer is best al spannend want er zijn allerlei sporen in de sneeuw te zien, en raak niet van de weg want dan ben je zelfs met een fourwheeldrive gezien.

Nadat een boommarter voor ons langs spurt is iedereen in opperste staat van alertheid.

Na een tijdje rijden spotten we onze eerste bizons, ze staan verder weg tegen een boswal aan. Marina en Laurence proberen dichter bij te sluipen maar zakken al snel tot aan de knieën in de sneeuw.

Gelukkig weten we een mooi plaatje van de beesten te maken.

We parkeren de auto aan de rand van het meer, wat volledig bevroren is,

en beklimmen een heuvel waar een picknick plaats is met tafels en jazeker een houtkachel om jezelf warm te maken.

We worden belaagd door eekhoorns en vogeltjes die uit zijn op kruimeltjes.

Dan gaan we onderweg in een winterwonderland.

We genieten volop en voordat de zon ondergaat zijn we weer terug bij de auto.

We verlaten het park en gaan weer richting Edmonton alwaar we vanavond de ijshockey wedstrijd The Oilers vs Lightning gaan bezoeken.

Deze wedstrijd wordt gehouden in het nieuwe stadion Rogers Place genaamd. Rogers Place is een veelzijdige indoorarena in Edmonton. De bouw begon in maart 2014 en het gebouw werd officieel geopend op 8 september 2016. De arena heeft een capaciteit van 18.500 zitplaatsen als hockeylocatie en 20.734 als concertlocatie en ligt in het z.g. Ice District.

We keren terug in het hotel waar we snel gebruik maken van Sauna en bubbelbad en onze meegesmokkelde rum cola. Na wat atjes komen we helemaal in de stemming en verkleden we ons in stemmig oranje want de Oilers spelen in het Oranje.

Gelukkig hoeven we niet door de vrieskou te gaan want er is een overdekte voetgangers route vanaf het hotel naar het stadion.

Aangekomen in het stadion gaan we eerst queue-en

en daarna moeten we de inwendige mens versterken door een stevige hotdog en nachos maaltijd die vergezeld gaat van een herdenkingsbeker gevuld met pepsi cola.

Naar goed Canadees gebruik neem je je eten mee de tribune op. Bij binnenkomst kijken we onze ogen uit; wat een sfeer en wat een prachtig stadion.

De Oilers zijn de laatste tijd niet in goede doen en hebben er een verlies serie op zitten dus de verwachtingen zijn niet hoog gespannen. Toch is de sfeer goed en wordt het publiek lekker opgezweept met kreten op het gigantische mediascherm zoals “Make some noise” of ” Let’s go Oilers”.

Na het inspelen volgen de volksliederen van de USA en Canada ( jazeker het is een Amerikaans/Canadese competitie); iederen zingt uit volle borst mee.

Daarna barst de wedstrijd in alle hevigheid los en moet je als toeschouwer alle zeilen bijzetten om de puck te kunnen volgen.

Als de Oilers scoren gaat het stadion helemaal los en de Traveler en zijn gezelschap blijven niet achter…

Ook het onvermijdelijke knokken vindt plaats en er wordt dan zelfs speciale knok muziek afgespeeld.

In de pauze wordt er van alles gedaan en kan er van alles gewonnen worden, natuurlijk wint Laurence een gratis pizza die onderling verdeeld wordt.

Helaas ondanks een een spannend score verloop, de Oilers tot 3 keer een voorsprong, verliezen ze uiteindelijk met 3-5. Natuurlijk heeft de Referee het gedaan en wordt er gemopperd maar verder loopt het stadion vreedzaam leeg en geen wanklank te bekennen.

Na deze enerverende avond waarbij de adrenaline tot grote hoogte steeg rest het gezelschap niets anders dan het bed op te zoeken want morgen is het vroeg ontbijten om daarna richting Jasper te rijden. Edmonton ijzige stad in Canada, het was er goed toeven…