Vandaag ontbijten we vroeg want er moet geskied worden. Marina en Valeska gaan in de ochtend een tour doen met een ski pro die hun een beetje wegwijs maakt in het gebied.
Nadat we ski gear en het reisgezelschap in de auto hebben geladen rijden we via de Iceway Park road naar Marmot Basin waar we om 09:00 ons bij de tour guide desk melden. De maan is nog duidelijk te zien en de zon moet nog boven de bergen komen. De weg doet een beetje denken aan de weg naar het skigebied in Cardona NZ. Steiler en steiler en her en der ijsplaten en sneeuw op de weg. Opletten geblazen dus voor de chauffeurs. Ondanks dat we vierwielaangedreven auto’s hebben glijden we bij de eerste scherpe bocht toch gewoon een stukje rechtdoor.
Marmot Basin maakt zijn faam waar, bij het ronden van de laatste bocht, ontvouwt het gebied zijn base runs, het ziet er zeer appetijtelijk uit.
We droppen Marina en Valeska met hun spullen bij de Caribou Chalet gelegen op 1700 m. Hier zijn restaurants, skischolen, piste patrols in een gebouw verzameld en vanaf hier kan je het gebied in gaan. Ze maken kennis met de tourguide Dominique, een dame uit London, die met Valeska ( die nog nooit op echte sneeuw heeft gestaan) en Marina door het gebied gaat cruisen.
Wij zwaaien hun uit en zien dat het goed is.
De rest van het gezelschap parkeert de auto op P1 wat 200m hoger gelegen is en doen de skischoenen aan en klikken de ski’s onder en gaan richting de Canadian Rockies Express Quad Chair. Het is nog steeds schemerig daar de zon nog niet boven de bergen is, maar dat geeft een apart sfeertje. Het is loei koud – 16C dus het aantrekken van de skischoenen is niet echt een pretje maar daar wennen we vast aan. De CREQC brengt ons in een snelle vaart naar 2400 m en vandaar kan je de hele Basin skiën.
De sneeuw is inderdaad powder en is totaal anders dan dat we in Europa gewend zijn. Er wordt lekker doorgeskied en iedereen is hyped over de kwaliteit van de sneeuw en de drukte op de piste; we komen een handvol mensen tegen en wachten bij de liften komt niet voor. De pistes hebben trouwens exotische namen zoals Sunset boulevard, Grizzly glades en Hobbit’s Hollow. Dit in Noord Amerika noordelijkst gelegen ski resort is recent gekozen to beste ski resort van Noord Amerika, onder andere vriendelijk personeel en faciliteiten blonken uit; als frequent gebruiker van Franse skioorden kan de Wormholetraveler beamen dat vooral vriendelijkheid van personeel opvallend is in Marmot Basin.
Tussen de middag lunchen we op de piste waarbij we een prachtig uitzicht hebben op de Canadese Rockies.
Na een heerlijk dagje skiën gaan we terug richting hotel, wat betekent dat we de pas weer afrijden wat zo’n 35 min kost. Onderweg genoeg te zien en we stoppen om af en toe een ansichtkaart uitzicht te vereeuwigen.
Na aankomst in het hotel duikt iedereen de spa en Turks stoombad in , de Traveler schrijft een stukje en nuttigt wat fris. Dan blijkt Santa gearriveerd te zijn en wil voor de Traveler en zijn gevolg wel wat tijd vrij maken voor een fotosessie.
Hierna maakt het gezelschap zich op voor een mooie kerstavond, casual chique wordt er gedineerd in het Syrah een mooi restaurant waar we met smaakexplosies en mooie composities verrast worden. We hebben een prachtige avond en sluiten de dag in stijl af.
