Vandaag beginnen we vroeg want we gaan op toernee vandaag; we gaan per boot richting het zuiden van de baai om o.a. walvissen en mogelijk schildpadden te spotten. Natuurlijk eten we eerst ons ontbijtje dat met liefde is klaargemaakt en dan worden we, opnieuw, door onze chaperonne, naar de haven gebracht. In Nuqui ligt alles niet ver uit elkaar, de luchthaven ligt vlakbij de haven en het centrum. Denk nu niet gelijk aan Rotterdam bij het noemen van de haven; een korte beschrijving van de Nuqui haven, het is een haven die in de monding van de rivier is gesitueerd en duidelijk onder invloed van eb en vloed staat. Alle tours naar noord en zuid vertrekken vanaf hier en ook alle ferry boten komen en vertrekken hier. Het ligt aan de rand van Nuqui en de meeste huizen zijn dusdanig geconstrueerd, dat ze hoog en laag water aan kunnen. Ook hier kijken we weer onze ogen uit.
We melden ons in de haven waar een waar pandemonium is losgebarsten; hier worden de boten gevuld met toeristen die richting Golfo de Tribuga zuid en noord vertrekken. Mensen proberen in de wankele bootjes de meest gunstige plek te veroveren en ondertussen voorkomen dat de gehele boot kapseist. De havenmeester, druk gesticulerend, probeert structuur in de chaos te brengen.
Wij komen terecht in een boot met 9 andere toeristen en de kapitein en de spotter. De boot is best wel een ranke snelle boot, voorzien van twee motoren (resp. 40 en 75 pk). Nadat de zwemvesten zijn omgedaan, vertrekken we.
In de boot maken we kennis met Cindy een Nederlandse meid die terug is gekeerd naar haar roots. Cindy’s levensverhaal is dat ze op 2 jarige leeftijd vanuit Coco naar Nederland is gekomen door een adoptie proces. We trekken tijdens deze tour vandaag samen op, wat backpackers en travelers wel vaker doen.
De boot vaart langzaam weg uit de haven en maakt vaart waarna we richting zuiden varen op weg richting hopelijk veel walvissen. Terwijl we een aardige vaart hebben begint de motor steeds slechter te klinken en te haperen en na 15 minuten varen keert de kapitein om en vaart terug richting haven. Daar aangekomen wordt de boot omgeruild voor een andere, een geluk bij een ongeluk deze is wat breder en heeft twee zeer krachtige motoren (2x 90 pk) zodat we wat ruimer zitten en ook nog eens met wat minder motorlawaai te maken hebben.
Opnieuw stuiven we de haven uit op weg naar walvissen. De kapitein zet er aardig de vaart in en de spotter scant de horizon voortdurend voor blow outs van walvissen maar ook voor boomstammen en andere hindernissen die talrijk voorbij drijven. We zijn nog niet koud de haven uit of de kapitein heeft al een tortuguero gespot, hij vaart in de richting van het beest en we kunnen nog net zijn kop zien voordat het snel de benen neemt.
Voort gaat het en dan totale opwinding in de boot als de eerste bultrug gespot wordt, het is nog wel op behoorlijke afstand maar toch we kunnen zijn blow out en daarna de staart voor het naar beneden duikt.
Er worden heel wat plaatjes geschoten en dan wordt de volgende bultrug gespot en stuiven we naar de volgende spot plek. En zo gaat het maar door, soms hebben we beet en zien we daadwerkelijk de staart of de rugvin od de blow out maar vaak is het wachten tevergeefs.
Net op het punt dat we richting Thermales willen varen spotten we een bijzonder fenomeen; twee walvissen die met hun vinnen op het water slaan. Gezien de reactie van de kapitein en de spotter was het zeer bijzonder. Iedereen is in opperste staat van opwinding en dit wordt vele malen vereeuwigd.
De walvissen duiken onder en we gaan richting les Termales gelegen aan de Pacifico Norte. De boot wordt in ondiep water neergezet en we maken een z.g. waterlanding en we stappen uit de boot. Cindy had helaas niet goed begrepen dat er ook waterlandingen zouden zijn en was aan boord gestapt met parmantige laarsjes. Op haar blote voeten in het waterstappen is niet echt een optie want de bodem is bezaaid met rots en koraal. Galant als de WHT is biedt hij aan haar naar het land te dragen wat dankbaar aanvaard wordt.
We lopen via het strand de nederzetting in alwaar we een kleine sponsoring van de Thermales doen.
Na betaling mogen we door richting het heet water bad waar de dames gaan poedelen. De termales worden gevoed door een thermische bron die onder de zee gelegen is en via een ondergrondse stroom het bad vult. Het is licht zwavelig en zeer intrek bij de toegestroomde toeristen. We verpozen hier een tijdje en vertrekken daarna richting boot.
Naast MB valt een kokosnoot op de grond en een van de locals die een grote machete heeft slacht vakkundig de kokosnoot en het reisgezelschap geniet van de inhoud.
We klimmen weer in de boot en gaan richting Guachalito waar we eerst de Cascade del Amor gaan bekijken. We maken opnieuw een waterlanding en dit keer hoeft de WHT geen vrouwen naar het strand te dragen om dat de zeebodem zanderig is en ze dus zelf kunnen lopen.
We lopen het bos in en na een honderdtal meter komen we aan bij de Cascade del Amor waar de WHT de tegenwoordigheid van geest heeft als eerste een foto te nemen van de Cascade terwijl er nog geen toeristen zijn.
Twee nano seconden later plonst het hele boot reisgezelschap in de plomp en verdringt zich om foto’s te maken. De Traveler bekijkt het allemaal en beseft dat het ongerepte binnen een aantal jaar ervan af zal zijn dan is het een geasfalteerd pad en staan er kraampjes met souvenirs.
De kapitein hijst de vertrekvlag en geeft aan dat nu een wandeling over het strand is gepland richting Jovi. We langs het strand en zien opmerkelijke zaken zoals honderden rode krabbetjes die als een golf voor ons wegrennen en heremiet kreeftjes die her en der in hun schelpen wegkruipen.
Na een mooie wandeling komen we aan op een strand waar ook gezwommen mag worden dat laat iedereen zich niet ontzeggen en opnieuw is bijna het gehele boot reisgezelschap in het water.
Inmiddels begint het maagje van de Traveler te kraken want de beloofde lunch is nog steeds niet geweest en de WHT heeft wel wat brandstof nodig aangezien de dag al voor een groot deel voorbij is. Na een tijdje wordt iedereen uit het water getrommeld want we gaan weer verder in de boot. Gelukkig dit keer maar voor een kort stukje, we varen om een landtong heen en gaan opnieuw aan land.
Dit keer bij het dorp Jovi waar we een hele late lunch krijgen. Het eten is prima en het reisgezelschap is voldaan na de oprot koffie die als laatste geserveerd wordt.
Met een volle maag gaan we richting boot waar we weer aan boord gaan. Na nog even wachten op twee verstekelingen en iemand die nog een telefoon had laten liggen gaan we op Nuqui aan. De kapitein geeft vol gas want we hebben wind tegen. Een plotselinge plensbui maakt het gezelschap wat voorin zit behoorlijk nat maar het mag de pret niet drukken.
Het schemert al behoorlijk als we de haven weer inlopen, na ontscheping gaan we richting hotel.
We zijn net op tijd in het hotel als het aarde donker wordt en een felle onweersbui los barst. Het plenst van de regen en binnen no time staat de hele boel onderwater en moet zelfs de grote kikker uit zijn hol om niet te verdrinken.
Plotsklaps slaat de bliksem in op nog geen 100 meter en door de klap valt het reisgezelschap van z’n stoel. Het blijft storten en als dan ook nog de stroom begint te haperen besluiten we de bescherming van de slaapkamer op te zoeken. Morgen op tour richting Noorden, wie weet nog meer walvissen.
Wauw ! Prachtig !