Gelukkig is de regen weggetrokken en ziet het leven er vriendelijk en zonnig uit in Colores de la Siërra.
De WHT is al vroeg op, want het regenwoud heeft hem al vroeg wakker gemaakt, met alle geluiden die als een soort branding over hem heen spoelde, na zonsopgang.
Het reisgezelschap heeft gezamenlijk ontbijt, wat iedere keer weer keuze stress geeft. Onze keukenvriend probeert iedere keer weer het ontbijt van de dag aan ons te slijten maar dat is aan ons eigenwijze Nederlanders niet besteed.
Na een prima ontbijt besluiten we om naar Minca te gaan en van daaruit richting de befaamde waterval van Marinka te gaan. We bestellen een taxi en natuurlijk komt Pedro opdagen, als huisvriend worden alle taxi ritjes hem toegeschoven, gelukkig is het voornamelijk berg af dus hoeft hij niet veel te schakelen. Daarentegen is het in zijn vrij door een s-bocht rijden best wel gevaarlijk en het reisgezelschap moet regelmatig zich schrap zetten om niet uit de auto te vallen. Het is opnieuw een wonder dat we heelhuids aankomen.
Minca is gelegen in de uitlopers van de Siërra Nevada de Santa Marta op 600 meter hoogte en is uitgegroeid tot een backpackers paradise en vanuit hier kun je met een moto taxi of jeep les cascades de Marinka bezoeken.
De moto taxi’s zijn een soort Boet van Dulmens op cross motoren die jou als passagier ergens afleveren. De rijders storten zich met ware doodsverachting de dirt road op waarbij het niet uitmaakt of er een passagier achterop zit of niet.
We drinken eerst een bakje koffie en verkennen dan Minca.
Buiten een pittoresk kerkje is er niet veel te zien; hostels, eettentjes, transportkraampjes en tour regelaars is alles wat je aantreft.
Wel weet Million Dollar Babe bijna de plaatselijke fitness playground te slopen, ze had ff niet door dat het hele zooitje rijp was voor de sloop en klaar voor transport stond. Gelukkig was daar Pepi om haar te redden.
Aangezien we richting de cascades willen, regelen we een jeep bij een van de taxi hosselaars. Het duurt even maar dan hebben we ook wat, een heus off the road apparaat wat ons naar de waterval zal brengen. De chauffeur ziet er indrukwekkend uit en is uiterst bedreven in het terrein-rijden.
De weg naar boven is van de buiten categorie, het traject is in drie delen onder te verdelen; een soort van verhard met granieten stroken waar als je niet zuiver rijdt onmiddellijk in een goot stort en vast komt te zitten, een dirt road met mega uithollingen overdwars waar je met de lage giering nauwelijks doorheen komt en rivier passages die gelukkig voor ons ondiep waren. Het enige wat werkt in de jeep is de motor en de versnellingsbak verder doet geen meter het laat staan dat de gordels het doen. Het reisgezelschap wordt van links naar rechts gesmeten en probeert zich krampachtig vast te houden. Uiteindelijk komen we boven bij de waterval aan en hebben we inmiddels uit onderhandeld dat onze driver on ook retour brengt richting Colores de la Siërra.
De cascades zijn zoals gebruikelijk redelijk gedeformeerd tot een toeristen val en vooral opgetuigd voor de vele backpackers die er komen. Er zijn chill netten aangebracht waar bezoekers, vooral stelletjes, kunnen relaxen.
Bij de voet van de waterval zijn het vooral jonge Colombianen die indruk willen maken op veelal vrouwelijke toeristen door hun gymnastische talent te showen.
Wat op valt is dat er veel jonge Colombiaanse mannen met oudere vrouwen liggen te chillen.
Bij de bano houden zich veel jongeren op die zo een mooi uitzicht hebben op de natuurlijke poel van de waterval.
We besluiten burrito’s te eten in het restaurant wat absoluut geen slechte keuze blijkt te zijn.
Na zo’n anderhalf uur, keren we terug richting ons vervoermiddel. Opnieuw wordt er alles gevraagd van onze chauffeur zeker als hij steil naar beneden moet met vlak voor hem minder ervaren terreinrijders en moto taxi’s die glibberend en glijdend naar beneden gaan. We worden door Rafaël vlak voor de deur van Colores de la Siërra afgezet.
Daar trekken we ons terug voor ons rust moment.
Vlak voor de zon ondergaat is er nog een prachtige regenboog te bewonderen en schijnt de zon nog eenmaal uitbundig op het regenwoud. Een deel van het reisgezelschap is tijdens zonsondergang bij de mirador belandt en schiet prachtige plaatjes.
‘S avonds heeft de kokkie een verrassing in petto; een heuse postres, een soort van tiramisu, we worden volledig in de watten gelegd.
Morgen gaan we een klein hikeje doen in de omgeving.
