Vandaag verplaatsen we ons naar de omgeving van de vulkaan El Arenal. Deze nog jonge actieve vulkaan zal het decor vormen van onze avonturen in de komende twee dagen. Na uitgebreid afscheid genomen te hebben van onze gids Frank en ons reisgezelschap waarbij we diverse mail adressen en telefoonnummers meekregen om foto’s uit te wisselen en indien we in de problemen kwamen, we onze Costa Ricaanse vrienden mochten contacten.
Na ons ingescheept te hebben kwamen we na anderhalf uur aan op het “transferium” waar we overstapten in een bus die ons na een ritje van twee uur bracht naar het restaurant waar we onze auto zouden oppikken.
Na de lunch werden we benaderd door een vertegenwoordiger van de autoverhuur en kregen wij de sleutels van onze voiture overhandigd. Een four-wheel drive met nog geen 2500 km op de teller het rook nog naar nieuw ! Tevens een GPS aan boord waarbij je niet de straatnaam moest in tikken maar de naam van de bestemming/hotel/park, aangezien het bij wet geregeld is in Costa Rica dat een bedrijf niet dezelfde naam kan hebben als een reeds bestaande, werkt dit best wel aardig temeer Tico’s geen adressen met nummers hebben. Uiteindelijk zijn we in ons dinky toytje onderweg gegaan, interessant is dat onze auto geen nummerplaten heeft omdat hij nieuw is; het duurt gewoon drie maanden voordat er nieuwe administratief gemaakt zijn. Heerlijk, betekent onbevangen door Costa Rica crossen en niet bang te zijn dat we gelaserd of geflitst worden.
Hoofdtaak vandaag is contact maken met onze gids Manfred Garcia die met ons een vulkaan tour gaat doen. Na aankomst in La Pradero lodge krijgen wij onze eigen cabin toegewezen die uitkijkt op de vulkaan. We boffen want de vulkaan zit niet in de wolken en wij kunnen duidelijk zien dat er rook uit komt. De cabin is geweldig en van alle gemakken voorzien, na ons geinstalleerd te hebben gaan we Manfred maar eens contacten.
Nu ontstaat het eerste probleem het telefoonnummer klopt niet en in rap spaans worden wij verzocht een ander nummer te bellen. De receptie kent de man niet zeggen ze ….maar ze hebben buiten de waardin Marina gerekend ! Na wat googlen op Manfred Garcia en guide en Costa Rica komen we via tripadvisor op een contact va het bedrijf Red Lava. De receptie wil wel bellen en zal zodra Manfred belt het gesprek doorverbinden naar de cabin. Na een uurtje gaan we weer naar de receptie en toeval oh toeval Manfred belt net. Hij is helemaal blij dat we moeite hebben gedaan hem te traceren en hij geeft aan binnen 5 min zich te melden bij ons in de lodge om eea voor te bespreken. Het blijkt dat z’n telefoon in het water gevallen is en hij nog geen nieuwe heeft, vreemd is het wel dat de receptie hem niet kent want hij had nog drie dagen geleden een tour gehad via de receptie…het zal wel broodnijd zijn in het laag seizoen ! Goed Manfred wil graag vroeg beginnen ivm de hitte en het spotten van dieren. 04:30 AM pffff het is wel ff slikken maar je gaat maar een keer een vulkaan beklimmen in je leven dus we dragen het als een man. Manfred is helemaal enthousiast en geeft aan wat we mee moeten nemen: plastic zak voor medicinale modder, regenjassen, goede schoenen, verrekijkers, fototoestellen, deet, zwemgoed, koekjes en water ….veel water. Hij heeft ook een goed restaurant voor ons waar je honderden verschillende pasta’s en pizas kan kiezen. Heerlijk gegeten daar en vroeg naar bed onder het wakend oog van El Arenal.
04:30 AM met onze gids onderweg, op zijn verzoek wil hij graag met open ramen rijden en zo rijden we naar de trail Sendero de los Tucanes. Onderweg zien we de Arenal roken in het ochtendlicht, we hebben weer eens geluk het is strak blauw en geen wolk te zien.
Terwijl het nog half schemer is gaat Manfred nog de red eyed leaf frog vangen hij schroomt daarbij niet over prikkeldraad te klimmen en op handen en voeten het beest te vangen.
Algauw hebben we door dat we met een bijzonder mens te maken hebben; gepassioneerd verteld hij over planten en dieren en vulkaan.
We komen ogen en oren tekort om de informatie stroom te verwerken. Via een lahar veld waarbij onze gids medicinale modder vindt en meeneemt in een plastic zak, gaan we al klimmend en klauterend over een lavasteen lawineveld waarbij we langzaam vorderen.
Manfred is onder de indruk van onze fysieke prestaties en vraagt op een gegeven moment of we nog verder willen gaan. We zitten op dat moment zo’n driehonderd hoogte meters onder de top en zouden er nog 100 moeten afleggen.
Manfred geeft aan nog nooit zo hoog te zijn geweest en wordt met het dichterbij komen van het lavaveld steeds entousiaster……..Marina daarentegen vindt het minder leuk want zij wordt bevangen door hoogtevrees maar gelukkig weet Manfred haar te overtuigen dat achter blijven op de krater helling geen optie is. Uiteindelijk komen we aan bij het punt waar we niet verder kunnen; doorgaan is een te groot risico…. We genieten van het uitzicht en zien een zeer zeldzame vlinder en op afstand een Toucan.
Dan spot Marina op de vulkaan een nieuw steam-vent die spontaan ontstaat waarvan Manfred in opperste extase raakt en als hij dan ook nog een verse uitgeworpen lavasteen vindt kan zijn dag niet meer kapot. Sherpa Wormholetraveler krijgt de steen in zn rugzak op verzoek van de gids en moet dus met volle bepakking naar beneden.
Zoals alle kletteraars weten is berg af veel moeilijker dan berg op dus na een zware tocht komen we weer bij de auto uit waarbij we onderweg nog white face monkey’s gespot hadden.
Nou the wormholetraveler kon wel wat rust gebruiken gelukkig weet Manfred een bron waar water uitkomt van 38 gr C nou daar willen we wel in poedelen en een medicinaal maskertje op doen.
Volledig verkwikt gaan we daarna retour richting onze lodge en nemen we afscheid van Manfred met de afspraak hem de volgende dag op te halen om nog the hanging bridges tour te doen en en passant nog een vlindertuin aan te doen. We zetten hem af in het centrum van La Fortuna bij het Red Lava Buro waar we de eigenaar een Nederlander ontmoeten. Er zijn behoorlijk wat landgenoten die hun geluk in CR beproeven zoals ook deze die een florerend bedrijf heeft in eco tours en guided tours. Na een hapje en een drankje toch weer op tijd naar bed want we moeten morgen om 07:00 Manfred ophalen. Pura Vida !!!!
hahahhahahah very funny
Cool verhaal dudes! Keep writing!
zo indiana jones en jane ,wat een nice trip ,enjoy en keep writing enting !!
Leuk zeg iedere keer jullie reisverslagen te lezen!!!!