Een extreme wandeltocht in het paradijs: Corcovado National Parc

Vandaag verlaten we Drake bay en onze vrienden Felix en Monica van de Contingas lodge om onze ultieme wandeltocht van deze vakantie te gaan doen. Wij gaan een aantal tochten doen verspreid over twee nachten. Daarbij zullen we in het ranger station overnachten en daarna van Sirena naar Carate lopen dwars door het regenwoud. Onze bagage wordt naar de volgende lodge in Puerto Jeminez gebracht, wij zullen onze spullen wat we nodig hebben voor slapen en wandelen zelf moeten dragen. Enige vakantie stress is daardoor wel ontstaan want wat neem je mee en wat niet. Marina heeft geluk, zij heeft een niet zo grote rugzak dus het merendeel van de bagage zal door de wormholetraveler gedragen worden. Op de gebruikelijke manier schepen we ons in en varen langzaam de baai uit. We zijn nog niet de baai uit of de kaptein begint te wijzen, en ja hoor een krokodil zo groot als een gemiddelde palmboom drijft langzaam voorbij. We zijn gelijk wakker en staan inmiddels in de alert stand. Buitengaats is het een ruig zeetje en de boot klapt op en neer. De tocht zal zo’n 1,5 uur duren en zal ons droppen op het strand anderhalve kilometer verwijderd van het ranger station Sirena. Onze gids Nito zal ons daar opwachten en ons vanaf daar begeleiden. Alles in de rugzak is verpakt in waterdichte zakken en dat is maar goed ook. Af en toe komt er een aardige plons water over de rand van de boot en had je aanleg voor zeeziekte dan zou dat nu zich zeker manifesteren. Na een eindeloos lijkende hotsenknotsen kneuzen tocht worden we geradbraakt aan land gezet. Uit de schaduw van het oerwoud stapt een pezige vent en stelt zich voor aan ons. Nito blijkt een perfect engels sprekendeTico te zijn die een fantastisch humor heeft. En dat hij nog veel meer kwaliteiten heeft ontdekken we later……. Nito geeft ons een paar minuten om bij te komen en stelt voor onmiddelijk met een tocht van een uur te beginnen om elkaar te leren kennen en de aanwezige flora en fauna te bekijken. We zijn het strand nog niet af of de eerste pootafdrukken worden gespot; verse tapir sporen !

Dat beloofd wat. Nito zet er de sokken in en wij volgen hem in ganzenmars. De luchtvochtigheid is 99% en de temperatuur 29 C, we zweten als otters maar dat mag de pret niet drukken. Na ongeveer 200 m afgelegd te hebben hebben we al meer gezien aan planten en dieren dan tijdens een gemiddeld dagje blijdorp.

Het is verbazingwekkend hoe Nito de beesten spot terwijl wij niets in de gaten hebben. Nog verbazingwekkender is het dat bijvoorbeeld een kleurige vogel als een toekan volledig verdwijnt in de beplanting. Denk nu niet dat het stil is in het oerwoud, horen en zien vergaan ! Brulapen slaken hun (tot op 400 km te horen) lowfrequency kreten, de cycladen snerpen alsof een horde dolle tandartsen tegelijk met hun boortjes aan de gang gaan, spyder monkeys gillen er op los, de branding beukt op het strand en vogels laten in alle toonaarden horendat ze er zijn.

Na een uur hiken kan de wormholetraveler en de rest van de groep wel wat vocht gebruiken en gelukkig besluit Nito dat het tijd wordt om richting Serena ranger station te gaan. Na ongeveer 20 minuten lopen komen we op een perfect gemaaid gras met aan het eind het rangerstation. We blijken over de airstrip naar het station te lopen, no problemas aldus Nito, er zijn geen vluchten voor vandaag gescheduled.

Aangekomen bij het rangerstation moeten de shoes off en op onze sokken gaan we eerst onze slaapplaats inrichten; Marina en de wormholetraveler krijgen een soort koepeltentje toegewezen wat gezien de andere slaapplekken riant is. Nito slaapt in een soort condoom van gaas en onze reisgenoten Robert en Esther slapen in een soort klamboe. We delen deze ruimte ( een platform met een dak erboven) met andere hikers o.a. Amerikanen, israeliers en spanjaarden.

Nito wijst ons op spinnen zo groot als een kokosnoot die op diverse strategische plekken hangen, we zullen niet veel last van muggen en kleine vogeltjes hebben verzekerd hij ons glimlachend. Vooral het vrouwelijk deel van ons gezelschap gruwt bij de gedachte hier tussen te gaan slapen. Nito wijst ons ook uitdrukkelijk geen eten buiten de tent te houden want gieren zijn brutale donders…een van de amerikanen had z’n gekookte eitjes en brood in een zakje ff neergezet en de vuilnismannen van de jungle hadden gelijk het op een plunderen gezet.
Na ons kampement op gezet te hebben konden we toiletteren en ons verfrissen daar waren we wel aan toe. Het programma voor de middag was dat we nog een twee hikes zouden waarbij we na de eerste terug zouden keren om te lunchen en bij de tweede voor donker terug te gaan naar het station en daar te te eten en te gaan slapen. Na onze schoenen weer aangedaan te hebben gingen we op pad naar een rivier die een half uur lopen bij ons vandaan was, daar waren heel misschien bull sharks te zien die bij opkomend tij de rivier wilden opzwemmen. Na een paar minuten verklaarde Nito dat we gevolgd werden door iets maar hij wist niet wat wel dat het een katachtige was want de vogels en apen gaven hun alarm kreten af. Later bleek dat het een puma was die door twee rangers gespot werd net nadat wij het bos verder ingingen. Nadat de wormholetraveler bijna door een spyder monkey op zijn hoofd was gepoept begon Nito ons op te jagen want hij wilde voor hoog tij bij de rvier monding zijn. Het zweet kwam ons de oren uit maar we haalden het en ja hoor we hadden geluk een bull shark had zich precies voor de rivier monding geplaatst om zo de nodige naar zee gespoelde beesten te verorberen. En passant zagen we ook nog een aantal krokodillen rond drijven, kortom een gezellige rivier !

Nadat Nito had gezegd dat we morgen zo’n rivier moesten doorwaden begon de wormholetraveler zich af te vragen of hij wel goed verzekerd was. Na weer teruggekeerd te zijn op het ranger station begon Nito de lunch voor te bereiden, tuna en salade. Nou dat ging er wel in, na samen met Nito de afwas gedaan te hebben en een klein powernapje van 10 min gingen we opnieuw op pad. Nito wilde de tapir gaan tracken en dat kon mooi tijdens onze laatste hike van de dag. Al lopend leer je geheel anders naar je omgeving te kijken en te luisteren en als je dan een gids hebt die echt op jacht is naar bijzondere momenten dan heb je echt een top middag. Vlak bij de rivier die we morgen moeten oversteken ruikt Nito op een gegeven moment een tapir en even later hebben we een close encounter met een tapir…….een duidelijk kodakmoment en de Tapir trakteert ons op een paar mooie scenes.

Daarna zien we nog hoe een gids met twee amerikanen de rivier oversteken onder het toeziend oog van krokodillen en bull sharks, morgen zijn wij aan de beurt !

Na opnieuw op tempo terug naar het station gewandeld te hebben kunnen de schoenen uit en kunnen we ons klaarmaken voor diner en de nacht. Om 17:30 wordt er door de beheerder van het ranger station op op een grote cone schelp geblazen ten teken dat het avondeten kan beginnen. De wormholetraveler is niet geheel geinformeerd wat hij had gegeten maar dat het lekker smaakte was duidelijk.
Na nog even met Nito afspraken over morgen gemaakt te hebben en met Robert en Esther de dag geevalueerd te hebben, ons klaar gemaakt voor de nacht. Onder iets wat op een douche leek en ijswater produceerde, lekker gepoedeld en volledig schoon de”tent” in. Helaas is het sinds een aantal ernstige ongelukken ‘s nachts, niet meer mogelijk een nacht hike te doen wat het spotten van beesten als jaguars en ocelotten bijna onmogelijk maakt, vandaar dan maar slapen.

De wormholetraveler is natuurlijk om twee uur’s nachts wakker, moet dan in het pikkedonker omringd door spinnen en andere gruwlijke kruipers naar de wc.Dan moet je wel heel nodig, wil je gaan ! Buiten is het inmiddels ook gaan onweren en bakken met regen komt naar beneden. Daar bovenop het lawaai van het oerwoud je begrijpt dat een rustige slaap niet echt aan de orde was…… De volgende ochtend na het ontbijt en het opbreken van het kampement gaan we onderweg met bestemming carate.

De goden zijn met ons…..de regen stopt op het moment dat wij bij het station weglopen en zal ook niet meer terugkomen. Na een half uur zijn wij bij de rivier die flink gestegen is en een behoorlijke stroming heeft. Gelukkig heeft de wormholetraveler een goede stok meegenomen die van dienst is tijdens de rivier oversteek. Nito helpt Marina et all naar de overkant en de wormholetraveler houdt de krokodil en bull sharks in de gaten.

Nito geeft aan dat we de eerste drie uur van de 8 uur op snelheid zullen afleggen want hij wil het tweede strand voor hoog tij halen anders kunnen we er niet meer langs en moeten we wachten op laag water. Via klauter en klimpartijen dwars door de jungle zien wij de wonderen van moeder natuur; kikkers die dodelijk giftig zijn maar ongelovelijk mooi gekleurd, vogels van allerlei kleur vorm en grootte waarbij de Toekan en de Michael Jackson bird er wel uitspringen.

Miereneters,neusbeertjes en herten staan je zomaar aan te kijken en reptielen in allerlei vormen laten hun bijzonderheden zien.

We vinden een verdronken boa constricor met een dikke buik die door de gids open gemaakt wordt en treffen een possum aan, heftig !

Niet lang daarna vinden we een python in een struik die zit te wachten op een prooi. Het is dat Nito hem spot anders waren we er zo tegen aan gelopen.

Gelukkig stappen we ook niet op een heel leger warrior ants waar zelfs onze gids bang van is…deze insecten vallen je rucksichloss aan en je bent gewoon gezien; zeer bijzonder om te zien dat ze met hun eigen lichaam het nest construeren en intact houden.

Plotsklaps pakt Nito een ogerold bananenblad beet en knijpt er voorzichtig in en ja hoor er zitten vleermuizen in, even later treft ie ze ook nog in een holleboomstam, het kan niet op vandaag.

Wat denk je van de rainbow krab of een mij onbekende spin (mannetje klein vrouwtje groot) of van een plant met klauwen ?

Gelukkig halen we het tweede strand op tijd en is de oversteek van de tweede rivier ook te doen (water tot aan de billen en stroming niet al te heftig). Nito geeft ons toestemming om even te rusten en dan gaat het weer. Opnieuw treffen we kikkers aan in alle geuren en kleuren en wespen die dodelijke steken kunnen produceren.

Gelukkig is de natuur geduldig met ons en toont ons haar pracht en praal. Vlak voor het ranger station treffen we een gigantische owl butterfly aan waar we speciale foto’s aan overhouden.

Na 7 zware uren komen we uiteindelijk in Carate aan waar we in het ranger station koffie krijgen en onze sandwich kunnen verorberen. De twintig kilo bepakking van de wormholetraveler kan van zijn rug af en de schoenen kunnen even los.

Na deze pauze is het nog 40 minuten lopen naar de plek waar de taxi ons ophaalt om ons naar Puerto Jeminez te brengen. Na onze derde grote rivieroversteek zijn we uiteindelijk bij het ophaal punt….de wormholetraveler heeft zich zelden zo uitgewoond gevoeld maar wat was het indrukwekkend !! Na een rit van ongeveer een uur door o.a. rivieren zetten we onze gids Nito af in het stadje Puerto Jeminez.

Met veel embrassos en kussen wensen we hem Vaya con Dios en gaan wij door naar de Iguana lodge waar we drie nachten zullen blijven.
Het geluk lacht ons toe als we arriveren; we worden ge-upgrade van een standard room naar een cassita; een cassita is een huis op palen met een soort platform wat uitkijkt op zee voorzien van giga badkamer en dito slaapkamer.

We nemen het dankbaar aan en worden weer herenigd met onze koffers en kunnen ons klaar maken voor een geweldig diner in het restaurant.

Wat een mooie afsluiting van twee heel bijzondere dagen.
Pura Vida !!!