Deze ochtend of beter gezegd in de zeer vroege donderdagochtend staan we om half vier op. We gaan namelijk naar de grootste visafslag ter wereld, de Tsukiji markt. Hier worden zo’n beetje alle vissen van de wereld verhandeld en wij gaan proberen bij de tonijn-veiling aanwezig te zijn. Het werkt als volgt; om half vijf deelt het buro informatie visveiling Tsukiji markt 120 kaartjes uit verdeeld over twee groepen van 60 mensen. Het gaat op basis van first come first serve en wordt individueel uitgereikt. Wij besluiten er vroeg heen te gaan en er om vier uur voor de deur te gaan liggen. We lopen het verlaten hotel uit en stappen in een taxi die ons naar het buro Visinspectie brengt. Je zou verwachten dat het compleet verlaten is, echter niets is minder waar, het is een drukte van belang op de weg richting de vismarkt. Het verkeer staat in de file en allerlei heftrucks, pallettrucks en andersoortig gemotoriseerd verkeer scheurt op en neer.
We arriveren om 4:05 AM en terwijl Marina de chauffeur betaald, stappen wij uit en willen de straat oversteken, waar op dat moment geen verkeer is. We staan reeds halverwege het zebrapad, als we terug worden gecommandeerd door een Japanse bromsnor die ons toebijt dat het in Japan geen gewoonte is om door een rood voetgangerslicht te lopen. Wij verzekeren hem dat dat in Oranda ook niet het geval is. Uiteindelijk gaat het vermaledijde verkeerslicht op groen en snellen wij naar de overkant op de voet gevolgd door Marina die op haar beurt ook weer achtervolgt wordt door andere groep mensen die op het zelfde doel jagen. We rennen bij de ingang naar binnen, alwaar we in een ruimte komen waar een mensenzee op de grond zit.
Wij krijgen een blauw hesje uitgereikt en we komen er achter dat we tot de 120 gelukkigen behoren die straks de veiling mogen bijwonen. Na ons krijgen nog drie mensen een vestje uitgereikt en dan gaat de deur dicht.
Een amerikaan die voor de tweede nacht achter elkaar achter het net vist biedt zijn appartement in Manhattan aan voor een vest, maar krijgt nul op request. Nu we binnen zijn kunnen we een beetje ontspannen en ons voorbereiden op de dingen die komen gaan. Aangezien Ger in zijn bed is achtergebleven, zal Marina foto’s maken en Linda en de traveler filmen. De gele vestjes mogen als eerste, twintig minuten naar binnnen, waarna de blauwe vestjes daarna twintig minuten mogen kijken. Er heerst een opgewonden sfeer alsof we naar een rolling stones concert gaan en we achter de buhne een kijkje mogen nemen. Als de gele groep vertrokken is nemen Marina en Linda strategische posities in,
ze hebben inmiddels een goede band opgebouwd met de veiligheids- functionarissen die de groepen begeleiden.
De traveler zal achter de groep blijven om vandaar uit met de gopro het een en ander vast te leggen.
Het veilen is een eeuwen oud proces en de veilingmeester dient over goede stembanden te beschikken. Het begint met het luiden van een handbel bij de te veilen tonijnen die trouwens uit de hele wereld komen,
de stickers geven o.a. New York, Cape Town en Japanse zee aan.
Zodra het bellen is afgelopen begint het veilen en wordt op basis van de kennis die de kopers hebben opgedaan aan de hand van monsters, waarbij vetpercentage en kleur en smaak de doorslag geven.
Zodra een tonijn geveild is wordt deze direct op een kar richting zeg maar een houtzagerij getrokken worden alwaar het diepgevroren kadaver in plakken gezaagd wordt.
Daarna gaat het direct richting de vrachtwagen die het zal vervoeren.
De piepschuimen dozen waar de overige zeevissen en dieren in aangevoerd zijn worden verzameld en gerecycled. Grote stapels worden met een shovel in een versnipperaar gedaan.
Verder wordt er veel getransporteerd op fietsen en een soort brommers, kortom het is een logistiek festijn daar op de markt.
Na twintig minuten worden we vriendelijk gevraagd het gebouw te verlaten en onder begeleiding gaan we weer richting de uitgang, de dames proberen natuurlijk zolang mogelijk te filmen en te fotograferen tot immense wanhoop van de veiligheidsfunctionarissen die op een gegeven moment op de toppen van hun longen aan het schreeuwen zijn dat ze moeten ophouden en doorlopen. Hetgeen tot hilarische geluidsfragmenten leidt. Uiteindelijk lopen we in de georganiseerde chaos weer terug richting uitgang en hotel.
Daar nemen we snel een verfrissende douche en gaan gezellig ontbijten met Ger die zich inmiddels aangesloten heeft bij ons.
Om de stad goed te zien gaan we richting het Shinjuku Metropolitan Building waar we op de hoogste verdieping een prachtig uitzicht over de stad hebben. Onderweg zien we prachtige gebouwen
We schieten weer een behoorlijk aantal plaatjes en we bezoeken zowel de zuid- als de noordtoren. Waar we van het mooie uitzicht genieten……
Daarna lopen we naar de Shinjuku Gyoen National Garden wat tot de keizerlijke bezittingen behoort. Een prachtige tuin met alles er op en er aan.
We picknicken er uit een aangeschafte Bento (Japanse lunchbox)
en we wandelen op ons gemak er doorheen.
Als echte japanners persen we er nog een bezoekje uit, we gaan richting de PC Hooft van Tokyo…Ginza waar we niks kopen maar des te meer kijken en een heerlijk bakje koffie scoren.
Daarna weer retour richting hotel vroeg het mandje in want het was een lange dag.
