De voorspelling is dat het helder weer is, en we besluiten de trein naar Kawaguchiko te nemen. Aangezien het een uur rijden is gaan we vroeg op en reizen per trein in de spits richting De Berg.
Vanuit het hotel is het een korte wandeling richting het treinstation, wat we ons niet echt hebben gerealiseerd is, dat we in de spits reizen…. Gelukkig reizen we tegen de stroom in en zullen we alleen in het business district problemen hebben met volle metro’s en verstopte doorgangen.
Algauw zien we de stroom forensen die zich richting werk begeven en als een soort mieren strak voor zich uitkijkend, zwijgend, in een gehaast tempo, voorbij lopen…. het is bijna onwezenlijk en wij kijken vanaf de zijkant gebiologeerd toe.
De eerste metro is afgeladen en we worden keurig door een functionaris naar binnen geduwd,
de traveler snapt best dat er speciale vrouwenwagons zijn, gezien het feit, dat hij wel heel intiem lepeltje lepeltje staat, met een forse japanner, die gelukkig zijn handen bij zich houdt.
In de omgeving van Kawaguchiko zijn verschillende plekken van waaruit je met helder weer Mount Fuji kunt zien.
De rit er heen is prachtig tussen de bloesem bomen door door valleien over heuvels.
Mount Fuji kan men alleen beklimmen in juli en augustus wanneer er geen sneeuw op de top ligt. Vanaf Kawaguchiko kunnen we de kabelbaan nemen naar een heuvel waar je een perfect zicht heb op Mt. Fuji. Helaas is de top van Mt Fuji in de wolken maar toch nemen we wat foto’s en besluiten een locaal busje te nemen waar we mee naar de andere kant van het meer rijden.
De chauffeur heeft de opdracht zo snel mogelijk het meer rond te rijden en houdt zich aan deze opdracht door op hoge sneheid bochten te nemen en pas op het laatste moment te remmen voor een halte waardoor de als een blik sardines opgepropte passagiers zich met de neus tegen de voorruit aantreffen. Toen wij uitstapten bleek ook nog dat dit een bus was waar je alleen met een van te voren gekocht ticket mee mocht meerijden; gevolg we werden de bus uitgezet zonder te betalen en voor straf moesten we diverse keren buigen voor de shame die we over ons zelf hadden afgeroepen…. Toch hadden we het wel getroffen want we hadden een geweldig uitzicht op de base van Mt Fuji.
Diverse Kodak momentjes later besluiten we naar de kabelbaan te gaan die ons naar de top van een heuvel brengt alwaar we een nog beter uitzicht hebben op de heilige berg. We worden met een oud gondeltje naar boven gesleurd, de wormholetraveler ontwaard zelfs rafels op de kabel hetgeen door de rest van zijn reisgezelschap niet op prijs wordt gesteld.
Boven op de top genieten we van het uitzicht en het zonnetje, maar helaas de wolk rondom de top van Mt Fuji willen van geen wijken weten. Uiteindelijk dalen we af en besluiten terug te gaan richting station, alwaar volgens de kaart, het bezoekerscentrum Mt Fuji vlakbij moet zijn. Ger besluit achter te blijven op het station en de traveler gaat met zijn vrouwelijke metgezellen onderweg naar het visitorcentrum. Dan gebeurt het; plotsklaps wijken de wolken en laat Mt Fuji haar besneeuwde top zien…..
De goden zijn met ons vandaag. Nu wordt het zeker zaaks het visitors centre te vinden want daar kan je mooie foto’s maken. Na een half uur lopen en interpellatie van diverse locals ( zonder resultaat trouwens) krijgen we het centre in het oog. Uiteindelijk weten we het te bereiken na nog een half uur lopen. We zijn net op tijd voor sluitingstijd binnen en de dames plunderen snel de souvenir-winkel en weten de chef te bewegen een taxi te bestellen waarmee we weer terugkeren naar het centraal station waar Ger inmiddels zich vertwijfeld aan het afvragen is waar we uithangen. Wel schieten we nog snel een paar mooie plaatjes voor het plakboek en stappen dan in de reeds gearriveerde taxi.
Als we arriveren op het station kunnen we op een holletje nog snel de trein pakkken retour richting Tokyo. Na een snelle fish & chips in een echte Ierse pub keren we terug richting hotel om ff stoom af te blazen en te gaan slapen …..het was me het dagje wel
