Vandaag gaan we richting Vinales maar eerst nemen we afscheid van Erik en Yulia, er wordt gezoend en we ommarmen Erik. Als vrienden gaan we uit elkaar, de eerste die de traveller maakt in Cuba. We besluiten via de kustweg naar Vinales te gaan een route die veel langer is dan die via de autopista maar dan we hebben wel meer avontuur.
We maken nog snel een foto bij het torenhoge monument ter eer en meedere glorie van Cuba.
Voordat we Havana achter ons laten rijden we via een wijk die qua stijl op Miami moet lijken en daarna door de diplomaten wijk.
Wat een schrille tegenstelling tov de oude wijken in Havana, wat een pracht en praal.
De Russische ambassade die tegenwoordig appartementen bevat, torent hoog boven alles uit, imponerend en afschrikwekkend. Zo ziet het eruit.
Naarmate we vorderen wordt het stiller en slingert de weg zich door dalen en over heuvels.
Onze Chauffeur heeft moeite om alle mans-diepe putten te ontwijken en we kunnen op sommige stukken niet harder dan 30-40 km per uur. De traveler kijkt er dan ook niet van op dat bij een vervuilend fabriekscomplex, 30 jaar oude Connexion- bussen met de Nederlandse bestemming er op gewoon de arbeiders vervoeren.
Uit het niets doemt er ineens een wegrestaurant op, gelukkig zijn we niet te paard anders hadden we niet het terrein mogen oprijden.
Twee dochters zwaaien de scepter terwijl pa op z’n stoel een beetje loopt te wippen. We krijgen prima eten voorgeschoteld en natuurlijk zitten er in deze middle of nowhere 2 Nederlanders te eten die we herkennen van onze heenvlucht. Gelukkig is marina nooit verlegen om een praatje en worden we weer wat wijzer over hun avonturen.
En voort gaat het over de bumpy road en al gauw komen we in de buurt van Vinales.
In een van de voorstadjes proberen Jinteros ons van ons a propos te brengen door al zwaaiend en roepend de weg op te gaan; om hen niet plat te rijden moet chauffeur Erik in de ankers en opent een stukje het raam, dan komt de aap uit de mouw hij wil graag meerijden naar Vinales. Maar hij haalt bakzeil; hevig scheldend en tierend trekt hij zich terug en de traveler en diens gezelschap kunnen voort.
Vlak voor Vinales willen we alvast een attractie zien; de Cueva del Indio is een prachtige grot waar een rivier in loopt die wij met een boot en gids kunnen bevaren.
Heerlijk koel is het en de grot heeft allerlei mooie obstakels; de gids doet de vlekken theorie en vraagt aan ons wat we er in zien, nou we hebben een aantal verknipte personen in de boot zitten en de meest fantastische vormen worden herkend.
In de boot maken we kennis met twee meiden die in London werken en die een Cuba light bezichtiging doen; Havana, Trinidad en Vinales. Leuke meiden met ook weer een mooi verhaal.
De bezichtiging van de grot ging on Latijns-Amerikaans snel, voor we het wisten stonden we weer buiten met een aantal cuc minder maar wel mooie foto’s.
Na dit bliksem bezoek rijden we richting het logeerdadres echter de “last mile” is geblokeerd door een taxi, een ossewagen en een vrachtwagen.Na wat rondvragen blijkt dat een van de chauffeurs bij de kapper zit dus dat wordt wachten…
Inmiddels is de traveler uit de auto gestapt en naar het huis gelopen.
Eigenlijk werden zijn hoge verwachtingen getemperd door de omgeving, het was een zooitje: er lag een drijver van een watervliegtuig, diverse soorten steen en zand waren er gestort en er bleken ook nog mensen in de krotten te slapen, kortom de verwachtingen lagen dicht bij het nul punt.
Uiteindelijk bleek het enige prachtige huis van Ridel te zijn, een oud huisarts die met b&b meer geld verdiend dan met het uitoefenen van zijn oude professie. Een plaatje met als absolute topper een rooftop met uitzicht op de mogotes, ook wel liefkozend olifantsruggen genoemd.
Ridel organiseert alles o.a. Paardrijden, bezoek aan het national parque, sigaren- en koffie bedrijf bezoekVoor vandaag heeft Ridel’s moeder een maal voor ons bereidt, volgens Ridel het beste wat er in de vallei te krijgen is maar daar willen de Traveller en zijn gezelschap nog wel eens over van gedachte wisselen met hem.
De zonsondergang daarentegen vergoed veel.
Na een nachtmutsje en een close encounter met een giga mot duiken we met onrustige maagjes ons bed in.
Wat een mooie vakantie en wat een prachtig land Fried .
Verstuurd vanaf mijn iPhone
>