Van Bondi naar Opera en weer terug

De WHT en Moeder Jachthaven stuiteren nog na van alle emoties en adrenaline vrijgekomen bij de hereniging na twee jaar met Thomas en Laurence. Veel tijd om te herstellen krijgen ze niet want vanaf moment van arriveren is er een introductie programma Sydney door ThoLau opgesteld die onmiddellijk ingaat. ThoLau zijn in het bezit van een middelgroot formaat city tank; een Nissan Patrol 4WD voorzien van rooftop tent en inbouwkeuken met garderobekast. Het apparaat is zo groot dat de bagage van WHT en MJ er makkelijk in past.

Thomas, herstelt van de schrik van het verlies van zijn creditcard, rijdt ons vlotjes naar Bondi waar ThoLau resideren. In de COVID periode waren er door het ontbreken van toeristen veel appartementen beschikbaar tegen, voor Australische begrippen, redelijke prijzen en konden ThoLau hun slag slaan. Ze kijken vanuit hun appartement uit op Bondi Beach en dit is de residentie waar de WHT & MJ zullen verblijven en hun verkenning van New South Wales zullen starten. Bondi betekent in het Aboriginal ‘water dat over de rotsen breekt’. Surfers komen hier van heinde en verre om de volmaakte golf te vinden. Op de boulevard zijn inline skaters bezig om hun techniek te verfijnen. Kortom Bondi is hot, trendy en kosmopolitisch.

Bij aankomst worden alle goede gaven aan ThoLau overhandigd 5 kgs gesealde kaas van de markt, paprika chips, sambal badjak, twee flessen Montepulciano en ja heus een door de border patrol over het hoofd geziene Chorizo worst. De goede gaven leiden tot veel excitement en worden gelijk door ThoLau onderling op rantsoen gesteld.

We treffen het vandaag want het is droog en de zon schijnt, wat een zeldzaamheid is want Sydney wordt getroffen door een onnoemelijk lange periode van onophoudelijke regenval, wat reeds geleid heeft tot overstromingen, landslides en andere narigheid. Het gezelschap doet zich eerst tegoed aan de verse croissants en koffie alvorens de buitenlucht op te zoeken

We gaan hiken van Rose bay naar Watson bay wat een mooie hike/wandeling is die door Sydney Harbour national park leidt met uitzicht op het Sydney Opera House en de Sydney Harbour Bridge.

Natuurlijk moet er een coffee to go meegenomen worden die bij het ultra populaire Chapter One gescoord wordt

We nemen de bus 333 naar New South Head in de wijk New Castle en starten daar de hike. Ondanks dat het droog is, is het toch oppassen geblazen, daar alles glibberig en nattig is. Voordat we het Sydney Harbour National Park induiken lopen we via allerlei in door sluip door weggetjes richting de ingang van het park

We komen allerlei hippe winkeltjes tegen waaronder een met Aboriginal Art, waarvan vooral de Jersey framing ons deed denken aan het Aboriginal schilderij wat we in 2014 in Australie hebben gekocht.

Normaal is de baai azuurblauw maar door de extreme regenval is het water vervuild met modder en heeft het nu een bruine kleur.

Een geluk bij een ongeluk is dat de bloemen weelderig bloeien en dat verleidt de WHT weer tot het maken van veel plaatjes.

Zodra we binnen het park zijn voelen we ons niet meer in Sydney en is het genieten van de tropische vegetatie en de rotspartijen

Milk beach is een van de meest populaire strandjes die in de zomer veel bezocht worden. Door de vele regenval staat het water super hoog en is er maar een smalle strook beschikbaar. Hier is ook duidelijk te zien dat het water verkleurd is door de regenval.

En dan hebben we een close encounter of the third kind met de blauwtonghagedis (Tiliqua scincoides). Het is een groot reptiel en het komt voor in het oosten van New South Wales. De blauwe tong is het meest onderscheidende kenmerk. De tong steekt uit en er wordt een sissend geluid gemaakt als verdedigingsmechanisme. “Blauwe Tongen” zijn ongevaarlijk.

Ze zijn te vinden in een verscheidenheid aan habitats, waaronder: kustheide, bossen en graslanden op grote hoogte.

Ze hebben een kosmopolitisch dieet. Insecten, slakken, aas, wilde bloemen, fruit en bessen komen allemaal voor in hun dieet.

Af en toe voelt de WHT zich weer in Hawaii, de temperatuur, de vegetatie, de bloemen en de meisjes die zich versieren met bloemen

Ook de meest vreemde insecten kom je tegen tijdens een hike; in dit geval een wandelend takje wat nog net op tijd gespot wordt voordat het onder moeder jachthaven wandelschoen vermorzeld zou worden

In Watson bay houden we een lunch stop waar het meegebrachte stokbrood besmeerd wordt en met smaak wordt verorberd. Helaas voor de op voer azende meeuwen blijft er geen kruimel over

Alvorens de ferry te nemen lopen we naar de zeekant om de klif te bekijken waar ooit in 1857 de Dunbar met man en muis is vergaan. Het anker wat door de locals is geborgen dient als herinnering aan die tragedie.

De kliffen zijn voor zelfmoordenaars een ideale plek om zich naar beneden te storten en de stichting lifeline heeft dan ook overal borden geplaatst om hen op andere gedachten te brengen.

Uiteindelijk kunnen we aan boord van de ferry die ons naar circular quay brengt waar we gaan chillen bij de Sydney Opera House. De ferry heeft iets meer vermogen dan het pontje over het spui. Zodra iedereen aan boord is geeft de kapitein vol gas en scheurt er vandoor. Gelukkig zit de WHT voor het zelfde geld lag hij in het gangboord te zieltogen.

Onderweg is er best wel wat te zien zoals een opstijgend watervliegtuig en diverse zeiljachten die klaarblijkelijk elkaar de loef proberen af te steken.

Ook het Sydney Opera house komt voorbij; het lijkt veel kleiner dan dat de WHT in zijn gedachten had.

Het plan om het Sydney Opera House aan de haven van Sydney te bouwen, ontstond in 1955. Er werd een internationale architectuurwedstrijd voor uitgeschreven. Jørn Utzon won de wedstrijd met dit ontwerp; hij zou het ontwerp in één keer zonder meetlat of rekenmachine vanuit de hand hebben getekend. Utzon hield veel van zeilen. Dit gebouw zou zijn liefde voor de zeilsport symboliseren omdat de daken niet alleen op schelpen lijken maar ook op de zeilen van een groot zeilschip.

Het werd in 1973 geopend door koningin Elizabeth II, veertien jaar nadat met de bouw begonnen werd. Het Opera House ligt op de Bennelong Point, aan de rand van een haven waar voorheen een tramremise lag. Het gebouw bevat niet alleen een operazaal maar ook nog drie andere soorten zalen: concertzalen, restaurants en bars.

Het dak bestaat uit 1.056.000 tegeltjes in wit- en grijstinten, die speciaal uit Zweden geïmporteerd zijn. De tegels zijn in een bepaald patroon neergelegd. Onder de tegels zitten ribben die onderling zijn verbonden met kabels met daartussen een soort betonnen deksels. Bij de openingen van de schelpen zijn de ribben niet afgedekt met tegels of beton, maar met glas. De daken zijn tegelijk ook de muren en staan op een platform. Er is een trap naar het platform waarop men kan lopen; tevens kan er beneden om het hele gebouw worden gelopen.

Bij de ingang bevinden zich de monumentale trap en het voorplein. Hier worden openluchtfilms vertoond en gratis optredens gehouden.

Het Opera House heeft meer dan duizend verschillende ruimtes. De belangrijkste zalen zijn: De Concert Hall met 2.679 plaatsen. Hier vinden culturele activiteiten plaats, zoals uitvoeringen van klassieke muziek, opera, popconcerten en modeshows. In de concerthal staat een van de grootste orgels ter wereld, The Grand Organ, met meer dan 10.000 pijpen. Het Opera Theatre met 1.547 stoelen. Dit is het basistheater en hier worden vaak grote opera’s en balletvoorstellingen. Drama Theatre met 544 zitplaatsen.De speelzaal is voor kleine muziek- en theaterstukken en heeft 398 stoelen. Studio met 364 plaatsen. Expositieruimte waar men kan rondlopen; er zijn dus geen vaste zitplaatsen. De repetitieruimte waar de spelers kunnen oefenen, is ook een opnamestudio waar een heel symfonieorkest in past. In de theater- en operazalen zijn de muren en het plafond zwart, zodat de aandacht op het podium wordt gericht. Het Opera House heeft ook nog zes cafés en vier restaurants.

Vlak voor de Sydney Harbour Bridge draait de ferry richting Circular Quay Sydney Cove in.

Na van boord te zijn gegaan vinden we een plekje in de zon en bestellen we onze drankjes er wordt life muziek gespeeld en de WHT kan zich nauwelijks voorstellen dat hij 48 uur geleden nog in de sneeuw stond.

Er zitten minimaal 500 man te eten en te drinken en dat werkt natuurlijk als een magneet op de zeemeeuwen die hier een gratis maaltje denken te vinden. Echter zij hebben niet gerekend op de seagul patrol die hard rennend met haar mad dog tussen de tafels door de meeuwen achter najaagt. De hond is getraind in het spotten en achterna jagen van meeuwen en daardoor kunnen de bezoekers rustig hun drankje en eten nuttigen. De Patrol is natuurlijk een Australische atleet die stiekem interval training doet want als de WHT dit zou doen door uren op en neer de Circular Quay te sprinten, hij waarschijnlijk twee sprintjes kon trekken en dan al aan de beademing kon.

Het loopt tegen het einde van de middag als we weer richting Bondi gaan. Bij het verlaten van de Quay worden we met ons neus op de rauwe feiten gedrukt; een protest tegen de oorlog in Ukraine. Het vindt plaats zover weg van Sydney maar ook hier protest en ondersteuning.

Onderweg worden er nog wat boodschappen gedaan, zoals de aanschaf van zon bescherming wat hier in jerrycans verkocht wordt.

Uiteindelijk keren we terug in Bondi waar nog steeds de zon schijnt en waar ThoLau hun fameuze recept penne met chorizo gaan maken. Een potje klaverjassen weten we nog net af te ronden, dan gaat ook het licht uit bij de WHT. Morgen richting Newtown waar vintage de boventoon voert.