Dana Biosphere Reserve is het grootste natuurreservaat in Jordanië. Binnen het reservaat kun je spectaculaire geologische kenmerken vinden als gevolg van tektonische verschuivingen miljoenen jaren geleden. Er is hier ook een grote verscheidenheid aan planten- en dierenleven, met soorten uit Europa, Afrika en Azië. Afgezien van de biodiversiteit, is het Dana Biosphere Reserve een regio van grote historische betekenis, aangezien Dana Village, binnen het reservaat, al duizenden jaren door verschillende stammen wordt bewoond.
De mensen van de Ata’ta (of Al Atata) stam zijn de inheemse bewoners van Dana Biosphere Reserve. Hun geschiedenis in Dana dateert van 400 jaar, met menselijke nederzettingen in het gebied die meer dan 6000 jaar teruggaan. Naast de aanwezigheid van het Ata’ta-volk, wijzen archeologische vondsten op paleolithische, Egyptische, Nabateese en Romeinse nederzettingen in Dana.
Dana Biosphere Reserve daalt van een hoogte van 1500 meter op het Qadisiyah-plateau naar het laaggelegen woestijngebied van Wadi Araba. De gevarieerde geologie van Dana bevat kalksteen, zandsteen en graniet . Het gebied van Wadi Dana heeft door de wind uitgehouwen zandstenen kliffen. Dana is het enige natuurreservaat in Jordanië dat vier biogeografische zones doorkruist; Mediterrane, Iraans-Turanisc
erkt door een horst (de Dana Horst genoemd ) gevormd door twee breuken die van oost naar west lopen, namelijk de Salawan-breuk en de Dana-breuk.
De gevarieerde omgeving van Dana herbergt 703 plantensoorten , 215 soorten vogels en 38 soorten zoogdieren.
Dana is het meest diverse gebied van het plantenleven in het land, bestaande uit talrijke vegetatietypes, waaronder: Fenicische jeneverbes , groenblijvende eik , zandduinen, acacia en rotsachtige Soedan. Dana is het meest zuidelijke gebied ter wereld waar de mediterrane cipres, Cupressus sempervirens, leeft .
De bedreigde Nubische steenbok , de Syrische kanarie , de caracal en de kleine torenvalk zijn inboorlingen van Wadi Dana.
Vanaf de berg waarop het Ottomaanse dorpje Dana ligt kijken we uit over de Wadi Dana. In het dal tussen de ruwe bergen slingert een pad richting de vlakte tussen Jordanië en Israël, de Wadi Araba, die net als de Dode Zee onder de zeespiegel gelegen is. Aan het einde van het pad, nog vóór de Wadi Araba, ligt ons doel van vandaag: de Feynan Ecolodge. De hike is 16 km lang en eindigt bij de feynan Ecolodge.
Het is mei en het heeft lang niet meer geregend in dit gebied. Dat betekent dat het pad erg droog kan zijn en dat stenen en zand droog zijn en geen grip geven. Maar eerst moeten we een stuk over een grindpad naar beneden lopen. Dat betekent uitkijken geblazen zodat je niet uitglijdt over de kiezels. Gelukkig is het een breed pad en we hebben afgesproken rustig aan te doen. Het is immers nog vroeg en we hebben de hele dag de tijd.
Het is ongekend heet en schaduwplekken zijn zeldzaam dus zodra de Traveler een boom ontwaard pakt hij zijn schaduw.
Het afdalen de valei in, neemt zo’n uur in beslag en is een grote aanslag op de bovenbeenspieren.
Na het grindpad loopt het meer relaxt en kunnen we volop genieten van de natuur rondom ons. Het is in dit deel nog groen en we komen bekende en onbekende planten en bloemen tegen. Natuurlijk hopen we een ibex (soort steenbok) te zien en even lijkt het er op dat dat stipje daar tegen de bergwand er een is. We turen en turen met de meegebrachte verrekijker komen we er helaas ook niet achter, het is té ver weg. We houden het erop dat het echt een ibex was.
We komen wel wat andere dieren tegen, zoals wilde ezels.
By the way vogels zijn er ook plenty alleen laten ze zich fotografisch moeilijk vangen. Wel weet de WHT een arendbuizerd vast te leggen terwijl deze van de thermiek gebruik maakt.
We vervolgen onze weg en zien het landschap veranderen. Als we achter ons kijken zien we het groene Dana hoog en ver boven ons uit torenen. Voor ons wordt het gebied steeds droger en de begroeiing is minder en anders.
De hike is zwaar niet in de zin van stijgen en dalen maar meer in de zin van droog en hoge temperatuur, we meten in de schaduw 39 graden en in de zon 43 graden.
Na ongeveer drie uur lopen ontwaren we onder onder overhangende rots twee bedoeïenen die ons uitnodigen thee met hun te drinken.
De Traveler bekijkt de jerrycan en de theepot die bedekt is met honderden vliegen en wil eigenlijk beleefd afslaan maar de mannen dringen aan en als Ibu Marina inderdaad een kopje salie thee accepteert gaat de Traveler overstag.
De vliegen worden verjaagd en de salie thee wordt geprepareerd, als MJ vraagt wat het witte goedje is wat in de thee gegooid wordt, zegt de bedoeïen met een brede grijns dat dat is om toeristen te vergiftigen. We raken aan de praat en krijgen een mooi inzicht in het leven en het gedachtegoed van de bedoeïenen. De mannen geven aan dat ze sporen van een hyena hebben gevonden en dat op de rotsen in de omgeving de steenbok en de wolven zich regelmatig laten zien. De invloed van klimaatverandering is ook hier merkbaar, het wordt droger en droger en de Wadi heeft niet voldoende voer voor de geiten en schapen van de bedoeïenen, deze moeten worden bijgevoerd wat een behoorlijke financiële last is voor de rond reizende karavanen. Er wordt een fluit uit de knapzak gepakt en er wordt een deuntje gefloten. In de stilte van de Wadi klinkt het fantastisch en we krijgen er nieuwe energie van.
Als er nieuwe hikers arriveren besluiten we op te stappen want het is nog een lange route naar de ecolodge. We bedanken de beide mannen en wensen hun veel geluk en gaan weer op weg. Inderdaad vinden we even later uitgedroogde hyena drollen dus oppassen geblazen.
We lopen meer en meer in de bedding van de droge rivier in het mulle zand wat het lopen er niet makkelijker op maakt.
En net als we denken dat we verdwaald zijn komen we een bedoeïenen nederzetting tegen die ons de richting aangeven.
Uiteindelijk zien we de zonnepanelen op het dak van de Ecolodge voor ons opdoemen.
Door de voordeur, die behangen is met diverse kloppers, gaan we naar binnen en daar wacht ons een heerlijk koude ‘lemon bi na’na’’, citroenlimonade met verse munt, en een nat doekje. Met verhitte hoofden zakken we neer op het binnenplaatsje van de lodge. Er heerst een serene rust.
We onderhandelen over het retour gaan richting Dana Guesthouse en voor 50 JOD wordt er een chauffeur opgetrommeld die ons gaat brengen.
De terugreis gaat zo’n twee uur duren, want de weg terug, leidt om diverse bergen en gaat over verschillende geiten paadjes, kortom avontuur.
Er gaat nog iemand mee terug van de ecolodge dat is de broer van de chauffeur, natuurlijk hebben we geen bezwaar nadat ons dit gevraagd wordt. We leggen nog even het management team van de lodge op de gevoelige plaat vast.
De auto waarin we vervoerd worden is van alle luxe voorzien, in Nederland zou het niet door de APK komen maar hier in Jordanie is dit een luxe 4WD
We rijden door bedoeïenen gebied, het is hotsen knotsen want het zijn niet echt geplaveide wegen. De stijl van rijden is Arabisch en de beide broers discussiëren veel en zo af en toe wordt er gestopt om een bekende te begroeten.
De wegen veranderen in asfalt wegen en het comfort level neemt toe. Dan ontsnappen we aan een val in het ravijn; achter een tegemoet komende auto, steekt ineens een ezel de weg over en onze chauffeur reageert vertraagd omdat hij afgeleid wordt door zijn broer. We ontwijken de ezel maar net, we schampen het beest z’n kop en wijken uit in de berm, waar met veel stuurmanskunst, de chauffeur de auto recht weet te houden en weer op de weg krijgt. Gelukkig is de ezel ook op de been, want een dode ezel zou grote problemen geven en vooral financiële impact. Beide broers zijn redelijk onder de indruk en drukken ons op het hart, dit niet aan de grote klok te hangen. Het valt de Traveler op dat alle politiecontroles ontweken worden, onder het mom van een mooiere of meer relaxte route. Klaarblijkelijk vertrouwen ze het resultaat van de near-miss niet en nemen ze het zekere voor het onzekere. Uiteindelijk komen we aan in Dana en worden we afgeleverd bij het guesthouse. We zwaaien de chauffeur uit en spoedden ons naar de kamer om er heerlijk te douchen.
We genieten van een prachtige sunset en hebben daarna wederom een leuk diner met de GPD en Full Maya.
Na het diner pakken we onze spullen weer in want morgen gaan we richting dode zee.
