Tortuguero national park

Op het on-christelijke tijdstip van 05:30 konden de koffers weer gesloten worden want deze ochtend werden we om 06:15 opgehaald door onze gids Frank die ons de komende dagen zou vergezellen richting de Mawamba Lodge gelegen in het Tortuguero National Park. Dit park is vooral bekend vanwege de schildpadden die hier hun eieren komen leggen en hun nakomelingen, die na uit het ei gekropen te zijn richting zee gaan. De reis naar Tortuguero zal per bus en boot gaan en duurt zo’n zes uur bij elkaar. Eerst worden diverse groepen opgehaald in San Jose en met deze groep zullen we diverse tours maken. Gids Frank spreekt vloeiend spaans en engels hetgeen wel lekker is bij de uitleg over het eea. Dat het regenseizoen is is niet te merken het is strak blauw en snikheet. Een mooiere start kunnen we ons niet wensen……..

Gelukkig help de jetlag ons met opstaan; om 05:00 lopen we fris en fruitig rond en zijn we er helemaal klaar voor om opgehaald te worden om richting Tortuguero National Park te gaan. Zoals gebruikelijk in Zuid Amerika is het tijdstip van vertrek altijd later dan gepland maar dat mag de pret niet drukken. Gids Frank neemt ons uiteindelijk mee in een luxe bus met een ervaren buschauffeur aan het stuur, getuige zijn uitvergrote rijbewijs wat pontificaal in de bus opgehangen is.

Wij zijn de eerste stop van vijf, in totaal worden er 38 mensen opgehaald en dat zal ons reisgezelschap zijn voor de komende 3 dagen. Na een rondje San Jose waar we toch wel weer een paar fotomomentjes hadden,

verlieten we de stad om de Autopista 32 richting de Caraibische zee te nemen. Hierbij moest een pas genomen worden, waarbij we over 1500 m gingen. Het uitzicht op de nevelwouden en de rook uitspuwende vulkaan waren adembenemend. Marina was niet te stoppen met het nemen van foto’s.

Aangezien we nog niet ontbeten hadden had Frank een stop ingelast om te ontbijten bij een restaurant onderweg. Nou daar hadden we wel zin in; een stevig bord pinto met cafe negra gaat er altijd in. Ook hier een overvloed aan indrukken: grote spinnen, grote mieren, grote vlinders……de natuur overweldigd je !

Ondanks dat het regentijd is, worden we verwend met een strak blauwe lucht en stralende zon die de omgeving tot sauna hitte opwarmt, een betere start kunnen we niet hebben. Na het ontbijt worden we bij de launch van de boot naar Tortuguero afgezet en moeten we met koffers en al aan boord van een vaartuig, waarvan de wormholetraveler niet geheel overtuigd is van enig drijfvermogen. Wonderbaarlijk genoeg blijkt het een zeer wendbaar en snel vaartuig te zijn, die ons in twee uur naar de Mawamba lodge brengt.

Onderweg spotten we een aligator en besluit de wormholetraveler toch maar de handen binnenboord te houden. De tocht is een belevenis op zich en het gezelschap kijkt de ogen uit.

Aangekomen in de lodge wordennwe verwelkomd door een oude bekende en worden we snel ingechecked en naar onze kamer gebracht.

We zitten op 25 m afstand van het strand maar zwemmen is er niet bij; bull sharks en baracuda’s zijn op roofjacht en maken geen onderscheid tussen schildpad en mens. Na de lunch reisden we per boot af nasr de plaats Tortuguero een soort Zandvoort aan zee qua toerisme maar erg fotogeniek.

Aangezien het strand ivm de schildpadden trek tussen 18:00 en 06:00 gesloten is moeten we voor donker binnen zijn en omdat het per benenwagen ongeveer 20 min lopen is, gaan we op tijd terug. We hebben geluk want onderweg is een pas uit het ei gekomen schildpad zo vriendelijk richting zee te gaan op het moment dat wij langs komen, volgens gids Frank een niet alledaagse gebeurtenis…normaal gebeurt dat alleen ‘s nachts!

Verder onderweg vele schildpad nesten gezien waarbij verse sporen duidelijk te zien waren. Vergezeld van gieren die boven ons cirkelden en de pelikanen die in formatie langs vlogen, waren we op tijd om nog even in het zwembad te plonzen.

Na het in de buitenlucht gehouden diner zeer smakelijk met allerlei locale gerechten, moest er natuurlijk met de Ticos naar het belangrijkste van deze dag gekeken worden….Costa Rica tegen de USA. Wat een happening de Ticos werden helemaal gek 3-1 winst en het verlies van maart in Denver was gewroken.
Na afloop terug naar de kamer, Marina wist een short cut die een close encounter met een boa constrictor jong opleverde…..

Vanaf dat moment werd er netjes over de gebaande paden gelopen.
Uiteindelijk lekker gaan slapen waarbij we af en toe opgeschrikt werden door fruit wat uit de bomen met een knal op het dak van het huis viel. Pura Vida !