Om negen uur vertrekken we naar Panama city per bus. Het ov in Panama is van goede kwaliteit en niet duur; we betalen per persoon voor deze 6uur durende rit in een luxe touringcar 12$, te reserveren bij het busstation alwaar de tickets met de hand worden uitgeschreven.
Na wat gewacht te hebben bij het overstap punt met aardig wat fotomomentjes is de bus dan eindelijk daar en moeten wij een plaatsje zoeken. De rolverdeling was als volgt Marina scoort twee topplaatsen en de Wormholetraveler sjouwt de bagage richting bagageluik en zorgt dat het spul niet achter z’n rug om door verkocht wordt. Als de traveler de bus in komt ziet hij het meteen, deze bus is niet door de APK gekomen en zal dat ook nooit geraken…… De bedrading ligt open, Marina zit eigenlijk op het ijzer, de wormholetraveler heeft geen leuningen en de airco staat koud en regent continu uit.
De toilet waar alleen in geurineerd mag worden wordt met een spin elastiek op z’n plek gehouden. Kortom dolletjes !!
Na een twee en een half uur stopt de bus voor een half uur voor lunch. Iedereen de bus uit inclusief de aanwezige benidorm bastards die zich een weg naar voren vechten. Op het transferium is het een gekkenhuis, we zijn niet de enige bus die een pits stop maakt. Gevolg: een miljoen mensen in de rij voor warm eten. Gelukkig houdt Marina het overzicht en vindt net buiten de geijkte restauraft een warme bakker die heerlijk worstenbroodjes verkoopt en nog belangrijker…….geen rijen.
Na een half uur toetert de bus dat horen en zien vergaat en iedereen propt zijn eten in de mond en probeert amechtig de bus in te komen. Zonder verlies aan passagiers vervolgt de bus zijn weg en arriveren we na een zes uur durende rit bij het transferium. Chaos en ellende alom …..iedereen probeert zijn koffers uit de bus te trekken en snorders proberen je een taxi aan te naaien. Onze ervaren reizigers hebben als snel de koffers in bezit en een taxi besteld.
Na via typisch zuid amerikaanse taferelen het verkeer te ondergaan te hebben waarbij het aantal near misses niet op een hand te tellen waren arriveren we in de Caso Viejo. Bij het hostel Magnolia Inn. Wat nu Wormholetraveler ? Een hostel ben je daar niet een beetje te oud voor? Nou nee want deze hostel verhuurd ook prive kamers op de bovenste verdieping met een duizelingwekkend uitzicht op Caso Viejo en de skyline van Panama City. Ze staan nr 1 in tripadvisor en ik kan het beamen!
Na uitleg van de receptie ahv een plattegrond kregen we te horen dat er een duidelijke nogo area was waar toeristen niet moesten komen; verder was het veilig met tenminste 3 politie agenten per straat ……..het is maar wat je veilig noemt!
Na wat orienterende wandelingen waar vele kodakmomentjes voor kwamen,
uiteindelijk een prima diner in een fusion achtige tent genoten.
Daarna snel naar de kamer om van de geneugten van een top kamer te genieten.Pura Vida !!
