We reizen van Fukuoka naar Nagasaki met de RJ train een soort intercity die in 2 uur de 150 km overbrugt. Het vergt enige inspanning om het juiste perron te vinden maar uiteindelijk weten we dat in de mêlee te vinden.
Op het perron aangekomen constateren wij dat de Japanners zich opstellen in cohorten van 10 bij de op het perron aangegeven opstelplaatsen. De wormholetraveler en zijn reisgezelschap sluiten zich aan en weten zich daarmee verzekerd van een zitplaats in de trein. In Nagasaki aangekomen komen we midden in het feestgedruis aan; een populaire band is aan het spelen en het publiek goes wild ! Als Marina er een foto van wil maken wordt ze door een suppoost er op gewezen dat dat niet toegestaan is. We blijven dan ook niet lang staan en gaan op weg naar het hotel wat op 10 min loopafstand is. Het Best Western Nagasaki staat zeer goed aangeschreven en gelukkig heeft de wormholetraveler nog een Best Western platinum kaart die hij in kan zetten. Bij het inchecken kan de receptioniste onze drie daagse reservering niet vinden en ze maakt een nieuwe reservering aan. Ons snode plan lukt we worden geüpgraded naar het executive level wat betekent 11e verdieping, grotere kamers, gratis minibar en gratis softdrinks en gratis gebruik van de business area. We worden naar boven gebracht en installeren ons in de kamer. Dan meld de receptioniste zich aan de deur buigend alsof haar leven er vanaf hangt: er is een fout gemaakt ze heeft de originele reservering gevonden en wil ons eigenlijk verplaatsen. Wij geven aan dat we prima zitten en ze gaat al buigend weg met de belofte het in orde te maken. En inderdaad als we later na een cappuccino in de koffiebar richting Deshima, Dutch slope en Chinatown gaan komt ze buigend met haar voorhoofd op de grond ons melden dat het allemaal ok is.
Ondanks dat we drie dagen in Nagasaki blijven proberen we zoveel mogelijk al op dag een te bekijken. We beginnen bij het vroegere eilandje Deshima in de haven van Nagasaki, wat de enige plaats was in Japan waar alleen buitenlanders mochten verblijven. De Portugezen zetten als eerste voet aan wal in Nagasaki maar het waren de Hollanders die later het alleen vestigingsrecht hadden op Deshima. Tegenwoordig worden alle barakken en houten huizen uit die tijd (17e eeuw) weer gerestaureerd. Het is best grappig om in een omgeving waar alleen Japanse tekens zijn volop nederlandse woorden en namen te zien.
Bij een kraampje kopen we oliebollen en krijgen twee gratis omdat we uit Holland zijn.
Na rondgelopen te zijn besluiten we richting de Dutch slope te gaan, een zeer steil weggetje wat tres fotogeniek is door z’n karakteristieke panden.
Daar boven aangekomen ontmoeten we een groepje Japanners die met ons op de foto willen.
Na veel hilariteit hebben we er een stel vrienden bij die ons vrolijk uitgeleide doen. Via een sluip door kruip door route komen we aan bij Chinatown, de oudste van Japan.
Daar moet de prachtige toegangspoort in perspectief gefotografeerd worden en heeft Marina al gauw de Mah-Jong spelers op de kast door te zeggen dat ze nog geen 50 is.
Daarna slenteren we door de straatjes en stegen van Chinatown en genieten van de geuren en kleuren.
Het begint al te schemeren als we terug gaan naar het hotel. Aangezien we er niet meer op uit willen besluiten we in het hotelrestaurant te dineren; het staat goed aangeschreven in de Lonley Planet….. Nou er is niets te veel verteld, het eten is top en het uitzicht vanaf de 15e verdieping grandioos.
Kortom we sluiten in stijl af en gaan lekker slapen………
Leuk om te lezen!! Enjoy!! Lfs