Deze zaterdag wordt een bijzondere dag; we gaan de cirkel voor ons gevoel rond maken. Twee jaar geleden zijn we in Pearl Harbor geweest waar de Japanners dood en verderf zaaiden en eigenlijk Amerika de tweede wereldoorlog in trokken. En vandaag gaan we het Atomic Bomb museum bezoeken, niet ver van de plek waar de Amerikanen dmv het werpen van de A bom de tweede wereldoorlog probeerden versneld te beëindigen en daarmee honderdduizenden mensen doodden.
We gaan al wandelend richting het A Bomb museum maar zullen onderweg
de Fukusai-ji Tempel uit 1628 die is gebouwd in de vorm van een reusachtige schildpad met op zijn rug een standbeeld van 18 meter hoog van de Boedhistische Godin Kannon. Ieder dag wordt de tempelbel geluid op exact dezelfde tijd dat de atoombom viel (11:02 AM). Het is een fantastische dag en we gaan na een uitgebreid ontbijt op weg. Al gauw komen we de eerste bezienswaardigheid tegen, het heiligdom van de 26 martelaren waarbij shogun Toyotomi Hideyoshi 26 ongehoorzame christenen kruisigde op de Nishizakaheuvel. Het museum en het gedenkteken zijn er ter ere van de 26 heiligen geplaatst en het meer dan waard te bezoeken.
Bij dit beeld is het hoofd afgebroken tijdens de atoombom aanval maar wel gered en in het museum ten toongesteld
Hierna lopen we door naar de tempel want we willen het luiden van de klok meemaken……het zal er best wel druk zijn. Nou daar kwamen we bedrogen uit geen toerist te bekennen en ingeklemd tussen lelijke flatgebouwen rees de Godin Kannon de lucht in.
Redelijk imposant mag ik wel zeggen….. Om 11:00 uur nog geen teken van leven terwijl wij bij de bel aan het wachten waren. Groot was onze verbazing dat om exact 11:02 een bel in de tempel begon te slaan, gelukkig waren Lynda en Marina alert en konden het e.a. op de gevoelige plaat en band vastleggen. Na nog een tijdje ons geamuseerd te hebben met een roofvogel die op korte afstand van ons zijn prooi oppeuzelde gingen we op weg naar het A Bomb museum.
Het was inmiddels al warm geworden en de dorst dreef ons een coffee to go winkel binnen waar een fijne bak cappuccino aanschaften waarmee we richting museum togen. Al pratend en filosoferend over oorlog en vrede arriveerden we dan uiteindelijk bij het museum.
De gehele plek ongeveer een km doorsnee, bestaat uit het museum, een gebouw waar de slachtoffers herdacht worden en het vredespark waar een zwarte zuil staat waar de Atoombom door de USA tot ontploffing is gebracht. En waar het vredesbeeld staat. Het museum raakt je tot op het bot…..
Zaken die de wormholetraveler op zijn netvlies heeft staan zijn filmbeelden van net na de aanval waarbij een meisje naast haar gedode moeder zit en verdoofd voor haar uitkijkt en achter haar een straat vol met doden, een houten klok die gestopt is met tikken op het moment van de aanval
en een gesmolten drinkglas waar de middenhandsbeentjes van de degene die het vasthield nog in zit……..
Het museum weet op pakkende wijze de krankzinnigheid van nucleaire wapens te beschrijven. Diep onder de indruk gaan we naar de Remembrance hal waar alle 150000 slachtoffers herdacht worden d.m.v. een zaal waarin meters hoge glazen zuilen zijn geplaatst.
Ook hier zijn we behoorlijk van onder de indruk en tekenen het gastenboek met de pen die we in Pearl Harbor hebben gekocht. De cirkel is rond.
De wandeling daarna richting het vredespark is goed om de indrukken te verwerken en een weer wat vrolijkere kijk op de wereld te krijgen. We dollen wat met groepen die er foto’s nemen en poseren zelf ook voor het vredesbeeld.
We besluiten terug te lopen langs de Brilbrug, een chinees geschenk uit 1643 aan Nagasaki. De bril wordt gevormd door de reflectie van de bogen in het water.
Zeer fotogeniek en een mooi gebied om rustig te lopen. Het laatste stuk gaat per tram die propvol zit, gelukkig is de Wormholetraveler groter dan de meeste Japanners en weet hij ruim baan te maken voor zijn reisgezelschap en weten ze ook weer op tijd de tram te verlaten waarbij een aantal passagiers geschokt achterblijven.
Er wordt besloten sushi te gaan eten en de conciërge reserveert een aanbevolen restaurant, bij aankomst per taxi blijkt het een 9 persoons restaurant te zijn waar we aan de counter mogen plaatsnemen. Deze wordt met een natte theedoek schoon gemaakt en we krijgen ieder een hompje gember voor onze neus op counter geplaatst.
Gelukkig spreekt de eigenaar van de zaak en zijn vrouw geen woord engels zodat communicatie met handen voeten en gezichtsuitdrukkingen gaat: zeer authentiek ! We spreken af dat we een volle ronde sushi’s doen waarbij de eigenaar zijn sushi kunsten vertoont en direct aan de counter de sushi’s maakt.
Ze zijn heerlijk en na een fantastische avond keren we per taxi terug naar het hotel. Vol indrukken verdwijnen we richting kamer om ons voor te bereiden op een nieuwe dag…….
We genieten mee! Ab en Gerda