Vandaag gaan we vroeg uit de veren; we gaan varen op de Yellow water. Om 06:45 varen we de wetlands in, er hangt nog ochtend mist boven het water en het is windstil.
De gids geeft een veiligheidsinstructie over zwemvest gebruik en als er wat met haar mocht gebeuren hoe de radio te gebruiken. We worden ook verzocht ledematen en hoofd binnenboord te houden daar de aanwezigheid van krokodillen gevaar oplevert uit de boot getrokken te worden. Vooral de salty’s (zoutwater krokodillen) zijn extreem gevaarlijk en springen met gemak hun lichaamslengte uit het water. Bedenk daarbij dat een gemiddelde salty 4-5 meter groot is, bij extreme trek heeft het beest je zo het water ingetrokken. Nou ja living on the edge is altijd spannend dus we genieten met volle teugen van dit avontuur.
De Traveler is vooral blij met het vele beestenspul wat moeder natuur weer aan hem toont. We aanschouwen boomslangen,
Ijsvogels in diverse soorten,
buffels,
een arend,
en natuurlijk vele salty’s in diverse lengtes.
Ook de vegetatie is fantastisch, we komen lelies tegen die alleen ‘s nachts bloeien en waterplanten die je in de vele tropische watergebieden kan tegenkomen.
We hebben geluk als een mega krokodil een Baramundi heeft gevangen en die speciaal voor ons op de oever op eet. Een duidelijk foto momentje !
De gids verteld dat de afgelopen droogte periode de ergste is geweest sinds 1966; het water heeft nog nooit zo laag gestaan. Vele salty’s hebben moeite om aan eten te komen en er is dan ook code oranje in het gebied, want salty’s zijn behoorlijk aggressief.
Na een mooie tocht waar we ook wilde paarden spotten en duizenden ganzen keren we weer terug in het haventje. We checken uit en gaan opweg naar nitmiluk national parc. Onderweg spotten we een buffel waar je vooral niet tegen op moet rijden…….
Ook de wilde paarden kunnen zomaar op de weg lopen, dus alertheid is geboden. We maken een stop bij Edith falls waar Marina en Laurence belaagd worden door visjes die aan hun benen knagen.
De ranger die op hun gegil afkomt blijkt een aardige vent te zijn die de dames volledig geruststeld. Op de vraag of er werkelijk geen krokodillen zijn, bezweerd hij dat ze aan krokodil management doen en eigenlijk aleen ‘s nacht de ogen van de kroks zien, maar overdag nooit….de lust tot zwemmen wordt ineens een stuk minder.
We trekken verder en stoppen bij Bukbukluk gungurul view. Het uitzicht is prachtig en de temperatuur bereikt de waanzinnige waarde van 43 graden. Veel drinken is het devies, wel zo’n liter per uur.
Via Pine Creek, waar de gold diggers in de 19e eeuw aan het graven waren naar goud,
komen we aan bij onze bestemming, een soort camping met chalets, tenten en campers. Na het inchecken kunnen wij in chalet nr drie ons kwartier opmaken, het blijkt een volledig uitgerust huisje te zijn met twee slaapkamers een keuken, eetgedeelte en de o zo belangrijke airco !
We kleden ons snel om en willen ons naar het zwembad begeven om enige afkoeling te zoeken, staat er een ongenode gast ons op te wachten; de camping blijkt bezet te zijn door wallibies die tenminste verwachten dat jij wat lekkers uitdeelt, daar begint de wormholetraveler natuurlijk niet aan.
De wallibies ontwijkend weten we het zwembad te bereiken.. Daar blijkt, dat daar ook gegeten kan worden, hetgeen we een goed plan vinden.
Maar eerst plonzen we het water in, van afkoelen is geen sprake de water temperatuur is 30 graden hetgeen zelfs voor de wormholetraveler een uiterst fijne temperatuur is om te zwemmen.
‘s Avonds keren we terug naar het pool restaurant waar we uiterst lekkere steaks eten, tonnetje rond bereiken we ons huisje in het pikkedonker omringd door allerlei vreemde geluiden. Na een ongenode gast in onze toilet te hebben verwijderd gaan we rustig slapen.
Ook deze dag voegen we toe aan het boek wat reizen heet.
Wow, wat zien dat er gaaf uit allemaal! Het wordt hoog tijd dat ik weer eens Down Under ga. Te lang geleden alweer! Veel plezier nog.
Mooie fotos. Blijf deze fotos plaatsen. Echt super interessant!
Wow! Die zijn niet misselijk die Saltys.
leuk , en wat een spannende reis weer !!