Valley of the winds

04:30 en het is “all rise” degene die buiten geslapen hebben rollen hun slaapzak op en gaan op de tast naar de wc en wasbak. Het is de bedoeling dat alles aan kant is voordat we de zonsopgang meemaken hetgeen lukt; binnen een uur is alles aan kant.
Dan het magische moment dat de zon boven de horizon uitkomt en Uluru beschijnt.

Vele foto momentjes later keren we terug richting kampement waar Nacho ons de truck in jaagt. We gaan richting Kata Tjuta hetgeen in Aboriginal taal vele hoofden betekent. Het zijn 36 separate domes en in totaal 200 meter hoger dan Uluru.

We gaan hier een pittige hike doen, we lopen door de valley of winds naar een prachtig uitzicht punt. We zijn net aan het lopen als een van de gidsen met zijn groep retour komt en aangeeft dat de track gesloten is; er staat een waarschuwingslamp te knipperen en dat houdt in dat de track wegens emergency afgesloten is. Nacho is niet voor een gat te vangen en belt met zijn satelliet telefoon met het ranger ops-center. Die hebben geen noodgeval gemeld gekregen via een van de emergency palen die op gevaarlijke punten staan en dus resetten ze het waarschuwingsbord en kunnen we door.

De valei der winden doet zijn naam eer aan. Gelukkig blaast er een koele wind die de temperatuur dragelijk maakt. Om zeven uur is het reeds 36 graden en we drinken water voor ons leven…… Dan krijgen we te horen dat we zo’n beetje de laatste op de track zijn want na 11:00 uur gaat de track dicht ivm temperaturen boven de 40 graden.

Nou 43 graden is best warm ! De hike voert ons langs steile delen van Kata Utja en het rode steen in combinatie met de blauwe lucht geeft vele mooie plaatjes.

Na twee en een half uur gehiked te hebben komen we weer terug bij de bus. En voort gaat het richting ons nieuwe kampement, wat in de buurt van Waterrka ligt, waar we morgen onze laastste en hevigste hike zullen doen. Nacho zet er flink de sokken in en ja hoor, we zijn maar net onderweg, als we een politiewagen tegenkomen. Deze rijdt ons tegemoet, maar Nacho voelt onraad en neemt gas terug. Helaas is het kwaad al geschiedt, de politiewagen keert verderop en rijdt achter ons aan met zwaailichten. Wat blijkt, in Australie zijn de politiewagens uitgerust met radar apparatuur en kunnen ze je onder alle omstandigheden betrappen. Nacho heeft pech, meer dan 10 km te hard, 300 dollar boete. Voor het eerst in 26 jaar bezweert hij ons. De groep heeft medelijden met hem en gaat met de pet rond. Vanavond rond het kampvuur zullen we hem de inhoud overhandigen als blijk van waardering voor zijn werk en passie die onze tour tot een onvergetelijke maakt. We stoppen bij old tom’s waterhole waar we een lunch BBQ krijgen.

In 42 graden bbq-en valt best mee als je het maar lang genoeg doet. En voort gaat het weer totdat we aankomen bij ons nieuwe kampement. Op het eerste gezicht ziet het er hetzelfde uit maar algauw komen we er achter dat er significante verschillen zijn met de vorige camping. Allereerst de WC als je nodig moet dan neem je de wc rol van zn standaard plekje weg, iedereen weet dan dat de wc bezet is. Simpel as can be ….

Dan de wc zelf drie muren van golfplaat een pot en dat is het dan geen dak en geen deur. Kortom volledig onbeschermd naar het toilet in de bush.

De douche is van hetzelfde laken een pak, we schrijven onze namen op een bord en in die volgorde wordt er gedouched.

De traveler kiest ervoor om als laatste te gaan dat betekent in de avond in het donker douchen, een fantastisch vooruitzicht. Al gauw wordt het enthousiasme getemperd als er Dingo’s en wilde kamelen rondlopen. Laurence en Marina gaan gezamelijk naar de douche, de een waakt de ander douched. Ze komen rillend van angst terug, tijdens het douched bleken er wilde kamelen de bomen rondom de douche te verorberen hetgeen met spannende geluiden gepaard ging.

Inmiddels had Nacho de mannen opdracht gegeven vuur te maken van de hout voorraad die ter plekke aanwezig was. Het moest een groot vuur zijn, echter deze opdracht werd teveel ter harte genomen, en bijna was het Red Centre van Australie met de grond gelijk gemaakt. Met wat kunst en vliegwerk werd het vuur beteugeld en kon er met koken worden aangevangen. En zowaar kwam er een heerlijk maal tot stand wat met smaak door eenieder verorberd werd. Daarna afwassen, douchen en de swag uitrollen want vanavond werd er weer onder de sterren geslapen.

Nou dat hebben we geweten, een warme stoffige woestijn wind gaf ons tijdens de nacht een gratis scrubbeurt met ten gevolge dat de traveler bij het ontwaken zijn oogleden en lippen niet van elkaar kreeg wegens totale uitdroging.
Na enkele liters water was de traveler in staat aan het normale ochtend ritueel van ontbijt voorbereiden en kampement opruimen deel te nemen.