Na een rustige zondag hebben we afscheid genomen van ons reisgezelschap die weer terugkeren naar Nederland. Het was een bijzondere groep; voor de Traveler was het de eerste keer om in groot gezelschap door een land te reizen maar dat was absoluut geen straf. Vooral de groep die mee ging met de Trek was volledig op elkaar ingespeeld en had veel plezier met elkaar. Natuurlijk vormden Ger en Linda de verbindende factor maar het was bijzonder dat vogels van divers pluimage zo makkelijk onder af en toe moeilijke reisomstandigheden met elkaar omgingen.
‘s Avonds dineren we nog samen met de achterblijvers Ger en Linda bij een van onze favoriete restaurantjes Gaia genaamd. Hier komen veel backpackers en buitenlanders en ook NGO personeel mag hier graag eten.
Een prima plek om te netwerken en de wifi is free. Na een onrustig nachtje voor de Wormholetraveler vanwege het feit dat hij zijn Argentijnse Gaucho hoed kwijt is geraakt, wordt er vroeg opgestaan. Gelukkig weet Marina, na gewapend met een foto van de hoed alle nabije kroegen en koffietentjes af te gaan, de hoed te lokaliseren en weer aan de rechtmatige eigenaar te overhandigen. Volledig opgelucht en relaxed wordt het laatste ontbijt in Nepal genuttigd en zijn we klaar om naar de luchthaven van Kathmandu te gaan om af te reizen richting Mumbai en daarna naar Goa. Onze transfer is stipt op tijd en na afscheid van de staff van het guesthouse genomen te hebben rijden we richting luchthaven.
Het is een druilerige dag en redelijk grijs een mooi dagje om te reizen. Bij aankomst op de luchthaven worden onze koffers en handbagage gescand en de labels worden voorzien van stempeltjes. Het inchecken gaat voor nepalese begrippen smooth en voor we het weten zijn we door de immigratie heen en nemen we plaats in de vertrekhal. Aangezien onze vlucht pas over twee uur vertrekt hebben we de tijd om nog eens de afgelopen twee weken de revue te laten passeren en gesprekken aan gaan met mede reizigers die ook op hun vlucht zitten te wachten. Dan gebeurt waar de traveller angst voor heeft, een heftige donderklap en het geruis van hevige regen. Dit betekent gegarandeerd vertraging want Kathmandu airport heeft geen ALS (automatic landing system) en dat betekent dat alle landingen (en starts) met de hand moeten worden uitgevoerd wat onmogelijk is bij lage visibility. Al gauw verschijnen de eerste vertragingen op de informatie borden maar gelukkig blijft onze Jetairways vlucht volgens schedule. Naarmate onze vertrektijd nadert vallen steeds meer vluchten uit en zijn er ook volledig gecancelde vluchten. Het wordt ons na een aantal uur duidelijk dat wij niet op tijd zullen vertrekken, op de informatieborden wordt zonder aankondiging onze vlucht ineens met een volledig andere vertrektijd aangegeven. Intussen is de vertrekhal volledig vol gestroomd met gestrande passagiers ik schat dat er enige duizenden mensen zitten en staan te wachten en er komen er iedere minuut meer bij.
Na zeker 5 uur gewacht te hebben besluit Marina op onderzoek uit te gaan, ze heeft te horen gekregen in de rookruimte dat alle vluchten van Jetairways, behalve een, gecanceld gaan worden. Die ene schijnt naar Mumbai te gaan dus wij dienen op die vlucht te komen. Gewapend met de tickets van de Traveler en haar zelf verlaat ze vertrekhal en gaat op zoek naar het Jetairways kantoor.
Natuurlijk weet Marina via het diplomatenlaantje redelijk snel in het hart van de Jetairways operatie door te dringen en het personeel er van te doordringen dat wij op deze ene vlucht geboekt moeten worden. De aanwezige manager zegt tegen Marina dat het goed zal komen maar daar heeft zij zo haar bedenkingen bij. De Manager vraagt Marina te wachten want hij moet even weg. Al gauw blijkt dat de manager z’n snor gedrukt heeft en dat Marina daar voor niets wacht. Ze besluit de Wormholetraveler te gaan halen om samen met hem te proberen op de enige uitgaande vlucht van Jetairways te komen. We maken gebruik van het diplomaten laantje niemand die ons een strobreed in de weg legt. Bij het kantoor heeft Marina de enige persoon te pakken gekregen die onze tickets kan wijzigen en gezamenlijk lopen we met deze vrouw naar de ticketbalie waar inmiddels grote rijen zijn aangegroeid met ongeduldige reizigers die nog van niets weten.
Marina gaat samen met de vrouw achter de balie om de tickets te wijzigen en dan breekt het pandemonium los. Er wordt gecommuniceerd dat alle vluchten voor vandaag zijn gecanceld en dat je je moet melden bij de balie voor hotelovernachting en het retour krijgen van je bagage.
In 30 jaar reizen heeft de traveler wat er nu gebeurt nog nooit meegemaakt; de boze menigte bedenkt zich niet en bestormt de incheckbalies en loopt over de weegschalen heen en probeert op de computers zelf tickets aan te maken. Daarnaast zijn er die de reeds ingecheckte koffers weer uit de bagage ruimte willen halen, kortom totale anarchie. In deze kolkende menigte waakt Marina als een hen over haar kuiken en zorgde ervoor dat de baliemedewerkster inderdaad onze tickets aanpast. Het is de Traveler nog steeds onduidelijk wat Marina haar beloofd heeft want er worden zelfs twee reeds geboekte en bezette stoelen omgezet zodat de Wormholetraveler en Marina aan boord kunnen gaan. In de chaos word ons te verstaan gegeven dat we nog drie minuten hebben om aan boord te komen. Onze zorg over de bagage werd weggewuifd, dat zou goed komen, we krijgen nog snel bagage tags in de handen gedrukt als bewijs. En op een holletje via het diplomatenlaantje komen we bij de security check waar we gehaast door heen lopen. Alleen een overijverige ambtenaar meent een stempeltje op ons ticket te missen (wat natuurlijk klopt want we hebben een nieuwe maar zijn zonder immigratie check via het diplomatenlaantje doorgelopen). Onder begeleiding zetten we het op een holletje naar de immigratie ambtenaar die na hevig aandringen en veel gevloek van de Traveler & co het bewuste stempeltje zet. Daarna weer op een holletje terug om nog net aan de buitenkant hangend van de bus naar het vliegtuig te gaan. Volledig buiten adem naar onze plek in het vliegtuig gelopen waar natuurlijk twee niets vermoedende mede reizigers onze plek bezetten. De stewardess sommeert deze reizigers op te staan en zij worden zover de Traveler het kon overzien van boord gehaald. Tja de een z’n dood is de ander z’n brood. Nauwelijks plaats genomen vertrekt het vliegtuig richting Mumbai.
Op Mumbai aangekomen word het ons duidelijk dat we de laatste connectie met Goa van die dag gemist hebben en we ons voor een nachtje Mumbai airport moeten opmaken.
Natuurlijk waren onze koffers niet gearriveerd op Mumbai en moeten we een claim in dienen. Deze eerste kennismaking met de Indiase bureaucratie en cultuur was zeer verhelderend. We kregen 4000 Rupi ( ongeveer 60 euro) om in ieder geval de eerste 72 uur te overbruggen qua kleding en schoeisel.
En helaas onweer is een act of God dus hotelaccommodatie wordt niet vergoed en moeten we maar zelf regelen. We krijgen de verzekering dat onze koffers binnen 72 uur zullen arriveren. Na hevige discussies en het laten opdraven van de supervisor van de supervisor komen we tot de conclusie dat we ons kwartier moeten maken op Mumbai domestic airport en de volgende ochtend met de eerste vlucht van 05:30 richting Goa te gaan. Na een transfer per bus komen we op Mumbai Domestic Apt aan, gelukkig is er goede Wifi op Mumbai domestic airport en zijn er rustige donkere plekken met stoelen waar we om de beurt kunnen slapen.
De traveler heeft inmiddels het hotel geïnformeerd dat we vertraagd zijn en verzoekt de transfer aan te passen. De manager van Resort Coquieral in Condolim Goa bevestigd dat de chauffeur met een bordje met de travelers naam erop klaar zal staan. Na een doorwaakt nachtje boarden we het vliegtuig en arriveren mooi op tijd op Goa.
We proberen nog even bij lost & found of onze bagage inmiddels is gearriveerd, maar helaas nul op rekest. De manager van het hotel heeft inmiddels contact met ons gehad en heeft aangegeven dat de chauffeur buiten staat te wachten. Dus na 10 minuten oponthoud lopen we de vertrekhal uit en zien de chauffeur staan met ons bordje.
We lopen met de chauffeur en z’n maatje mee en nemen plaats in de auto. Ons valt onmiddellijk op dat Goa erg groen is en wel een beetje op Costa Rica lijkt. Na een paar minuten zegt Marina dat we verkeerd gaan, het lijkt alsof de taxi richting Panjim gaat terwijl we naar Condolim moeten……. De traveler die google maps heeft bestudeerd probeert M te kalmeren want we moeten door Panjim heen om naar Condolim te rijden. Toch vraagt de Traveler aan de chauffeur en diens bijrijder ter confirmatie dat we naar Condolim gebracht worden, waarop de chauffeur ontkennend antwoord en aangeeft dat we naar het hotel in Panjim gebracht worden. De traveler noemt de naam van het hotel en refereert aan de manager die deze ochtend contact met hen heeft gehad; het leidt alleen maar tot grotere vraagtekens en plotsklaps voelen we ons absoluut niet meer op het gemak ! De traveler besluit de manager te bellen, deze vraagt waar we zijn want de chauffeur staat nog steeds te wachten, wij bezweren dat we reeds in de taxi zitten en dat we opgepikt zijn door een taxi die onze naam op het bordje had. Op dat moment vraagt de bijrijder of hij het paspoort van ons even mag inzien om de namen te checken. De traveler vertelt dat aan de manager die zeer stellig aangeeft niet het paspoort af te geven om dat het een hijack kan zijn….. dan is de traveler er klaar mee en verordonneert de taxi aan de kant te gaan staan en dwingt de bijrijder contact te zoeken met de manager van het hotel. Het blijkt een groot misverstand te zijn. Onze reisorganisatie VNC heeft klaarblijkelijk een optie op een hotel en de bijbehorende transfer nooit gecanceld ondanks dat de traveler & Marina op eigen gelegenheid een hotel en bijbehorende transfer geregeld hebben. Er stonden dus twee taxi’s met onze naam op het bordje te wachten.
Er wordt besloten dat de taxi waarin wij zitten linksomkeert maakt en halverwege de andere taxi ontmoet waarna wij zullen overstappen. De opluchting is groot zowel aan de chauffeur en bijrijder kant als aan de Wormholetraveler kant. We stoppen bij een rotonde waar we voor de politiepost parkeren en wachten geduldig op de andere taxi.
Dit kan er ook nog wel bij, ons karma over de afgelopen 24 uur was toch al niet best. Uiteindelijk stappen we in onze ander taxi die ons in een half uur bij ons nieuwe guesthouse afzet. Het is een klein paradijsje en de manager verwelkomt als ware we zijn zoekgeraakte kinderen. we krijgen een heerlijk drankje en worden geïnviteerd voor het ontbijt.
Niet snel daarna meld Laurence zich met in haar kielzog Alden, we zijn snel onze perikelen vergeten en maken plannen voor de dag. Laurence heeft badkleding, slippers en t-shirts gekocht. Vooral de indiase jumpsuit van Marina is zeer modieus en de zwembroek met doodskoppen voor de Traveler mag er ook zijn.
We besluiten de omgeving te gaan verkennen, Laurence heeft een voiture tot haar beschikking waarmee we gezellig kunnen rond tuffen. Jammer dat na een paar kilometer plotsklaps blijkt dat van deze huurauto de achteruit het niet meer doet, geen probleem de auto wordt in de berm gezet midden in de stad en we stappen over op een taxi die ons naar een strandje brengt en dito lunchplek. We beginnen al echte Aziaten te worden, het doet ons niks meer dat eea in de soep draait, dan organiseren we het toch op een andere manier.
Op het strand kopen we een fles koud water en daarmee hebben we ook het recht om 4 bedjes bezet te houden en een parasol. Binnen de kortste keren hebben we een aantal snuisterij verkoopsters aan ons bedje staan en is Marina in haar heuse indiase zwemjurk, grote vriendinnen met ze omdat ze na zwaar onderhandelen diverse kettingen koopt en belooft morgen nog meer te kopen (Maybe !). Na een heerlijk dagje blijkt Goa een mooi stukje India te zijn met chaotisch toeterend verkeer maar met rustige stranden met, tot genoegen van Marina, hoge golven en, tot genoegen van de traveler, heerlijk warm (29 graden) zeewater.
We sluiten af in Thalassa een heerlijk restaurant gelegen in Vagator op een cliff met een prachtige sunset.
Na een spannend nachtelijk ritje terug luisteren we nog even vanaf ons balkon naar de geluiden van de nacht. De eerste kennismaking met Goa valt niet tegen.
