Voordat we ons vandaag verplaatsen naar Cienfuego, een ongeveer twee uur durende reis langs de kust, maken we nog even wat opnamen van parafernalia van baardmans; het schijnt dat hij in 1961 tijdens de varkensbaai crisis vanuit Playa Larga met een tank een Amerikaanse kruiser uit de zee geknald heeft. Het apparaat staat er nog dus vooruit vereeuwigen maar.
Daarna vervolgen wij onze weg,
onderweg stoppen we in Playa Giron wat volgens de boekjes het mooiste strand moet zijn.
Na aankomst bij Playa Giron blijkt dat het aanwezige hotel zo’n beetje het enige centrum van betekenis is en dat de bevolking van Giron verder in een soort verlaten bungalowpark woont in half vergane huizen.
We besluiten ons heil verderop te zoeken en belanden na wat omzwervingen op Playa Coco waar de locals tussen de bomen kampementen hebben opgezet met bbq’s, babybedjes, campingstoelen en tafels. Verder hebben ze eten en vooral veel drank laten aanrukken. De paarden staan lekker te knabbelen in de schaduw met de karren waarop al het spul is aangevoerd.
De traveler en zijn gezelschap strijken neer onder een schaduwrijke boom vlakbij een, door een koraalbank beschutte lagune, waar de cubaanse kinderen, jong en oud, heerlijk spelen.
We worden nieuwsgierig bekeken door, zowel volwassenen als kinderen, vooral als we met onze ruimtemaskers proberen voorbij het rif te snorkelen.
Ondanks waarschuwingen van de traveler worden de onderzoekende reisleden over het rif gegooid door de golven, gelukkig blijft de schade beperkt tot een enkele koraal schaaf en een prik van de aanwezige zeeegels. Dan onder luid applaus worden de vissers binnengehaald die sinds deze ochtend 06:00 aan het vissen waren. Ze hebben een marlijn gevangen van 40 kg,na een gevecht van een uur. Natuurlijk delen wij in de feestvreugde.
Het beest wordt vakkundig gevild, we krijgen de spies als trofee en natuurlijk moeten we mee eten en drinken.
Als voorgerecht krijgen we varkenssoep, die is heerlijk.
Daarna krijgen we een bord met moten geroosterde Marlijn, waarvan de smaak hemels is. Met glazen rum wordt alles weggespoeld.
We geven Delfts blauwe klompjes en een opblaas bal voor de kinderen waar ze erg blij mee zijn. Op de bal staat de wereldatlas en als we aangeven waar Nederland en Cuba liggen zijn ze diep onder de indruk.
Met gebaren en het spaans op reis woordenboek en wat zelf gemaakte rum weten we aardig te converseren met de familie en het is erg gezellig. Als we uiteindelijk ons kampement opbreken worden we uitgezwaaid door de hele familie.
Verder gaat de reis richting Cienfuego, inmiddels is het watertekort in de coche opgelopen en zijn we genoodzaakt frisdrank met MN’s te kopen ipv cuc’s. Scheelt een stuk in de prijs.
Onderweg zien we een bijzonder fenomeen, de boeren storten het graan op de weg om het te laten drogen, dorsen en uiteindelijk op te vegen. Kilometers lang strekt het zich uit, eerst dacht de traveler dat het verloren was maar nee het gebeurd met opzet.
Uiteindelijk arriveren we in Cienfuegos en het lot is ons gunstig gezind; we hebben een privebar en een zwembad met heerlijk verkoelend water.
We hebben weer een top casa getroffen en installeren ons snel. Na wat cocktails en onderdompelingen, wordt een eerste verkenning in Cienfuego gedaan.
Cienfuego heeft een Frans karakter doordat er ten tijde van de suikerplantages kolonisten uit Bordeaux en New Orleans zich vestigde en Franse herenhuizen neerzette. Cienfuego wordt dan ook wel het Parijs van Cuba genoemd.
Na een prima diner lopen we we terug naar de casa via de boulevard alwaar weer van alles te aanschouwen is. Bij het locale tankstation is het immens druk want het schijnt dat zij voorraden waterven frisdrank hebben, dus iedereen meld zich om wat te kopen.
Bij de casa aangekomen blijken er ook andere gasten gearriveerd te zijn, een Russische bankier uit London samen met haar Marrokaanse vriend, een designer van Nike die via taxi door het land trekken. Het blijft nog lang onrustig in de casa.
