Wilpattu National Park, een close encounter met enge beestjes

Na Mount Lavinia verlaten te hebben rijden we in 4 uur naar Wilpattu National Park waar we twee nachten zullen verblijven.

Terwijl we in noordelijke richting rijden veranderd het landschap, we zien meer rijstvelden, kokosnoten plantages en cashewnoten plantages.

Onderweg kopen we wat locale chipjes en limonades in een locale supermarkt voor een acceptabel aantal roepies. Bij een stop wordt er nog geklommen in de palmbomen.

We genieten van het landschap en het verkeer, de Srilankees rijdt volgens het principe go with de flow en dat houdt in dat er soms drie voertuigen tegelijk op je afkomen.

Tot nu toe gaat het goed en Marcus heeft alles in de smiezen. We zijn nu in olifantengebied en dat betekent dat deze grijze lomperds zo maar uit het bos de weg op kunnen stappen, hetgeen met borden duidelijk gemaakt wordt.

Na een uur of vier komen we in de buurt van Wilpattu en besluiten te gaan lunchen. Marcus zorgt er voor dat we iedere keer veilig eten ondanks dat we aangeven graag lokaal te eten. Dit keer zitten we in een mooi glazen pand waar volgens de Traveler alle toeristen die naar het nationaal park gaan komen eten.

Na het eten, rijst en curry, mogen we nog even in de tuin aan bird-spotting doen en we “vangen” er voldoende.

Uiteindelijk komen we aan in het kamp waar we worden verwelkomd met een welkomstdrankje en onze instructies ontvangen;

Geen eten in de tent bewaren want dat trekt apen en eekhoorns aan, niet schrikken van luide knallen want dat zijn de olifant verdrijf mechanismen, ‘s ochtends vroeg op om olifanten en luipaarden te gaan spotten, om 18:00 thee in de receptie tent en om 19:30 klaar om te dineren. Smeer deet 50% en draag een lange broek en een overhemd met lange mouwen. Dan gebeurt het; de insecten wereld komt tot leven en de Traveler en zijn gezelschap worden geattaqueerd door duizenden vliegjes, torretjes, mugjes die vliegend het op het gezelschap gemunt hebben. Over de grond komen daar nog eens duizendpoten, teken, bloedzuigers en jawel schorpioenen bij.

Kortom een echt feest als je van insecten houdt. De dames in het gezelschap gruwen bij iedere close encounter en spuiten met deet dat het een lieve lust is. De tent is van alle gemakken voorzien en de Traveler is er van overtuigd dat het echte “Livingstone” gevoel wel komt bovendrijven.

Na een late tea, waar we begeleid door vuur vliegjes, kennis maken met de andere bewoners, vertrekken we richting diner in de openlucht onder de sterren.

Het diner is top, met lakeien voorzien van petzels, zodat ze de soep niet in de schoot gooien. En erg handig voor het verwijderen van ongenode gasten die onder luid gegil van de aanwezige dames vaarwel worden gezwaaid.

Ter afsluiting wordt er een nachttour gemaakt waar we slapende slangen, vogels en zeer wakkere kikkers en spinnen aantreffen.

Onze gids die overigens gewoon op z’n flip flops door het bos kuiert, spot van alles en het gezelschap hangt aan zijn lippen. Al met een mooi begin van onze forest tour die de volgende ochtend om 05:30 u voortgezet wordt.

Om 05:15 u stapt de Traveler uit bed en hijst zich in z’n kleren. In het duister spoedt hij zich tezamen met zn reisgenoten naar de receptie tent alwaar koffie en thee geserveerd wordt en een ontbijtdoos wordt uitgereikt. Daarna vertrekken we per safari-jeep richting de parkingang en gaat het avontuur beginnen. Onze chauffeur die niet alleen er voor moet zorgen, dat de jeep zonder al te veel hotsen knotsen, over de weg gaat, functioneert daarnaast ook als spotter. Het is ongelofelijk wat hij allemaal ziet in de dichte begroeing langs het pad.

Uiteindelijk arriveren we bij een plek waar het ontbijt genuttigd wordt, het is aan de rand van een meer waar krokodillen rond zwemmen en vele watervogels te spotten zijn. Ook herten, apen en zwijnen komen er drinken en de buffels nemen er een dip. Soms tref je hier ook olifanten aan maar dat is een zeldzaamheid. Ondanks de aanwezigheid van veel prooi zal het luipaard zich niet al te veel laten zien hier.

Terwijl de Traveler zijn Roti verorberd hoort hij in de verte een luipaard roepen en na overleg met onze spotter besluiten we na een klein rondje langs een villus, een honderdduizend jaar oud meer, in de richting van de luipaard te gaan. Daar spotten we een everzwijn die lekker aan het scharrelen is, en schieten mooie plaatjes van een gespleten bek ooievaar en wat aalscholvers in een dood bosje

Het gezelschap is in opperste staat van alertheid want een luipaard spotten is een zeldzaamheid. Je kan zien dat de concentratie 100% is want het gezelschap spot een krokodil in een modderpoel terwijl deze een vis verorberd,

hetgeen de spotter niet gezien had….dan gebeurt het bijna onmogelijke; we rijden een weggetje in en de vogels en apen slaan alarmkreten en daar verschijnt een jonge luipaard die ons aankijkt op een paar meter afstand.

Een duidelijk Kodak momentje……… daarna verdwijnt hij in de struiken maar onze gids geeft zich niet zo maar gewonnen. Hij rijdt de jeep naar achteren en rijdt een paar honderd meter een weg naar rechts in en gaat daar wachten. Opnieuw hebben we geluk de luipaard komt met hoge snelheid het bos uitrennen en tracht een haas te verschalken.

Dan verdwijnt het opnieuw in het bos, de Traveler en zijn gezelschap hebben iets unieks meegemaakt. Na deze mooie close encounter rijden we weer richting uitgang en zien nog vele beesten, waarbij de zwartkop makaken en een jakhals echtpaar de eruit springen. Alhoewel de roodkop parkiet in het boomholletje er ook mag zijn……

Voldaan komen we weer terug in het kamp waar we de foto’s van onze hoffotograaf Yannick bewonderen en na een kleine lunch de middag in relatieve rust doorbrengen.

Tijdens de avond thee delen we de ervaringen met andere kampeerders. Niet iedereen was even gelukkig, sommigen hebben zeer weinig gezien, enkele een lippenbeer maar de luipaard brengt toch echt iedereen in beroering. Na de thee gaat het gezelschap aan tafel voor het diner onder een prachtig heldere sterrenhemel, gezeten onder een reusachtige partytent, laten we het ons goed smaken. In de verte hoor je dat vuurwerk afgeschoten wordt om Olifanten te verjagen uit een van de nabijgelegen dorpjes, ze zijn er dus wel…… we maken kennis met de zojuist gearriveerde general manager van de camp site die ons geruststelt dat als het noodweer wordt vannacht, hij een back-up plan heeft. Gezeten onder de heldere sterrenhemel heeft het iets bizars dat het misschien wel noodweer kan worden maar dat is normaal tijdens de conversie richting de Noord-Oost Moesson.