Vandaag vertrekken we naar Mannar Island richting het Noorden van Sri Lanka. Na een sunrise door het gaas van de klamboe en de tent,
pakken we in en hebben een early breakfast.
Uitgezwaaid door de uber vriendelijke staf laten we Wilpattu achter ons, ook nu veranderd het landschap weer en Marcus trapt iedere keer op de rem bij het spotten van een bezienswaardigheid, een verdwaalde splitted beak stork, whistling duck, white heron ….voor het minste geringste wordt er gestopt.
Na een pitsstop waar het reisgezelschap de ochtendkoffie kan lozen en we een vernuftig afweersysteem tegen olifanten mogen bewonderen, rijden we op een van gedeeltelijk asfalt voorziene weg als we plotseling een noodstop maken.
Markus heeft een sterschildpad gespot die midden op de weg in een soort catharsis zijn noodlot afwacht. We hebben het op een paar mm gemist en Marcus tilt het op voor de camera , het is zo klein, dat je je niet kan voorstellen dat dat beest wel 50 kgs zwaar en zo groot als een koffer kan worden. Bij het optillen zorgt Marcus ervoor dat het hoofd naar hem toegericht is om te voorkomen dat het beest hem onder piest. De sterschildpad heeft namelijk als afweermechanisme het afscheiden van een stinkende urine a la het stinkdier.
En voort gaat de rit richting Mannar, het aantal koeien op de weg en het aantal gaten in de weg neemt exponentieel toe, gelukkig heeft onze driver ze allemaal in de smiezen en weet zware schade te voorkomen.
Uiteindelijk komen we in Mannar aan, na decennia geïsoleerd te zijn geweest door de burgeroorlog tussen de Tamil tijgers en het regeringsleger is dit gebied weer aan het herstellen van de gevolgen van de oorlog en worden toeristen gelokt met wervende teksten en nieuw aangelegde resorts. Het Palmyrah house waar wij ons intrek in nemen valt in de categorie brand new en en net open. We worden ontvangen bij de entree door de general manager en de volledige staf. Het ziet er zeer luxe uit en dat is het ook ! De badkamer van de Traveler is er een van de buiten categorie en ook de kamer mag er wezen.
We krijgen een lunch voorgeschoteld die er mag wezen.
Na een douche en goede scheerbeurt is de Traveler weer toonbaar. We gaan het dorp Talaimannar bezoeken alwaar we de vuurtoren, de pier en de vissers gaan bezoeken. De weg er naar toe is best wel deprimerend; de gevolgen van de burgeroorlog zijn nog steeds zichtbaar; er is veel schade aan gebouwen, het treinspoor is recent hersteld, de resten liggen nog steeds in de berm en veel palmen zijn door beschietingen vernietigd.
De weg zelf is in deplorabele staat en wordt mede gebruikt door koeien, ezels, wandelaars, fietsers en auto’s.
Bij daglicht gaat het nog wel maar in het duister wordt het een ramp. Mannar Island is via een dijk met het vasteland verbonden, lang was het een afgelegen gebied want in de jaren 90 was de brug opgeblazen en pas recent in 2010 werd een nieuwe verbinding gemaakt. De angst voor aanvallen door terroristen zoals de Srilankanen het noemen zit er nog steeds in en de marine basis is dan ook in opperste staat van paraatheid. We mogen wel een kijkje nemen bij de pier die gerenoveerd dient te worden en ook de vuurtoren heeft zijn beste tijd gehad.
De afstand tot zuid india is maar 23 km en Adam’s bridge is zichtbaar, deze groep zandbanken strekt zich uit tot India; 8 zijn er van Sri Lanka en 8 van India. In het heldendicht Ramayana werd deze provisorische brug aangelegd door de aapgod Hanuman zodat hij de zee kon oversteken tussen India en Sri Lanka. Helaas kunnen we er niet heen varen na een ongeluk waarbij toeristen gewond zijn geraakt mogen de vissers geen toeristen meer meenemen.
We nemen een kijkje bij de vissers die net weer terug zijn uit zee en die met verbazing kijken naar de zeldzame blanke toeristen die hun bezoeken. Natuurlijk raakt Marina aan de praat in een winkel en heeft contact met een klein jongetje wat naar haar zwaait. De vader die gedroogde vis in allerlei maten en soorten verkoopt laat haar trots de winkel zien.
Daarna lopen we door naar het strand waar de visser bezig zijn de netten schoon te maken en de catch of the day te verkopen. Ondanks het verzoek om het strand schoon te houden is dat niet geheel gelukt..
Een paar vissers willen graag met Marina op de foto
Een ander laat Thomas vissen met een lijn; helaas verspeeld deze een vis zodat de visser wat langer moet wachten op zijn avondmaal.
Ondertussen is Marina uitgenodigd door de winkeleigenaar on het huis te bekijken, ze slapen in een grote ruimte en de vrouwen hebben een aparte verkleed-ruimte, het zijn moslims namelijk. Er worden beleefdheden uitgewisseld en ook bij degene die alle gevangen vis droogt worden we uitgenodigd om een kijkje te nemen.
Je voelt echt dat de mensen blij zijn met de oprechte aandacht en ze laten dat echt merken. De Wormholetraveler verbaasd zich over het feit dat ondanks alle ellende de mensen zo positief zijn en hij geen bedelaars is tegen gekomen.
De duisternis valt in en het begint te regenen, deze combinatie is als je de weg op gaat levensgevaarlijk want alles gaat onverlicht over straat welke ook nog eens in een deplorabele staat verkeerd. Marcus wordt geassisteerd door de Traveler en Marina die hem waarschuwen voor koeien, ezels, voetgangers en fietsers.
Gelukkig arriveren we zonder ongelukken bij het resort, waar we ons klaarmaken voor het diner.
Inmiddels is het gaan stortregenen en dat heeft de kikkers geactiveerd. Die zijn in paarmodus en kwaken in verschillende toonhoogten naar elkaar, horen zien vergaat. Pas als de regen, stopt stopt ook het geluid.
Het diner is van grote klasse en we genieten van de gerechten. Wel vinden we het vreemd dat er maar twee flessen wijn in voorraad zijn: een rode en een zoete witte Alsof men niet op gasten gerekend had…….
Daarna gaan we slapen want de volgende dag gaan we een kijkje nemen bij het vogel reservaat en hopen wat mooie vogels te spotten.
Om 07:30 rijden we weg richting bird sanctuary voorzien van een ontbijt pakket en koffie in glazen bekers wat Marina met de GM geregeld had want eigelijk was er geen coffee to go. Het bird sancuary blijkt deels stortplaats te zijn en de vogels zitten op veilige afstand.
Wel zien we allerlei vreemde vogels op de fiets..
We komen wat anonieme graven tegen in de duinen en proberen het strand te bereiken, echter we worden door een natuurlijke barrière, zijnde water, gekeerd.
We zien niet alleen vogels maar ook bijzondere insecten zoals deze rode fluwelen tor.
En wilde komkommer
We besluiten om om te rijden en in het vissersdorp ons ontbijt pakketje te nuttigen.
We vinden een soort van schaduw hut waar we kunnen picknicken.
Na het ontbijt spoeden we ons naar de vissers die net terug keren van het vissen. Zij scheuren met hun boten het strand op wat een spectaculair gezicht is. Er wordt van alles gevangen, geep, krab, zwaardvis en barracuda.
Die worden opengesneden en een week te drogen gelegd. Daarna is het zeker een jaar te bewaren. Ook hier loopt een chef katapult rond die de visrovers moet verjagen.
Marina heeft inmiddels met het hoofd van de visserij gesproken en weet dat de inkomsten ok zijn: 200 Rupi per kilo.
Ook hier is er weer van alles te zien en te fotograferen, zoals het Tuk Tuk tankstation en een zelf ontworpen drooginstallatie
De hitte neemt toe, het is een zonnige dag en Marcus neemt ons mee naar een 2000 jaar oude Baobab boom die de arabieren geïntroduceerd zouden hebben. Zij namen bladeren van de Baobab mee als medicijn voor de paarden en dat heeft er voor gezorgd dat een van de zaden toentertijd deze boom heeft doen ontspruiten.
Daarna bezoeken we het Portugese Fort wat door de Nederlanders is versterkt en wat als bruggenhoofd diende voor de Nederlanders in die tijd.
Na daar rondgelopen te hebben en door de schooldrop-outs aangegaapt te zijn, keren we terug naar het resort waar we een spectaculaire lunch genieten.
De middag brengen we door in de infinity pool en aanschouwen het spectaculaire avondrood.
Morgen vertrekken we richting Jaffna dus we breken ons kampement in Mannar op
Wederom spectaculair ! Benieuwd naar de volgende etappe 🙃
Wat een geweldig verslag weer!