We hebben een lange tocht voor de boeg richting Anuradhapura, 4 uur zijn we onderweg over een route die tot 2008 oorlogsgebied was en waar we de stille getuigen nog steeds van zien ; de Mijnopruimingsdienst van de Unesco die nog steeds gebieden met mijnen aan het veiligstellen is.
Een oorlogsmonument ter herdenking aan de burgeroorlog
Een monument waar een heldendaad, het voorkomen van een aanslag met een gepantserde dragline door een soldaat die met verlies van eigen leven de aanslagpleger heeft gedood.
Een opgeblazen watertoren
Een granaat die in een muur zit en als monument wordt onderhouden
Eindelijk komen we aan in Anuradhapura, we verkleden ons snel, lunchen wat en gaan onderweg. Deze middag verkennen we een deel van de culturele driehoek van Sri Lanka. Het gebied is 40 km2 groot. Anuradhapura gesticht in de 4e eeuw en vernietigd in de 9 eeuw waarna Polonnaruwa de macht kreeg. We beginnen met het bekijken van Polonnaruwa. De stad was het middelpunt van het Singalese koninkrijk dat in de 1077 gesticht werd door koning Vijayabahu 1 nadat hij de cholaveroveraars had verjaagd. Zijn opvolger, koning Parakramabahu I, bracht Polonnaruwa in de 12 e eeuw naar een bloeiperiode. Hij zorgde onder andere ervoor dat de ‘zee van Pakrama’ gebouwd werd, een klooster waar in hoogtij dagen 5000 monniken verbleven. Na het overlijden van de koning werd de stad verlaten waarna de jungle het gebied overnam. Pas in de 20e eeuw werd het herondekt en werd het opgegraven en gerestaureerd. Uiteindelijk in 1982 werd het op de werelderfgoed lijst van de unesco gezet.
Als eerste treffen we de Jetavanaramadagoba aan, deze was bij de bouw in de 13e eeuw meer dan 100 m hoog. In die tijd was de dagoba het op twee na hoogste gebouw ter wereld, na de piramiden van Egypte.
Kuttam Poka, worden ook wel de tweelingbassins genoemd werden gebruikt voor rituele baden. Eea werd in 8e eeuw aangelegd.
De Abhayagiridagoba, uit 88 voor Christus had een oorspronkelijkehoogte van 115 m maar de punt verloren ging was hij nog maar 70 m hoog.
De Samadhiboedha, een prachtig voorbeeld van Singalese beeldhouwkunst. Het komt uit de 4e eeuw en toont Boedha in de meditatie pose
Daarna rijden we naar de Mahapalirefter een soort kantine waar de 5000 monniken hun rijst en curry konden nuttigen.
Uiteindelijk komen we bij Mahasena’s paleis aan waar weinig van over is maar waar dan wel de mooiste maansteen ligt, gedateerd 8e eeuw na Christus. Het heeft vijf cirkels die de reis beschrijven die iemand moet afleggen om nirvana te bereiken.
We staan er net te kijken als Laurence een vriend uit Brisbane ontdekt die ze drie jaar niet heeft gezien. Ze sprint op hem af en hij valt bijna flauw van verbazing;
Marcus onze gids laat zich niet uit het lood slaan en gaat gewoon door met uitleggen wat we hier zien, terwijl een deel van het reisgezelschap kennis maakt met deze onverwachte gast. Na een tijdje met elkaar gesproken te hebben splitsen de wegen van beiden zich weer en gaan we verder naar de Ruwanwelisiyadagoba een imposante dagoba die 55 m. hoog is en door een muur omgeven wordt met een fries van olifanten.
Bij entree branden we wierookstokjes en hebben we een moment van reflectie….
Er is van alles te zien hier, van een liggende Budha en de koningen van Sri Lanka
tot een ceremonie
Versieringen van linten om de dagoba
Tot en met offerandes gedaan door gelovigen
Daarna gaan we door naar de oudste bo-boom ter wereld de Tree Sri Maha Bodi 2305 jaar oud, gegroeid uit een stekje uit de 3e eeuw voor Christus wat uit India was meegebracht door prinses Sanghamitta. Gelukkig is er een gescheiden ingang voor mannen vrouwen, waarbij de mannen ingang natuurlijk fluide is…
Met de mooie ondergaande zon vereeuwigen een paar mooie beelden.
In het donker lopen we terug en schieten van de witte dagoba nog een paar mooie plaatjes.
We gaan vroeg naar bed want we willen de sunrise meemaken in Mihinthale
