Een slapende olifant en de spinazie sauna; van hoogtepunt naar hoogtepunt

Opnieuw een vroegertje deze vakantie om tien voor vijf ‘s ochtends gaat de wekker want we vertrekken om kwart over vijf richting van Parakrama Samudraya, een water basin van veertig vierkante km waar we met een locale vissers familie een vogeleiland gaan bezoeken. De weg er naar toe is een gevaarlijke want het doorkruist de olifanten-corridor en er is grote kans op een close encounter of the third kind met olifanten. We zijn nog tien minuten onderweg of we moeten vol in de ankers want er loopt een olifant op de weg.

Na een hoop getoeter verdwijnt de gigant in de bosjes opzoek naar vers gras en groenten.

We arriveren stipt op tijd en de vissers familie staat ons op te wachten en brengt ons naar de catamaran. De Traveler had even gedacht dat hij in een luxe boot vervoerd zou worden; niets is minder waar. Er wordt gevaren in een soort uitgeholde boomstam met zij drijver, iedere verkeerde beweging kan fataal zijn. We stappen in, voorzien van proviand en gear zoals verrekijkers, fototoestellen en vliegennetjes.

Het is perfect weer geen wind en bluebird sky.

We peddelen rustig het meer op en als we de natuurlijke haven uitvaren ontwaren we een grazende olifant op een landtong, het is een grappig gezicht het beest rustig tussen de aanwezige koeien te zien grazen.

Voort gaat het richting vogeleiland waar aalscholvers, pelikanen en witte reigers en roerdompen aan het nestelen zijn. We varen rustig om het eiland heen en ondanks onze voorzichtigheid stijgt het hele boeltje op en maakt een paar verkennende vluchten om daarna weer op de nesten terug te keren.

We landen op het eiland aan de zijde waar niet genesteld wordt en slaan daar ons kampement op alwaar we ons ontbijt gaan nuttigen. De koffie wordt in uitgeholde kokosnoten geserveerd en samen met het ontbijt to go smaakt het voortreffelijk.

De Traveller verkent het eiland en ontdekt dat olifanten ook dit eiland bezoeken gezien de aanwezige olifantendrollen. Verbazingwekkend gezien de steile stukken die overwonnen moeten worden. Na een tijdje besluiten we om te gaan en we embarkeren onze vaartuigen weer. Dan zien we iets bijzonders wat je niet zo vaak ziet in de natuur aangezien een olifant maar 2 uur slaapt; de olifant op de landtong is gaan slapen en ligt voor Pampus. We varen er stilletjes heen om het beest niet te alarmeren en kunnen het tot op een paar meter naderen. Een duidelijk kodak momentje !

Uiteindelijk keren we weer terug richting busje en gaan op weg naar Sigiriya Rock. Sigiriya betekent leeuw in het Singalees dus we zijn op weg naar de leeuwen rots.

De rots ziet er uit als de kop van een leeuw en de legende zegt dat hier een koningsdrama heeft plaats gevonden, de zoon van Dhatusena vermoorde zijn vader om diens troon over te nemen en uit angst voor wraak van zijn halfbroer besloot een onneembare citadel te bouwen. Het Alakamanda oftewel kasteel in de lucht torent 200 meter boven de omgeving uit en via een ingenieus trappenstelsel weten we de citadel te bereiken.

En route aanschouwen we de beroemde fresco’s van Sirigiya die te zien zijn in een overdekte gang van de de rots. Het zijn verrassend goed bewaarde afbeeldingen van asparas (hemelse nimfen) met hun bedienden. In de optiek van de Traveler zagen de dames er goed uit voor hun leeftijd.

De laatste 50 meter gaan via een stalen trap die er niet bijster solide uitziet en de leden van het reisgezelschap die last hebben van vertigo hebben het zwaar. Gelukkig komen we heelhuids aan op de top in de Alkamanda en hebben een prachtig uitzicht over de vallei. Opnieuw zijn de selfies, snapchats en boemerangs niet van de lucht.

Dat het bezoeken niet geheel zonder risico is bewijzen de onderstaande borden. Deze killerbees vallen zonder medelij aan. Gelukkig kon de Traveler zijn mond dicht houden en waren de F16 bijen toevallig op een andere plek aan het vervelen.

Na het aanschouwen en bewonderen van al dit schoons dalen we weer af en en keren terug naar ons onderkomen The Other Corner. De namiddag is gereserveerd om te chillen aan het zwembad. De Traveler werkt weer aan zijn reiskronieken en zit rustig op de patio van zijn lodge als er tumult ontstaat in de eetzaal. Een slang is op jacht en doorkruist de eetzaal, de naturalist wordt er bijgehaald en determineert het als een ongevaarlijke boomslang. Het beest laveert behendig door de eetzaal en springt van plant naar pilaar.

Uiteindelijk verdwijnt het beest in een boom en keert de rust terug.

Om 18:00 uur verzamelen we bij de hangbrug want we gaan een massage sessie bij een lokale masseuse doen. Midden in de rimboe worden we afgeleverd en worden ontvangen door een klein leger aan masseurs en masseuses. We liggen twee aan twee op massage tafel; de Traveler en Marina, Laurence en Valeska en Yannick en Thomas. De Traveler ligt op een soort mahoniehouten slagerstafel met alleen een gordijn om zijn middel. Marina ligt op een soort van matras en is ook bedekt met een gordijn. We worden voorgesteld aan onze beknijpers, de Traveler krijgt een oude masseuse toegewezen die begint zijn gehele lichaam met olie te bedekken, hetgeen ook bij het overige reisgezelschap gebeurt, tot afgrijzen van de dames die hun haar opnieuw moeten gaan wassen. De masseuse begint met het mishandelen van de Traveler, hij krijgt flinke stompen te verwerken en verschillende malen wordt de Traveler tot een pakketje opgevouwen. De masseurs gaan tot op het randje en bij de jongens er over heen. Terwijl ze gemasseerd worden door twee jonge meiden wordt er aan hun gevraagd of ze ‘happy ending’ willen, daar zijn ze niet van gediend en maken dat kenbaar. Dan is plotseling de liefde over en worden ze in de spinazie sauna gezet. Ook de Traveler wordt na een ouderwets originele Sri Lankese behandeling de spinazie sauna in gestuurd. Je moet je voorstellen een soort lemen hut waar zo’n 50 kg ongewassen spinazie op een rooster gelegd is en waaronder een pan met water staat te pruttelen. Ongetwijfeld zeer heilzaam maar op het moment dat een gigantisch spinnenweb uit de 80 graden mist naar beneden daalt vluchten de aanwezigen onder het slaken van angstkreten uit de hut. Nog is de behandeling niet ten einde; een voor een worden we in een wafelijzer gelegd wat door stoom aangedreven wordt. De bedoeling is om het twee minuten uit te houden maar na dertig seconden smeekt de Traveler om bevrijdt te worden en daarmee te voorkomen dat hij rijp is voor Beverwijk. We kleden ons snel weer aan, rekenen af en sommeren Marcus ons weg te brengen richting The Other Corner. Wat een belevenis, de volgende keer houden we het bij een massage op het resort. We komen bij van de emoties en gaan na wat potjes kaarten en een goed diner naar bed.