Vandaag gaat de Wormhole Traveler op weg naar IJsland. Het gezelschap verplaatst zich vanuit Rotterdam met de intercity direct in 25 minuten naar Amsterdam. De Traveler maakt zich zorgen over het gewicht van de bagage die zeker met alle gear erbij gevaarlijk dicht tegen de gewichtslimiet aanschurkt. Na een vlotte incheck, waarbij de grondstewardess soepel omgaat met de gewichtsregels en een mooi verblijf in de lounge, vertrekken we redelijk op tijd naar Reykjavik.
We gaan landen op Keflavik wat op ongeveer 50 km ten zuidwesten van de hoofdstad Reykjavik ligt.
Keflavik is aan het begin van de 16e eeuw ontstaan. Een Engelse handelspost, ontwikkelde zich er door de gunstige ligging aan de noordkust tot een centrum van visserij. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bouwde het Amerikaanse leger er een vliegveld dat uitgroeide tot wat nu de luchthaven Keflavík is, de internationale luchthaven van IJsland. Een militaire NAVO-basis deelde faciliteiten met de luchthaven. In de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog speelde de militaire basis in Keflavík een belangrijke rol bij het in de gaten houden van scheepverkeer en onderzeebootverkeer van de Noorse Zee en Groenlandse Zee naar de Atlantische Oceaan. Sinds de ondergang van de Sovjet-Unie is het strategisch belang van de basis sterk verminderd. Per 1 oktober 2006 zijn de Amerikanen van IJsland vertrokken en is ook dit militaire deel van het vliegveld gesloten.
Keflavik is een druk vliegveld wat een massale stroom aan toeristen moet verwerken; naast toeristen die hun vakantie op IJsland vieren, zijn er ook reizigers die op dooreis zijn naar Amerika en Canada en vanuit Keflavik in een paar uurtjes naar hun Noord Amerikaanse bestemming vliegen.
Na de gebruikelijke routine; kronen tappen en de bagage collecteren (wat in een nieuw record gerealiseerd werd: binnen een minuut de bagage in handen) moest de auto opgehaald worden. De Traveler was niet de enige die een auto gehuurd had, er stond een rij van hier tot Tokio. Gelukkig was de Wormhole Traveler een graag geziene gast bij Hertz en mocht hij via de gouden klant-rij de 4wheel drive auto ophalen.
Na wat passen en meten waarbij de dames in het reisgezelschap, specialisten in Tetris, de bagage passend in de auto kregen, werd de reis richting ons eerste overnachting adres aanvaard.
Bestemming was het Geo hotel in Grindavik. Zoals gebruikelijk navigeert de Traveler via de app Galileo en ook nu bewijst deze app zijn waarde. Helaas heeft de Traveler de coordinaten van het hotel niet geheel correct ingetoetst en staat het gezelschap net buiten Grindavík langs een dirt road in de middle of nowhere vertwijfeld zich af te vragen waar het hotel is. Na wat omzwervingen, waarbij de traveler uiteindelijk een local op de weg weet aan te houden en in de juiste richting van het hotel wordt verwezen, wordt het hotel gevonden en kan er ingecheckt worden.
Aangezien er gelijk deze avond van de Bláa Lónið genoten gaat worden moet er van te voren gegeten worden. Op aanraden van de hotel staf wordt het fish house gereserveerd en het gezelschap vervoegd zich aldaar.
Heilbot en Kabeljauw vallen ons ten deel en het smaakt prima. Aangezien we ons om acht uur ‘s avonds bij de Blue Lagoon moeten melden vertrekken we snel na het diner om onze badspullen te halen.
The Blue Lagoon oftewel Bláa Lónið; “de blauwe lagune” is een geothermisch bad.
Het bad, of eigenlijk een kunstmatig meer, ligt in een oud met mossen begroeid lavaveld. Het water heeft een temperatuur van 39 graden Celsius en bevat ongeveer 2,5% zout. Het warme water is eigenlijk een bijproduct van de geothermische elektriciteitscentrale van Svartsengi. Het water is rijk aan mineralen, silicaten en blauwwieren die het een lichtblauwe, bijna opalescerende kleur geven.
Het bad is een van de grootste toeristische trekpleisters van IJsland. Je dient dan ook ver van te voren te reserveren. Deze toeristische trekpleister is als een geoliede machine georganiseerd.
Afhankelijk van het geboekte pakket ontvang je bij incheck een badjas, handdoek en slim bandje waarmee je in en uit kan checken en eventuele extra drankjes en algen-maskers kan afrekenen.
Tevens word je geinstrueerd over wat te doen voordat je het water mag betreden. Allereerst dien je je volledig ontkleed te douchen en je haar (indien aanwezig) volledig van conditioner te voorzien. Daarna kan je voorzien van de badkleding het heerlijk warme en mineraal rijke water in gaan alwaar het gezelschap op diverse distributie punten kleimaskers en gratis drank kan afhalen. De Traveler, die toch wel wat rimpeltjes heeft smeert zich in met klei dat het een lieve lust is, met de hoop een verjongingsproces op gang te brengen. Ook de rest van het gezelschap heeft zich voorzien van kleimasker en beweegt zich door de Blue Lagoon bijna onherkenbaar voort.
Na een drie heerlijke uren waarbij er met andere bezoekers op de foto gegaan wordt en ontspannen loom rond gedreven wordt komt er een eind aan deze verwenning.
Rond 23 u verlaten we de Blue Lagoon en worden we getrakteerd op een fantastische kleurenspel in de lucht; aangezien de zon niet ondergaat is het een verwarrende ervaring, de zon hoog aan de hemel en een biologische klok die zegt dat het 01:00 u nederlandse tijd is.
Terug in het Geo hotel nemen we nog een drankje uit de honesty bar en gaan daarna naar bed.
Helaas heeft Marina de conditioner niet goed aangebracht en heeft haar haar een transformatie ondergaan. Het lijkt alsof ze met een rotje haar haar heeft gekamd, ze zal voorlopig met ontembaar vulkanisch haar door het leven moeten gaan.
De verduisteringsgordijnen doen hun werk goed en al gauw is iedereen naar dromenland vertrokken.
Nou dat begint gelijk goed! Al een boel gedaan op deze eerste dag, ik hoopt dat nog goed komt met het haar van Marina, gelukkig maar dat jij geen haar meer hebt 🙃