Deze ochtend gaat de wekker vroeg want we worden om half zeven opgehaald door een taxi die ons naar het station van Surakarta brengt waar wij de trein naar Mojokerto nemen. Daar zal Rahmat onze chauffeur ons oppikken en door brengen naar het gebied waar de Bromo vulkaan is gelegen.
Zoals al eerder gezegd zijn er strenge veiligheidsmaatregelen op de stations, en het station van Surakarta is daarop geen uitzondering. De Wormholetraveler heeft reeds de reserveringspapieren op zak bij aankomst op het station , echter deze geven nog geen recht op toegang tot de trein. Eerst dient de reservering gevalideerd te worden en dan kan tot het printen van de boardingkaarten overgegaan worden. Je zou denken dat dat een ellenlang proces zou zijn met trage dienstdoende loketbeambtes, maar niets is minder waar. Er zijn buro’s opgesteld waarop moderne scanners en thermische printers geplaatst zijn, het enige wat je als reizigers moet doen is het scannen van de QR code en je boardingkaart wordt geprint. Een kind kan de was doen, en als we dan uiteindelijk de security gepasseerd zijn is het wachten op de trein.
Opnieuw reizen we eksekutiv klasse en genieten van het uitzicht waarbij een dwarsdoorsnede van het Indonesische landschap aan ons voorbij gaat.
Zonder noemenswaardige vertraging arriveren we in Mojokerto waar Rahmat reeds staat te wachten om ons mee te nemen richting Bromo.
De weg is zoals gebruikelijk in dramatische staat niet alleen uithollingen overdwars maar ook sinkholes, zachte bermen en ontbrekend asfalt. Daardoor is het plannen van een aankomst tijd, zeker bergop, geen sinecure. Ook voertuigen die in Nederland absoluut de weg niet op kunnen, tref je hier aan en inhalen is op zich een hele tour.
Aan het begin van de pas komen we vast te staan in een wegopbreking en hebben we goed zicht op hoe het onderhoud uitgevoerd wordt; allereerst valt op dat er bijna geen machines gebruikt worden, het is alleen maar handkracht en zo nu en dan een wals of dragline.
We zien een mannetje met een emmer water halen maar veel water blijft er niet in want het emmertje is lek.
We rijden de pas op en ons bekruipt het gevoel alsof we in de Franse Alpen naar boven aan het rijden zijn. We genieten van de vergezichten en kijken onze ogen uit.
Uiteindelijk komen we boven bij het Lava View Lodge, op 2200 m hoogte, alwaar we een rechtstreeks zicht hebben op de rokende Bromo vulkaan.
Als we uitstappen worden we direct lastig gevallen door verkopers die mutsen en col-sjaalsverkopen tegen de kou. De Sunrise tour die om 04:30 uur in de ochtend begint zal een koud festijn worden want het uitzichtpunt ligt op 2500 m en de temperaturen lopen terug naar drie graden Celcius. We weten de verkopers af te wimpelen want de Traveler heeft zijn eigen leren hoofddeksel en Daikin heeft voor deze onderneming de colsjaals gesponsord.
Aangezien we op tijd zijn om de zon nog onder te zien gaan maken we snel kwartier en gaan snel naar het Lava view uitzichtpunt, het uitzicht is prachtig en we maken veel foto’s om dit vast te leggen.
Het Venturi effect op de Gunung Semeru met 3700 m de hoogste vulkaan van Java, is spectaculair.
We wachten tot de zon onder gaat en zien het licht spelen over de kraterbodem, de Batok en Bromo vulkaan.
In het donker nemen we plaats in het restaurant nadat we de verkopers opnieuw hebben afgeschut, het eten is goed en we gaan met de kippen op stok, morgen om drie uur op. Onze jeep chauffeur komt ons om vijf voor half vier ophalen we verheugen ons op het avontuur.
