Last stop Bali

Vandaag verlaten wij Java en steken per ferry over naar Bali waar wij een aantal dagen zullen verblijven en bijkomen van onze reiservaringen op Sumatra en Java.

Deze ochtend rijden we weg, zwaaien nog eenmaal naar onze butler en verwonderen ons over de kokosschillenschraper verderop in het mooi beplante straatje.

Uiteindelijk na een kort ritje komen we aan in Banyuwangi Baru waar de ferry naar Gilimanuk op Bali vertrekt.

Ter plekke schaffen we een ticket aan en de WHT en Marina gaan alvast lopend aan boord terwijl Rahmat de auto het dek opdraait.

Op het bovendek dicht bij de reddingsmiddelen gaat de Traveler lekker in het zonnetje zitten. Marina gaat kennismaken met de officieren op de brug en mag foto’s maken. Alleen de kapitein wil eigenlijk niet op de foto omdat hij zijn stropdas vergeten had. Gelukkig wist Marina hem wel vast te leggen terwijl hij op zijn blote kakkies met de mobiel bezig was.

De ferry business is zeer lucratief want er zijn wel 25 verschillende boten actief die om de zoveel minuten afvaren van en naar Bali vice versa Java. Niet allemaal zijn ze TUV gecertificeerd want sommige zien er uit alsof ze ieder moment kunnen zinken of varen met de klep open waarbij een klein golfje desastreuze gevolgen kan hebben.

De stroming en de wind zijn behoorlijk in de Bali zee en de boten proberen dan ook zo gunstig mogelijk van de stroming gebruik te maken.

Bij aankomst nemen we afscheid van de officieren behalve een en rijden de boot af en gaan onderweg naar ons laatste verblijf gedurende deze travel, het dorpje Pemuteran.

Pemuteran is een klein vissersdorpje met een aantal hotels aan het strand. Het is de meest westelijke strandbestemming langs de noordkust van Bali. Het strand bestaat deels uit vulkanisch zand en heeft net als de overige badplaatsen langs de noordkust een grijzige kleur. In het achterland bevinden zich de wijngaarden van de Balinese Hatten wijn, de belangrijkste wijnproducent van Bali en het uit-gestrekte Bali Barat national park.

Aangekomen blijkt Adi Assri een prima plek te zijn om bij te komen van alle indrukken. Wij nemen afscheid van Rahmat onze chauffeur die weer terug rijdt naar Java en de volgende dag alweer klanten heeft die hij moet ophalen in Djakarta.

De Traveler en Marina genieten van het zwembad en de luxe kamer en maken een prachtige zonsondergang en twee waanzinnig mooie zonsopgangen mee.

Het ontbijt in de ochtend is prima de luxe en de Traveler kan wel wennen aan dit leventje.

Het resort put zich ook uit in het uitroeien van de muskieten op het park zowel binnen als buiten worden rigoreuze maatregelen niet geschuwd.

Ook met de Rumah Makan’s in de buurt zit het goed, in Warung Setia eten we fantastisch voor een handvol of Rupiah’s.

Helemaal stil zitten is niet geheel aan de WHT en Moeder Jachthaven besteedt dus wordt er nog snel een snorkel tour naar het eiland Menjangan geboekt, wat een beschermd gebied is, en waar herten vanaf het vasteland naar toe gezwommen zijn. Het is een klein paradijsje en we genieten volop.

Onderwater is het adembenemend mooi, de makrelen komen met open gesperde bek op je afzwemmen en het koraal is ongelofelijk kleurig en gevarieerd. We genieten volop en snorkelen totdat we onze benen beginnen te voelen. Gelukkig kunnen we chillen aan de kant en is voor de inwendige mens gezorgd.

Na een tweede duikbeurt keren we terug richting resort waar we nog lekker tot de avond chillen aan het zwembad. Ons laatste avondmaal scoren we in Warun D’Buccu, het eten is er geweldig en we moeten beloven volgend jaar terug te komen.

En zo breekt dan de laatste dag van deze Travel aan, het is voor de hindoes een belangrijke dag; het is Galungan en op deze dag wordt de overwinning van het goede op het kwade gevierd. Er wordt volop geofferd en nadat de WHT en Moeder Jachthaven een prachtige sunrise meemaken scoren we nog een paar plaatjes van Hindoes tijdens hun offerrituelen.