De kerk van de goede herder, Haig en Mt Cook

De WHT is al vroeg wakker en besluit voordat hij richting Mount Cook gaat de Kerk van de Goede Herder te vereeuwigen. Aan de oevers van Lake Tekapo bevindt zich de Kerk van de Goede Herder, die in 1935 de eerste kerk was die in het Mackenzie-bassin werd gebouwd. De kerk aan Lake Tekapo is ontworpen door Christchurch architect R.S.D. Harman, gebaseerd op schetsen van een lokale kunstenaar, Esther Hope. De kerk is misschien wel een van de meest gefotografeerde in Nieuw-Zeeland en heeft een altaarraam met uitzicht op het meer en de bergen.

Dicht bij de Kerk van de Goede Herder staat een bekend bronzen beeld van een Collie herdershond uit Nieuw-Zeeland. Het beeld werd gemaakt in opdracht van de inwoners van Mackenzie Country als erkenning voor de onmisbare rol van de herdershond in hun levensonderhoud. De beeldhouwer was Innes Elliott van Kaikoura, met een hond genaamd Haig, behorend tot een buurman, als model. Elliott meldde dat het beeldhouwproces ongeveer vijftien maanden duurde. Klei voor het model kwam van de isolatiewerken in Temuka, waarvan een gipsverband was gemaakt en naar Londen werd gestuurd in 1966, waar het beeld werd gegoten. Via een loopbrug lopen we er heen en schieten mooie plaatjes in de ochtend zon. Er zijn bijna geen mensen dus we kunnen het kerkje vrij naturel op de gevoelige plaat vastleggen.

Als we weer terugkeren richting kamer om te ontbijten raken we in gesprek met een aantal locals die ons de hemd van het lijf vragen over waar we vandaan komen wat we van New Zealand vinden. De WHT vindt het altijd prima om zo in gesprek te raken want zo leer je snel waar je goed kan eten en wat je zeker moet gaan bekijken. Ook nu weer krijgen we een tip over een restaurant maar straks daar over meer. Vandaag gaan we een hike doen richting de gletsjer van Mount Cook maar alvorens daar heen te gaan rijden we richting Mount John om daar alsnog een blik over de omgeving te werpen en wat digitale plaatjes te schieten.

Het uitzicht is inderdaad spectaculair en naast selfies en groepsfoto’s weten we ook de wijdse blik vast te leggen.

Uiteindelijk rijden we weer naar beneden en nemen de SH (State Highway) 8 richting Mount Cook waarbij we langs Lake Pukaki rijden. Was Lake Tekapo een spectaculair gekleurd meer Lake Pukaki is nog meer gekleurd. Het is adembenemend, een wat de Wormholetraveler niet vaak bezigt.

Na een ritje van ongeveer 2 uur arriveren we bij het bezoekers centrum alwaar zo’n beetje alles op het gebied van alpinisme en bergmeteo verklaard wordt. Tevens vind je er een standbeeld van de grote Nieuw Zeelandse alpine held sir Edmund Hillary.

Mount Cook in het Maori: Aoraki (de berg die de wolken pakt), is de hoogste berg (3.724 meter) van Nieuw-Zeeland. Hij is genoemd naar de Engelse zeevaarder James Cook.

Mount Cook ligt in het Nationaal park Aoraki/Mount Cook, dat in 1953 werd geopend en dat samen met het Nationaal park Westland Tai Poutini, het Nationaal park Mount Aspiring en het Nationaal park Fiordland een van de UNESCO World Heritage Sites is. Het park bevat meer dan 140 bergtoppen hoger dan 2000 meter en 72 gletsjers, die 40 procent (700 vierkante kilometer) van het park bedekken.

Mount Cook bestaat uit drie toppen de Lage top, Middelste top en Hoge top. De Tasmangletsjer ligt ten oosten en de Hookergletsjer ten westen.

Mount Cook Village (ook bekend als The Hermitage) is een toeristisch centrum en het basiskamp van de berg. Het ligt 7 km van de Tasmangletsjer en 12 km ten zuiden van Mount Cook.

Het weer werkt niet volledig mee, het regent en de temperatuur is nauwelijks boven de 10 graden. We besluiten daarom een korte hike te doen van drie uur richting de Mount Cook gletsjer, de Hooker Valley track genoemd. Gepakt en gezakt gaan we op weg en algauw heeft de Wormholetraveler de eerste Aziaten ingehaald die erbij lopen alsof hun eerste snoepje is afgepakt. De Traveler is gelukkig goed gekleed voor dit avontuur en verbaasd zich over de vele Kiwi’s die in korte broek en t shirt deze hike doen. Alleen al het zien van deze figuren bezorgt de WHT kippenvel op plekken waar hij dat nooit heeft.

Via hangbruggen en slingerende paden die op en af gaan komen we uiteindelijk aan bij het meer waar de gletsjer in uitkomt. We hebben geluk want er is drijfijs wat niet zo vaak gespot wordt hier.

We bewonderen de Hooker glacier en realiseren ons dat dit misschien de laatste keer is voordat het compleet gesmolten is. Want ook hier zie je invloeden van de klimaatveranderingen.

We ronden de hike af binnen de gestelde tijd en warmen ons zelf op in de traveler mobiel, de laatste hagelbui met harde windstoten hakte er behoorlijk in. We keren terug naar lake Tekapo waar we ons verfrissen in onze kamer en ons gereed maken voor een lekker etentje bij de Japanner. Zoals gezegd werd deze aanbevolen door de locals en inderdaad we hebben niets te klagen. Het ziet er uit als een voetbal kantine en is een soort bijgebouw van de souvenirwinkel maar het eten lijkt op dat van een sterrenrestaurant.