Vandaag vertrekken we uit het zonnige Abel Tasman richting Kaikoura, wat gelegen is op het gelijknamige schiereiland. Het Kaikoura Schiereiland ligt in het noordoosten van het Zuidereiland. Het schiereiland steekt vijf kilometer in de Grote Oceaan en de plaats Kaikoura ligt aan de noordzijde. Het gebied is al 1000 jaar bewoond door Maori’s en sinds 1800 door Europeanen, toen rond de kusten van Kaikoura walvisvaart werd bedreven. Sinds 1922 stopte de vangst van walvissen. Het gebied is nu een geliefde plek voor ecotoerisme vanwege zijn mogelijkheden om walvissen, dolfijnen, robben en albatrossen te spotten.
Ondanks dat het maar een 270 km is van Abel Tasman naar Kaikoura, gaat de rit toch 5 uur duren zegt de navigator, reden is dat er nogal wat herstelwerkzaamheden gedaan moeten worden. Zodoende is soms een baan beschikbaar en dwingen verkeerslichten, stopborden en verkeersregelaars het verkeer af en toe te stoppen om het tegemoet komende verkeer voorrang te geven.
Reden van deze mega herstelwerkzaamheden is, dat er op 13 november 2016, op 15 km afstand van Culverden op het Zuidereiland een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter plaats vond en dat kort na middernacht (14 november 2016, UTC+12) een krachtige aardbeving plaats vond in het noorden van Canterbury. Er vielen 2 slachtoffers bij Culverden en Kaikoura en er waren meer dan 50 gewonden. Bij de ‘Kaikoura-aardbeving’ van 14 november 2016 werd bij Papatea een deel van de kust over een lengte van een kilometer tot wel 6 meter omhoog gedrukt en 2 meter horizontaal verplaatst. 2 jaar lang was het dorp nagenoeg onbereikbaar via de weg en door de verandering van de geologische omgeving werd visserij hard getroffen; de oester, mossel en kreeft visserij moest volledig nieuwe gebieden opzoeken en ook de walvissen gingen zich op andere plekken vertonen. Langzamerhand komt het allemaal weer in balans en heeft het dorp hard gewerkt om weer toeristen te kunnen ontvangen.
Na wat oponthoud her en der maken we een stop en bewonderen een pelsrobben kolonie die zich vlak bij de weg ophoudt.
Vanuit de lucht worden er inspecties van de werken gedaan, natuurlijk zwaaien we en worden getrakteerd op een extra fly-by van de helikopter.
Uiteindelijk arriveren in Kaikoura waar we ons intrek nemen in de Anchor Inn motel. Op de bekende ‘ no worries ‘ houding worden we onthaald, de WHT heeft gelijk een goede band met de hospita en ze regelt alvast een diner in de Pier hotel. We worden door het hotelbusje opgehaald en weer terug gebracht, dus we hoeven niet na te denken, over wie de Bob wordt. Ze bepaalt dat de WHT en moeder Jachthaven niet de pappa & mamma kamer krijgen, die zijn voor Yannick en Valeska die volgens haar aan kiwi kinderen moeten gaan werken. Zo gaat dat hier in een land waar meer schapen dan mensen wonen….
Aangezien het al laat in de middag is, gaan we richting de kust en de kliffen, waar we een mooie wandeling kunnen maken, waarbij we nagenoeg tussen de pelsrobben door kunnen lopen en via de kliffen hopelijk ook nog wat albatrossen en andere grote zeevogels scoren.
Na een tijdje gewandeld te hebben struinen we door het gras waarbij we de schrik van ons leven krijgen; in het gras ligt een redelijk territoriaal ingestelde pelsrob die hoe wonderlijk graag poseerde voor onze natuurfotograaf.
We spotten allerlei gevederde zeevogels die in de omgeving aan het nestelen zijn
We klimmen de kliffen op en genieten van het uitzicht; deze korte hike geeft weer een heel ander perspectief op het schiereiland van Kaikoura
Vele borden geven aan, dat hier actief aan het beschermen van de biotoop van de diverse beesten die er leven, o.a. Shearwaters, diverse meeuwensoorten en pelsrobben, gedaan wordt.
Na een mooie wandeling, genieten we nog even van het waterige zonnetje en maken ons op voor de avond.
In Nieuw Zeeland wordt er niet laat gegeten, dus het busje staat om zeven uur scherp voor de deur, om ons richting Pier Hotel te brengen. Daar aangekomen, blijkt dat we een top plek aan het raam hebben, met uitzicht op de baai. We weten inmiddels, dat de vis van het restaurant door de rode boot is gevangen vandaag, verser kan dus niet.
Het hotel maakt zijn faam volledig waar, het is er afgeladen en heel gezellig. Het eten is top en we sluiten weer een mooi avondje in stijl af.
