Over goddelijke gele kanaries en een bijzondere huwelijksdag

Vandaag staan we vroeg op want we willen de citadel en het romeinse theater bezoeken voordat we laat uitchecken. Het ontbijt start om 06:30 en het reisgezelschap had gedacht relaxed op dat tijdstip te kunnen ontbijten maar niets is minder waar, een Braziliaans reisgezelschap, gehuld in gele t-shirts met opdruk, gaat vroeg op reis en het is compleet chaos in het ontbijtrestaurant.

De WHT en Blossoming Flower weten nog net een tafel voor vier personen te confiskeren en gaan de strijd aan om de juiste koek en zopie op de tafel te krijgen. De goddelijke gele kanaries kwebbelen wat af en het is zelfs moeilijk elkaar te verstaan aan tafel. Zelfs buiten is het chaos daar er minstens honderd koffers ingeladen moeten worden

Aangezien het de trouwdag is van de WHT en Moeder Jachthaven moet er natuurlijk een statie portret gemaakt worden.

Na deze enerverende start pakken we de taxi richting citadel. Na wat wachten verschijnt de Uber taxi die tijdens de rit een geschikte kerel blijkt die met Moeder Jachthaven honderduit kletst.

We worden boven op de citadel heuvel afgezet en zijn een van de eerste die complex binnengaan.

Natuurlijk doen we aan groepsfoto bombing, vooral Blossoming Flower en Moeder Jachthaven zijn daar zeer bedreven in.

De Citadel van Amman ( Arabisch : جبل القلعة , Jabal Al-Qal’a ) is een archeologische vindplaats in het centrum van Amman , de hoofdstad van Jordanië . De L-vormige heuvel is een van de zeven heuvels ( jabals ) die het oorspronkelijke Amman vormden.
De Citadel heeft een lange geschiedenis van bezetting door vele grote beschavingen. Bewijs van bewoning sinds de Neolithische periode is gevonden en de heuvel werd versterkt tijdens de Bronstijd (1800 BC). De heuvel werd ergens na 1200 BC de hoofdstad van het koninkrijk Ammon . Later kwam het onder de heerschappij van rijken zoals het Neo-Assyrische rijk (8e eeuw BC), Neo-Babylonische Rijk (6e eeuw voor Christus), de Ptolemaeën , de Seleuciden (3e eeuw BC), Romeinen (1e eeuw BC), Byzantijnen (3e eeuw AD) en de Omajjaden (7e eeuw AD). Na de Omajjaden kwam er een periode van verval en voor een groot deel van de tijd tot 1878 toen de voormalige stad een verlaten puinhoop werd die slechts sporadisch werd gebruikt door bedoeïenen en seizoensboeren. Ondanks deze kloof wordt de Citadel van Amman beschouwd als een van ‘s werelds oudste continu bewoonde plaatsen.De meeste structuren die nog zichtbaar zijn op de site stammen uit de Romeinse, Byzantijnse en Umayyad-periode. De belangrijkste overblijfselen op de plaats zijn de Tempel van Hercules,

een Byzantijnse kerk en het Omajjadenpaleis .

De Raghadan -vlaggenmast is een 126,8 meter hoge vlaggenmast in Amman , Jordanië . Het werd gebouwd van staal en gebouwd op het terrein van het Raghadan-paleis bij de koninklijke compound van Al-Maquar . De leider van Jordanië, koning Abdullah II , hees op 10 juni 2003 officieel de vlag van het land aan de vlaggenmast. De vlag is duidelijk zichtbaar over de hele hoofdstad en tot op 20 kilometer. Het is verlicht, waardoor het ‘s nachts zichtbaar is, en het is ook ontwikkeld om aardbevingen en slecht weer te weerstaan. Een zicht op Amman met de Raghadan-vlaggenmast
De vlag zelf meet 60 bij 30 meter vlag . Hoewel het een onderscheidend herkenningspunt is, heeft het overmatige geluid dat wordt veroorzaakt tijdens harde wind ertoe geleid dat de vlag is gestreken tijdens perioden van slecht weer.

We hebben geluk er zijn tv opnamen voor Peking express, we hebben behoorlijk medelijden met de deelnemers die verplicht uren in de blisterende zon moeten zitten. Zelf gaan we snel door richting het archeologisch museum.

Het Archeologisch Museum van Jordanië werd in 1951 op de heuvel gebouwd. Hoewel de vestingmuren het hart van de site omsluiten, besloegen de oude bezettingsperioden grote gebieden. Historische structuren, graven, bogen, muren en trappen hebben geen moderne grenzen, en daarom is er een aanzienlijk archeologisch potentieel op deze plek, evenals in de omliggende landen en in heel Amman. Archeologen werken sinds de jaren 1920 op de site, waaronder Italiaanse, Britse, Franse, Spaanse en Jordaanse projecten, maar een groot deel van de Citadel is nog niet opgegraven.

Na al dit moois gaan we richting het romeins theater wat onder aan de heuvel ligt, na scherp onderhandelen met taxi chauffeurs, uiteindelijk door een allervriendelijkste chauffeur worden we naar beneden gereden en voor de ingang neergezet. De arena loopt steil omhoog en met de blakerende zon erboven lijkt het aardig op een steenoven. Aan weerszijden zijn er kleine musea geïnstalleerd waar ook weer veel wetenswaardigheden te leren zijn.

We zitten midden in Amman en gaan naast een oudheidkundige tour toch ook even van het echte Amman proeven.

Amman, (عمان; in de oudheid: Philadelphia), is de hoofdstad van Jordanië. De stad ligt in het noordwesten van het land, slechts enkele tientallen kilometers verwijderd van de Westelijke Jordaanoever en de Dode Zee. De stad is ontstaan in een dal, maar door de bevolkingstoename werden later ook de omliggende heuvels bebouwd.
In de buurt van Amman zijn archeologische vondsten gedaan uit de neolithische tijd. In de Romeinse periode maakte Amman, toen Philadelphia, deel uit van de steden van de Decapolis. Uit de Grieks-Romeinse periode zijn resten van de stadsmuren, een tempel gewijd aan Zeus-Ammon, een odeon en een amfitheater bewaard gebleven.
Het moderne Amman werd gesticht in 1878, toen het Ottomaanse Rijk hier een groep Tsjerkessische immigranten huisvestte. Zij vormden tot halverwege de twintigste eeuw de meerderheid van de bevolking. Het was onder andere door een omvangrijke immigratie van Palestijnen, die vanwege het Arabisch-Israëlisch conflict vanaf 1948 naar Jordanië vluchtten, dat de stad een grote groei doormaakte. Vooral na 1967 was er een zeer sterke immigratie. Amman is een moderne wereldstad. Nog steeds stijgt het aantal inwoners sterk. Economisch gaat het zo goed in Amman dat veel buitenlandse ondernemingen zich er vestigen. De effectenbeurs van Amman heet de Amman Stock Exchange. Belangrijke middelen van vervoer zijn de bus, de taxi, en de gedeelde taxi. Binnen het Jordaanse transportsysteem is Amman het voornaamste knooppunt.

We besluiten na behoorlijk uitgedroogd te zijn ergens een koffie te scoren. Na rondvraag onder beveiligers, taxi chauffeurs en buschauffeurs komt een koffietent aan de overkant als beste uit de bus. Om er te komen moet een drukke doorgaande route overgestoken worden met een hoog afbreukrisico. De WHT laat zien hoe er over gestoken moet worden, gewoon met gebiedende wijs de hand opsteken en zonder aarzelen oversteken.

Het blijkt een hele leuke aparte tent te zijn, met een fotohoek voor bruidsparen en allerlei snuisterijen door de zaak opgesteld die alleen maar nieuwsgierig maken en die inderdaad heerlijke koffie schenkt.

Ook hier moet er een staatsieportret komen en deze plek is een uitgelezen mogelijkheid.

We nemen opnieuw na zware onderhandelingen plaats in de taxi die ons terugbrengt naar het Sulaf Luxury hotel.

Daar pakken we de 4wd in en spoeden ons op weg naar Petra Boutique hotel waar we twee nachten zullen verblijven.

Het is voornamelijk snelweg maar het is wel opletten geblazen want bij iedere nederzetting zijn er een aantal verkeersdrempels gebouwd die een Sherman tank doen afremmen, laat staan een 4wd.

Na twee uur rijden, houden we een plas en eetpauze in een goed aangeschreven wegrestaurant. We kiezen voor sandwich met kaas en vlees en daarnaast bestellen we drankjes. Bij het restaurant behoort ook een supermarkt en een woninginrichting zaak, het lijkt de bijenkorf wel.

We rijden verder en eindelijk arriveren we in Petra waar we inchecken bij het Boutique Hotel. Het hotel is prima en als dan blijkt dat beide kamers in verband met de heugelijke dag zijn versierd kan onze dag niet meer stuk.

De goede gaven van blossoming flower en de GPD zijn niet mis, die gaan vast nog van pas komen.

De reisleiding besluit ‘s avonds nog Petra by Night te doen wat een klank en lichtspel is en die bij de Treasury gehouden wordt. We kopen entry tickets en melden ons om 20:10 bij de poort die op 2 minuten lopen van ons hotel af ligt.

Met de chef kok wordt afgesproken dat we ons om 18:45 bij het restaurant melden. We eten op de bovenste verdieping in het restaurant en het ziet er goed uit; het uitzicht op Petra kan de WHT wel waarderen.

.

Als het gezelschap aankomt bij de toegangspoort van Petra staat er een gigantische rij, klaarblijkelijk zijn wij niet de enige die hiervan willen genieten. Op een gegeven moment komt de menigte in beweging en gaat het op Petra af.

Uiteindelijk is de show een aanfluiting; we luisteren 15 min naar een fluitspeler en iemand draagt een verhaal op wat nog geen 5 minuten duurt, de lichtshow bestaat uit het met bepaalde tijdsintervallen laten oplichten van de Treasury in vier kleuren. Na een half uur mogen we weer terug richting uitgang. Kortom zeer mager en door de hoeveelheid personen niet de speciale sfeer bereikt die verwacht werd. De volgende keer zou de WHT hier geen JD aan besteden. Aangezien het een loop in het pikkedonker is vergt dit behoorlijk wat inspanning en concentratie dus komt iedereen bekaf terug in het hotel. Het bed lonkt en iedereen gaat slapen na deze enerverende dag. Morgen richting Petra by day. De Petra kloof en vallei worden dan geïnspecteerd.