Petra, a hike to the monastry

Vandaag starten we vroeg om zes uur ‘s ochtends gaan we op weg richting Petra om uit eindelijk te hiken richting het klooster ( the monastry). We gaan met de dauw op de borst om de grote menigtes te ontwijken en in betrekkelijke gunstige temperatuur omstandigheden, de zware hike richting The Monastry of ook wel klein Petra genoemd, te volbrengen. De temperatuur kan wel oplopen tot 40 graden in de middag en dat wil de Wormholetraveler niet meemaken.

Het hotel heeft voor ontbijt boxen gezorgd en dat nemen we mee als proviand.

Alvorens het complex te kunnen betreden dienen eerst de Jordan passen gescand en gevalideerd te worden waarna de tocht aangevangen kan worden.

Petra ( Arabisch : ٱلْبَتْرَاء , Al-Batrāʾ ; Oudgrieks : Πέτρα , “Rock”‎), oorspronkelijk bekend bij de inwoners als Raqmu of Raqēmō is een historische en archeologische stad in het zuiden van Jordanië. Het grenst aan de berg Jabal Al-Madbah , in een bekken omringd door bergen die de oostelijke flank vormen van de Arabah – vallei die loopt van de Dode Zee naar de Golf van Aqaba. Het gebied rond Petra is al in 7000 voor Christus bewoond en de Nabateeërs hebben zich misschien al in de 4e eeuw voor Christus gevestigd in wat de hoofdstad van hun koninkrijk zou worden. De Nabateeërs waren nomadische Arabieren die in Petra’s nabijheid van de handelsroutes voor wierook investeerden, door het te vestigen als een belangrijk regionaal handelscentrum. De handelsactiviteiten leverden de Nabateeërs aanzienlijke inkomsten op en Petra werd het middelpunt van hun rijkdom. De Nabateeërs waren gewend om in de dorre woestijnen te leven, in tegenstelling tot hun vijanden, en waren in staat om aanvallen af te weren door gebruik te maken van het bergachtige terrein van het gebied. Ze waren bijzonder bedreven in het opvangen van regenwater , landbouw en steenhouwen .

Petra bleef onbekend totdat het in 1812 werd herontdekt door Johann Ludwig Burckhardt. Toegang tot de stad is via een 1,2 kilometer lange kloof, de Siq genaamd , die rechtstreeks naar de Khazneh leidt . Beroemd om zijn rotsachtige architectuur en waterleidingsysteem, wordt Petra ook wel de “Rozenrode Stad” genoemd vanwege de kleur van de steen waaruit het is gesneden.

Tegenwoordig benaderen de meeste bezoekers de site vanuit het oosten. De indrukwekkende oostelijke ingang leidt steil naar beneden door een donkere, smalle kloof, op plaatsen slechts 3-4 m breed, de Siq (“schacht”) is een natuurlijk geologisch gevormde diepe spleet in de zandsteen rotsen en dient als een waterweg die Wadi Musa binnenstroomt.

Aan het einde van de smalle kloof, de Siq , staat Petra’s meest uitgebreide ruïne, in de volksmond bekend als Al-Khazneh (“de Schatkamer”), uitgehouwen in de zandstenen klif. Hoewel het in opmerkelijk bewaarde staat verkeert, wordt het gezicht van het gebouw gekenmerkt door honderden kogelgaten die zijn gemaakt door de lokale bedoeïenenstammen die hoopten rijkdommen te verwerven waarvan ooit werd beweerd dat ze erin verborgen waren.

Iets verder van de Schatkamer, aan de voet van de berg genaamd en-Nejr , is een enorm theater , zo gepositioneerd dat er zoveel mogelijk graven zichtbaar zijn. Op het punt waar de vallei uitkomt in de vlakte, wordt de plaats van de stad met een opvallend effect onthuld. Het theater werd tijdens de bouw in de heuvels en in verschillende graven uitgehouwen. Rechthoekige openingen in de stoelen zijn nog zichtbaar. Het wordt bijna aan drie zijden omsloten door roze bergwanden, in groepen verdeeld door diepe scheuren en bekleed met knoppen die in de vorm van torens uit de rots zijn gesneden. Het theater zou ongeveer 8500 mensen herbergen.

Het Petra Pool and Garden Complex is een reeks gebouwen in het stadscentrum. Oorspronkelijk werd gezegd dat het een marktgebied was, maar dankzij opgravingen op de site konden wetenschappers het identificeren als een uitgebreide Nabatese tuin, die een groot zwembad, een eilandpaviljoen en een ingewikkeld hydraulisch systeem omvatte. Voor het Petra Pool and Garden Complex ligt de Colonnaded-straat. In deze straat stond vroeger een halfcirkelvormig nymphaeum , dat nu in puin ligt door plotselinge overstromingen, en waar Petra’s enige boom stond. Dit was bedoeld als symbool voor de vredige sfeer die de Nabataens in Petra konden bouwen. Toen de Romeinen de stad eenmaal onder controle hadden, werd de straat met zuilengalerij versmald om ruimte te maken voor een zijpad, en werden 72 zuilen aan elke kant toegevoegd.

De WHT en Moeder Jachthaven lopen eerst richting de Koninklijke graven waar ze met gepaste eerbied de uitgehouwen kamers bekijken en her en der ook het een en ander op de gevoelige plaat vastleggen.

Natuurlijk zijn er veel kraampjes met snuisterijen die door de locals (bedoeïenen) gerund worden en die hun waren aanprijzen maar altijd op een plezierige manier.

Na nuttigen van de inhoud van de ontbijt box gaat het zware werk beginnen de WHT en moeder Jachthaven gaan de tweede siq in en beginnen aan de klim richting The Monastry, ook wel Ad Deir genoemd, dat 45 meter hoog en 50 meter breed is. Dit is het grootste monument van Petra en is in de rotsen van Petra uitgehouwen. De enige lichtbron is de ingang die 8 meter hoog is. Er is een grote ruimte buiten het klooster, die doelbewust is afgeplat voor aanbiddingsdoeleinden. Vroeger, in de Byzantijnse periode , was dit een plek voor christenenaanbidding, maar is nu een heilige plaats voor pelgrims om te bezoeken. Ad Deir is alleen via een siq te bereiken die smaller is dan de siq die leidt naar Al-Khazneh.

De temperatuur is inmiddels opgelopen naar Air-Fryer levels en zowel de WHT als Moeder Jachthaven hebben het zwaar; vooral MJ moet extra gekoeld worden en de ezel-verhuurders weten als ware gieren potentiële klanten te identificeren en aan te spreken of ze een taxi willen? Maar Moeder Jachthaven weet van geen wijken en beklimt stug de uitgehakte treden in de rotsen. Natuurlijk is er genoeg te zien dus vervelen doen we ons niet.

Regelmatig moet de WHT en ook MJ uitwijken voor ezels en paarden waarop rood aangelopen toeristen als zakken kolen gedrapeerd liggen en door een bedoeïen naar boven of beneden gejaagd worden.

Gedurende de hike wordt meer dan 600 m hoogteverschil gecoverd en is het een uur lang stijgen op oneffen traptreden en rotsen. Ondanks dat de WHT meer dan twee liter water drinkt beginnen hoogte, inspanning en hoge temperatuur zijn tol te eisen. Het zweet gutst over zijn hoofd en rug en ook Moeder Jachthaven loopt in het rood naar boven. De verkopers zien in haar een gewillig slachtoffer voor het aanprijzen van hun waar en gebruiken daarvoor het volgende format; eerst vragen ze waar je vandaan komt om dan een van de volgende spreuken in perfect Nederlands of Engels te uitten: Goedkoper dan de Hema, Halfway price-half day price, Every hour happy hour, First customer, Support the local ladies. Als je dan in het Engels vraagt waar zij vandaan komen weet het merendeel niet wat er gevraagd wordt omdat ze de Engelse taal niet machtig zijn.

Uiteindelijk bereiken we het klooster

en kunnen we in een grot die ingericht is als herberg het moede lichaam te rusten leggen.

De Traveler heeft nog energie over en besluit nog naar een viewpoint te klimmen. Vandaar heeft hij zicht op de dode zee en op Israel. Helaas is het zicht enigszins heiig en is het zicht below standard maar dat mag de pret niet drukken.

Teruggekomen beneden ontmoeten wij de eigenaar van de kroeg die vertelt dat hij in deze grot geboren is als zoon van bedoeïenen ouders. Het is een internationale bedoening op deze hoogvlakte en er worden veel tips en tricks gedeeld over wat te bezoeken en do’s en dont’s in Jordanie. We besluiten richting schatkamer te gaan en keren terug op onze schreden.

Halverwege ontmoet MJ twee bedoeïenen meisjes waarmee ze een goede interactie heeft

Onderweg zien we dat de drukte extreme vormen aanneemt in de small siq’s.

Gelukkig weten we te ontsnappen uit de kloof en verlaten het Petra terrein, we maken een pits stop in het restaurant de Red Cave, waar de Grijze Postduif en Full Maya reeds gearriveerd zijn; we eten en drinken er wat zodat de Traveler en Moeder Jachthaven weer op krachten komen. Een mooie hike wordt hierbij afgesloten.

We ontmoeten er de eigenaar die dringend op zoek is naar een Nederlandse echtgenote. Een van de vrienden van de eigenaar is zandflesjes vuller en geeft een demonstratie. Na uitleg te hebben gekregen over het vullen van zand in een flesje koopt MJ er een voor het a.s. jubilerende echtpaar die duidelijk blij verrast zijn. In een onbewaakt ogenblik vraagt de flesjesvuller of full maya mee wil naar zijn grot maar dat wordt vriendelijke doch beleefd afgeslagen.

Uiteindelijk gaan we ‘s avonds opnieuw eten in de Red Cave en maken nieuwe vrienden. Na een heftig dagje gaat het richting mandje, morgen op weg naar Wadi Rum.