Het is nog donker als de wekker gaat, je merkt dat we richting herfst gaan. Na snel toilet gemaakt te hebben vertrekken de WHT en MJ richting schiphol waar zij de gevreesde drukte gaan trotseren. Het reisgezelschap heeft afgesproken 3 uur voor vertrek op schiphol te zijn wat voldoende moet zijn om op tijd in te stappen. Taxi Yannick zet ons voor de deur van terminal 2 af en op het zelfde moment zet taxi Lars het andere deel van het reisgezelschap af; een strakke planning! De honderden meters lange dranghekken doen het ergste vrezen maar gelukkig weet de WHT het gezelschap vlot via de priority incheck naar binnen te loodsen. Voor we het weten zijn we ingecheckt en en door de veiligheidscontroles, alles bij elkaar heeft het nog geen 20 minuten geduurd dus hebben we ruim de tijd om te shoppen en te chillen voor boarding.
De WHT doet een manmoedige poging het hele gezelschap in de lounge te krijgen, echter in de lounges is het erg druk met intercontinentale passagiers dus is de toegang strikt gelimiteerd. De Traveler en MJ bezoeken kort de klm lounge en M$B & HP zoeken hun heil in de rest area van de DEF pier.
Op het geplande tijdstip wordt het boarden gestart en in de ogen van de Traveler gaat het behoorlijk efficient. De 787 van de KLM is een ruim vliegtuig dus vliegt de Traveler niet als een ingeblikt sardientje. De vlucht kent geen bijzonderheden; aanwezige baby’s slapen meteen in, geen onrustige medepassagiers die te pas en te onpas de stoel rechtop zetten en weer in slaapstand en een keur aan films dus de Traveler kan zijn hart ophalen.
Na 10 uur vliegen landen we om 14:02 lokale tijd in Bogota wat op zich best spectaculair is want je vliegt zowat tegen de Andes aan. Bogota El Dorado International Airport is een belangrijk vliegveld en dus zeer druk.
De eerste horde die genomen moet worden is de immigratiedienst, we sluiten aan in een rij die zeker een km lang is en we schuifelen langzaam richting de officier die ons uiteindelijk het benodigde stempel gaat geven. Na ongeveer een uur wachten melden we ons bij een uiterst vriendelijke officier die natuurlijk van de traveler wil weten wat de redenen zijn om Colombia te bezoeken. Gelukkig geeft de WHT de juiste antwoorden in het Spaans zodat het paspoort voorzien wordt van het Immigracion stempel. De officier feliciteert de WHT dat hij met drie vrouwen mag rondreizen en moet vreselijk lachen als de WHT aangeeft dat hij na een maand doof Colombia waarschijnlijk verlaat. Na deze horde genomen te hebben is het ophalen van de bagage een peuleschil want die staan al netjes naast de band te wachten op de eigenaren. Geld tappen, 1.000.000 $COP (Colombiaanse Peso’s) ongeveer een € 225 waard, gaat gewoon uit de muur en verloopt ook redelijk vlotjes. Een prepaid sim wordt nog niet gescoord die gaan we in Bogota aanschaffen. Inmiddels hebben we contact met de chauffeur die ons naar ons onderkomen in Bogota brengt, nou ja we appen met hem en we hebben een foto van zijn voertuig.
Na geruime tijd gewacht te hebben en beleefd alle verzoeken van andere taxichauffeurs afgeslagen te hebben, weten we onze chauffeur te lokaliseren; hij staat bij de vertrekhal op de tweede verdieping terwijl wij bij de aankomsthal op de begane grond staan. Logisch toch ? We rijden richting downtown Bogota, wat opvalt is dat er heel veel fietspaden zijn en dat de gelede bussen zolang als een trein zijn. Het Palermo Home Bogota hotel ziet er goed uit, de kamers zijn spiksplinternieuw. Dit gaat voor drie dagen onze uitvalsbasis worden in Bogota. Inmiddels worden we steeds handiger in de Spaanse communicatie en ook hier weten we met handen en voeten en Google translator duidelijk te maken wat we bedoelen. Na ons opgefrist te hebben wandelen we richting een centre commercial die op 10 minuten afstand ligt waar we hopelijk een simkaart kunnen scoren en waar we in de buurt wat kunnen gaan eten. Het is inmiddels kwart over zes en donker buiten, al wandelend houdt dat in dat je scherp moet zijn op losse tegels, gaten en ander ongemak want stadsbeheer heeft andere prioriteiten m.b.t. onderhoud. Uiteindelijk vinden we het centro Commercial echter de Telefoonwinkel heeft pas morgen weer prepaid simkaarten, dus we vertrekken er met onverrichte zaken. De jetlag begint bij eenieder toch wel voelbaar te worden dus we gaan opzoek naar een lokale eettent die we onderweg gespot hadden.
Basilico heet de tent en heeft een keur aan Colombiaanse gerechten. We eten er erg lekker alhoewel Marina wel moet wennen aan de smaak van haar gerecht. De kok komt zelfs het gerecht presenteren en moet natuurlijk op de foto.
De vermoeidheid kicks in en we gaan retour richting hotel. We verbazen ons over de hoeveelheid geparkeerde motoren. Je merkt dat we in de universiteit wijk lopen het is een drukte van belang en her en der zie je in de gebouwen dat er avondcolleges gegeven worden.
Het is vuilnis ophaaldag en dat gebeurd met houten karren die alles wat langs de weg staat verzamelen.
We kopen nog wat koffie en thee voor op de kamer in een avondwinkel
en keren uiteindelijk weer terug bij het hotel. Alwaar het bed lonkt. Het was een mooie reisdag, morgen lekker fietsen in Bogota !
Joepie , so far so good … jullie zijn er !m